Konfeso

Eble mi neniam konfesas ke mi foje drinkis tro multe, sed nun mi faru escepton. Sabate - nu, verŝajne mi drikis tro multe, sed mi ne memoras tion. Bone, homoj rakontis al mi kion mi faris, sed mi estas certa pri tio ke ili ankaŭ ŝerce rakontis aferojn kiujn mi ne faris. Do, mi ankoraŭ ne scias kion mi faris, kaj mi ne povas pensi kun tiu ĉi aĉa kapdoloro.

Ĉu mi palpis al Sonjo la mamojn? (Eble, ne malverŝajne.) Ĉu mi frakasis botelon kontraŭ la kapo de Golo? (Ne, tiam oni arestus min.) Ĉu mi telefonis al Anja naŭ fojojn tiun nokton? (He, mi esperas ke ne.) Ĉu mi laŭte komentis la larĝan postaĵon de policistino? (Ne, oni arestus min.) Ĉu mi diris al Renata ke mi ne deziras amori kun ŝi? (Verŝajne, kaj ne tre saĝe.) Ĉu mi kuris nuda trans la Placon? (Ne, mi ne retrovus miajn vestaĵojn.) Ĉu mi rakontis al ĉiuj pri Karolino kaj Ĝoni la Vakero? (Ĉu?) Ĉu mi disŝiris la kurtenojn de Flavio? (Espereble, ili estas malbelegaj.) Ĉu mi elverŝis botelon da iom multekosta vino tra le fenestro? (Eble, mi ja verŝajne jam drikis tro multe.)

Bone, oni ne arestis min. Kaj malgraŭ tio mi memoras policistinon. Ĉu oni arestis Golon? Renata diras ke mi frakasis botelon kontraŭ la kapo de Golo. Ne, tiam oni arestus min. Kaj verŝajne ankaŭ Renata drinkis tro multe. Kiel ŝi povus memori kiu frakasis kion kontraŭ kies kio? Espereble ŝi ne memoras ke mi diris ke mi ne deziras amori kun ŝi. Aŭ ĉu mi vere diris tion? Kaj la policistino, ĉu eble temus pri nudiĝdancistino vestita kiel policistino? Ĉu nudiĝdancistino kun larĝa postaĵo? Eble ŝi rifuzis senvestiĝi kiam mi diris tion. Kaj eble mi fakte deziras amori kun Renata. Sed ne nun. Nun doloras mia kapo kaj mi ankoraŭ ne scias kion mi faris. Eble iu frakasis botelon kontraŭ mia kapo. Tiukaze mi esperas ke oni jam arestis lin. Aŭ ŝin.

La rokaĵo denove

Dimanĉe ni revenis al la rokaĵo, ne kun Franka (kiu devis viziti preĝejon, surprizo denove), sed kun Flavio, kiu tuj entuziasmiĝis. Li kunprenis la fotilon. (Renata: "Min vi ne fotu, tion vi regretu! Flavio: Kial do mi fotu vin?).

Ĉeestis jam la tri amikinoj de Franka kun kiuj ni konatiĝis sabate, kaj la kvinopo (kvar nuduloj kaj unu kalsonetulino). La etoso tamen estis alia, ĉu pro la ĉeesto de Flavio, ĉu pro la foresto de Franka (certe mankis al mi la vido de ŝia bela postaĵo, sed cetere ŝi ne troe plaĉas al mi. Ĉu mi ŝatus amori kun ŝi? Verŝajne ne). Flavio foteme alprokcimiĝis al la junulara grupo. Unu el la uloj unue laŭte protestis, sed la du inoj ne malinvitis lin. Fine ili kunsentis ke li fotu ilin, kun mamoj mane kovritaj. (Tre bela foto, mi ja poste vidis ĝin).

La junulino kiu portis kalsoneton certe estis la plej bela, bluaj okuloj, etaj, firmaj mamoj ... kaj, jen nova surprizo: nerazitaj akseloj (ne pli ol unu aŭ du semajnojn sen razilo, tamen ne malvidebla). La amikino, la nudulino, estis tute razita, ankaŭ subventre.

Fine la tri uloj ekokupiĝis kun niaj ulinoj, tiel ke Flavio kaj mi povus plie konatiĝi kun la ina duopo. Flavio ĉefe okupiĝis kun la Plej Bela, certe kun la deziro ke ŝi demetu la kalsoneton (li ne sukcesis), mi parolis kun la alia, kiu laboras en librovenejo (jes, mi scias ke mi vidis ŝin antaŭe, tamen kun vestaĵoj).

Poste ni vidis ke Renata kaj la aliaj jam trinkis la plejmulton de la biero. Kiam ni iris hejmen, Flavio montris al mi retpoŝtan adreson. "Mi sendos al ili la foton ..."

Perfekteco de varma tago

Hieraŭ, sabate, varman frusomeran tagon, mi kun Renata kaj Franka iris al "sekreta" rokaĵo, nur tri kilometrojn for de la urbo, apud la rivero.

Laŭ Renata tio estas loko kie junuloj renkontiĝas por bandadi, sunumi, drinki ktp. Verŝajne Franka informis ŝin pri tio.

Renata: - Se aperas maljunuloj, oni forigas ilin.
Mi: - Ĉu? Min ne ĝenas la maljunuloj.
- Eble la maljunulinoj ne ĝenas vin, sed kelkaj maljunaj viroj estas aĉe altrudemaj. He, kion ili pensas? Mi ne farus ion ajn kun viro pli ol kvardekjara.
- Ĉu kvardek? Ĉu tio ne estus tre maljune por vi?
- Jes, sed viroj ja bezonas iomege da tempo por akiri iomete da sperteco. He!

Bone, ni atingis la rokaĵon. Ĉeestis jam dekduo de gehomoj, kelkaj paroj kaj grupo de gejunuloj (tri uloj kaj du inoj). Unu el la paroj portis kalsonetojn, cetere ĉiuj estis jam nudaj, krom unu el la inoj de la grupo, kiu ankaŭ portis kalsoneton.

Franka, Renata kaj mi demetis la vestaĵojn, kaj kuŝiĝis sur la kunmetitajn bantukojn. Franka kuŝis surventre kaj mi admiris la du duonojn de ŝia bela postaĵo.

- He, vidu! flustris Renata. Kaj ni vidis unu el la paroj, duone malantaŭ roko. Nun ni ankaŭ aŭis la sonojn.

Post horo alvenis tre amikinoj de Franka, kiuj kampadis ĉe ni. Du el ili tute nudigis sin, dum la tria ne demetis la nigran ŝnurkalsoneton. (fakte surprizis min ne malmulte ke Franka havas amikinojn kiuj ne tiuj demetas ĉiujn vestaĵojn.) Unu el la amikinoj havis novan traboraĵon kiun ŝi montris al ĉiuj (eĉ Franka ne vidis ĝin antaŭe). Kiam mi vidis la ringeton (je la klitoro), mi devis kuŝigi min surventre. Franka: - He, ĉu vi hardiĝas?

Por iomete remalvarmigi mi kun la alia nudulino aliris la riveron. Ho, kiel malvarma ankoraŭ estis la akvo. Nu ambaŭ plonĝis, kaj rapide surteriĝis denove.

Bone, posttagmeze, kiam ni revenis hejmen, ni devis elekti inter filmo kaj la Eŭropa Kantadkonkurso. Ni elektis filmon, kaj rigardis "Malvarmigilon", japana filmo. Ĉihiro (kiun ludas la belega Harumi Inoue) metas kelkajn virojn en sian malvarmigilon. Perfekta elekto je varma tago.

Tion diris Lila

Kun Flavio kaj Renata mi vidis "Tion diris Lila", franca filmo, tre sonĝigaj bildoj. Lila, franca orfelino, loĝas en urboparto de arabaj enmigrintoj. La junuloj deziras ŝin, sed ŝi ignoras ilin. Ŝi alprokcimiĝas al Ĉimo. Kion diris Lila? Ekzemple: Ĉu vi deziras vidi mian piĉon? (Kaj ŝi montras ĝin al Ĉimo). Kaj ŝi diras: Kiam oni amoras, oni ne vidas ĉion. Tial vi rigardu kiam mi amoras kun alia viro. Tio estas donaco al vi.

Renata kaj Flavio probas elparoli la nomon de Vahina Giocante. Ĉu Vahina? Laŭ mi la elparolo de Renata estas la plej konvinkiga.

Kio estas la sekreto de Lila? Ĉu Ĉimo vere ekzistas? Kaj ĉu tiel estas Francio? Mi pensas pri Yvette, la francino. (Ŝi revenos tiun ĉi someron). Sed Yvette, la francino, ne agas tiel.

Al Renata laŭdire tre plaĉis la filmo. Poste ŝi rapide suprenigas la jupon, kaj dum ero de sekundeto ni vidas ke ŝi ne portas kalsoneton.

Flavio diris: He, en mia salono!?

Kaj Renata falis planken pro ekrido.

Amori kun Nataŝa

Mi amoris dufoje kun Nataŝa post tiu semajnfino apud la montaro. (Antonio kaj Anja almenaŭ trifoje.) Tre plaĉis al mi la kunestado kun Nataŝa, la amuzaj konversacietoj, la bona amorado. Ŝi suĉis min preskaŭ ĝis orgasmo, ni koitis (kaj mi rapide ĝuis), poste mi lekis al ŝi la nudan interfemuraĵon kaj ŝi plezure ekĝemadis. Fine ni koitis denove, kaj la lastan fojon ni orgasmis samtempe.

Mi demandis al ŝi: Kaj poste? Kion post la geedziĝo? Kaj ŝi respondis: He, mi ne scias.

La mamoj de Nataŝa havas tre sentemajn pintojn, mi mordetis ilin al ŝi dum mi permane karesis al ŝi la subventron. Mi glitigis fingron en ŝian malsekan truon, poste duan fingron, trian fingron. Mi deziris komplete plenigi ŝin, sed fine ŝi ekĝemis: Haltu! Poste ŝi kisetis al mi la manon: Tre plaĉis al mi tio, sed mi pensas ke via mano estas iom tro granda por mi. (La elastecon kaj la muskolojn ĉiam forte impresis min: tre strikta kiam ni koitis, samtempe ĝi povis engluti preskaŭ mian plenan pugnon.)

Ŝi lekis al mi la fingron, poste duan, poste trian. Poste niaj langoj ludis longan kison. He, kial mi ne antaŭe renkontis Nataŝan?

Apudmontare

Bone, okazis antaŭ monato. Estis, kiel dirite, la ideo de la inoj, kaj ili aranĝis ĉion (krom la pago de du ĉambroj ĉe apudmontara hotelo).

Vendrede ni komune manĝis. Poste la inoj iris al la ĉambroj dum Antonio kaj mi pasigis iom da tempo en ĉe la bufedo. Eble mi imagis al mi ke Nataŝa jam kuŝis sub la kovrilo, sed kiam mi eniris la ĉambron, ŝi sidis en la eta sofo antaŭ la televidilo. Ni vidis la finon de filmo, dum ni tenis la manon unu de la alia. He, iuj povus diri ke estis iom romantika.

Nataŝa rapide kisis min kaj komencis malbutoni mian ĉemizon. Ni iris al la lito. Nur kiam mi estis preskaŭ nuda, ŝi demetis sian matenan robon. Iom hezite ni karesis unu la alian, poste rapide ekkoitis (kun kondomo). Poste mi pensis iomete pri Anja. Ĉu ŝi kaj Antonio jam "finiĝis"? Aŭ eble ili ankoraŭ ne komencis? Estis malfacile imagi al si Anja kun Antonio.

Ni rekomencis, tiufoje kun pli da agemo. Nataŝa tre lerte suĉis (sen kondomo), kaj mi lekis ŝin ĝis orgasmo. Dum tiu semajnfino ni plurfoje kuŝiĝis sub la kovrilon. Mi esploris ŝian korpon, mordis al ŝi la cicojn, serĉe masaĝis al ŝi la postaĵon kaj glitigis fingron en ŝia ina truo. Sabate ni sesdeknaŭis.

Anja restis trankvila, dum Antonio ĝoje malkaŝis detalojn kiujn mi ne bezonis koni. Dimanĉe ni, ĉiuj kvar, faris promenon en la apudaj montetoj, poste ni reiris al la urbo.

Parko

En la parko, inter ludantaj hundoj kaj seriozaj gebadmintonemuloj, mi vidis junulinon kun nerazitaj akseloj (senmanika supraĵo). Ne ofte oni vidas tion. Sed kredu min, estis tre bela junulino, certe ne pli ol 25-jaraĝa, kun ne tro grandaj mamoj. La malhelaj akselharoj kontrastis kun la blonda hararo de ŝia kapo.

Posttagmeze Renata parolis kun Anja. Mi ne scias kiu telefonis al kiu. Eble Renata telefonis al Anja, aŭ eble Anja telefonis al Renata. Aŭ al mi. Nu, kiel dirite, mi ne scias. Poste Renata malbonhumoris.

Pubharoj

Ni estas nudaj en la kuirejo. Renata karese lasas miajn pubharojn gliti inter siaj fingroj. Ŝi diras: "Kial vi ne razas al vi la harojn?"

"Ĉu vi pensas?"

"Mi pensas ke aspektus tre bele al vi. Multaj viroj faras tion. Ĉu mi razu ilin al vi?"

Mi: "He, prefere ne."

Kiam oni komencis razi al si la pubon? Ĉu tutmunde oni faras tiel? Antaŭ ne tiom multaj jaroj ĉe ni ĉiuj ja kultivis grandan kreskaĵon. Poste la inoj ektondis kaj forrazadis al si la harojn, unue ĉe la flankoj, poste laŭ la lipoj, fine ĉe la venera monto. Kelkaj virinoj lasas etan postsignon de la antaŭa kreskaĵo, kiel linion aŭ punkteton, kaj aliaj forrazas al si ĉion. Ne mise komprenu min. Tio tre plaĉas al mi. Sed kial viroj faras tion, kaj kial tion faru mi?

Bone, se virino razus al mi la pubajn harojn, mi ja elektus Dinjon. Kial? Nu, unue ĉar mi fidas ŝian profesian lertecon, ja ŝi estas bonega frizistino. Cetere, se Dinjo okupiĝus pri miaj plej privataj partoj, mi imagas al mi ke mi sentus la pezon de ŝiaj mamoj kontraŭ miaj femuroj.

He, mi pensas pri alia virino dum Renata perfingras min. Sed mi profunde ĝuas la orgasmon kaj pardonas al mi ĉion. Renata kun manpleno de spermo ŝampuas al mi la harojn. Mi diris: "Eble ... sed nur eble ..."

Struta kolektado

Golo kaj Flavio lastatempe legadis la libron "La Ludo" de Neil Strauss. Mi ne legis ĝin. La aŭtoro priskribas siajn travivaĵojn ĉe la Kolektantaj Artistoj en Nov-Jorko - temas pri la arto de "kolekti" virinojn. Helpe de kelkaj principoj kaj multe da praktikado, Strauss (la nomo signifas "struto") sukcesis kolekti centojn (aŭ ĉu milojn?) da virinoj.

Bone, kiam mi, someran tagon, vizitas la Placon, mi verŝajne vidas cent junulinojn kun kiuj mi ŝatus amori. (Sed, aliflanke, ĉarma postaĵo aŭ invita dekolto eble kaŝus tre nesimpatikan ulinon. Aŭ ulinon kun tre malsimpatika edzo.)

Grava principo de la "profesiaj" kolektantoj estas, laŭ Flavio, ke oni ne uzu tiajn frazetojn: "Saluton! Kiel viaj okuloj estas belaj". Anstataŭe oni uzu frazojn kiuj vere kaptas la atenton: "Tiu pantalono ja aspektus pli bele verdkolore" aŭ: "Ŝajnas ke via frizistino ĵus finiĝis la bazan lernejon". (Tiaj laŭdire pensigaj frazoj funkcias nur kun inteligentaj virinoj). Laŭ mi Flavio ne bezonas tian scion. Kaj koncerne Golon, mi pensas ke li ĉiutage uzas tiajn frazojn, kaj malgraŭ tio oni neniam vidas lin kun virino.

Nu, hodiaŭ ĉe la arkadoj mi vidis turistinon, belan, kun blonda hararo, ŝajne firmaj mamoj kun videble fortikaj pintoj - kaj ludema postaĵo apenaŭ kovrita de la mallonga jupo. Bone, mi tuj devis konkludi ke estas ĉio krom simpatika la ulo kies mano firme tenis la ŝian. Eble, kiel struto, mi devus sable kaŝi mian kapon.

Vortoj en la banĉambro

Foje mi matenmanĝas kun Renata, foje mi matene vidas ŝin nur en la banĉambro. Nu, mi kuŝis en la bankuvo kaj rigardis kiel Renata razis al si la akselojn kaj faris aliajn malpli interesajn aferojn kiujn matene faras virinoj.

Antonio jam ripetis sian someran proponon, kaj mi rakontis tion al Renata. Bone, ĉu Renata vojoĝos al Italio ĉi-somere?

Ŝi duone turniĝis kaj diris: "Mi nature tre ŝatus viziti Italion. Kaj partopreni Kongreson. Sed vi jascias ke mi ne havas monon por tia vojaĝo ..."

Antonio "aranĝos ĉion", ankaŭ la vojaĝon. Mi diris tion al ŝi.

Renata diris: "Kaj ĉu mi nun devas amori kun Antonio?"

Mi: "He, nature ke ne".

Ŝi: "Kiam mi vidas lin, mi ĉiam havas la impreson ke li deziras amori ankaŭ kun mi. Mi vidis liajn okulojn".

Ĉu la fino de la afero? Mi rigardas Renatan, la longan hararon, la freŝan haŭton kaj la belformajn mamojn. Se Renata vojaĝus, ankaŭ mi vojaĝus. Jes, mi eĉ partoprenus UK-on ...

Mi rakontas al ŝi la vortojn de Anna el la filmo: "Ĉiuj virinoj bezonas tri virojn: unu por distriĝo kaj amuzaĵo, unu por stimuliga konversacio - kaj unu por bona amorado."

Kion opinias Renata? Sed ŝi diras nur: "Kaj kiu el ili estas vi?"

Ŝi rapide demetas la kalsoneton kaj eniras la duŝejon. La akvo de la duŝo finigas la konversacion. Mi preskaŭ ekdormas en la varma akvo de la kuvo. Kiam revenas Renata, tute malseka, ŝi kisas min sur la frunto, ridas pro la sapo, kaj diras: "Vi ne tiom pensu!" Kaj ŝi estas for.