Anja

Bone, mi veturis aŭtobuse al la vilaĝo de Anja. Mi provis ne pensi. Renata telefonis al Anja - ŝi pensu ke Renata vizitos ŝin. Sed Anja ne surpriziĝis vidante min ekster la aŭtobus-stacio, mi pensas ke ŝi ĉion jam komprenis. Alia indikilo: sub la nigra jako ŝi portis la bluan T-ĉemizon kun la "S" de Superman ("Super-knabino", laŭ Anja) - dezirante kaŝeti sian nesekurecon.

Ni kisiĝis, survange, ĝentilece, poste ĉirkaŭbrakiĝis. Mi iris al la gastejo, kaj ree renkontis Anjan post duonhoro, en la kafejo. Ŝia hararo estis pli mallonga, ŝia vizaĝo alia. Mi ne tuj komprenis la vortojn de la okuloj. Sub la ŝtofo de la T-ĉemizo mi vidis la konturojn de la amataj mamoj, feliĉe ŝi ne pligrandigis ilin intertempe. Ĉu ŝi ankoraŭ havis la cican traboraĵon?

Post deko da minutoj Anja demandis pri Renata. Kaj poste: "Kaj vi tuj enlitiĝis kun Renata, ĉu?". Mi: "Ne. Ne tuj. Nur post du monatoj." Anja: "Vi enlitiĝis kun Renata, fine, ĉu ne?" Nu, kion diri.

Anja ridetis: ankaŭ ŝi ne ĉiam dormis sola. Kun "amiko de infaneco" ŝi evidente havis rilaton kiam li vizitis la vilaĝon dum la somero, kaj kun alia somera gasto ŝi enlitiĝis unufoje. (Ĉu Anja havis ununoktaĵon? Tio certe pli plaĉis al mi ol la amiko de infaneco ...)

Ŝi iris al sia patrino, dum mi tranoktis en la gastejo. Anja ne volis ke mi vizitu ŝin hejme. Mi ne havas la impreson ke mi ne plaĉas al ŝia patrino, sed ŝi certe ne aprobas nian rilaton. Nur unufoje ŝi vizitis nin urbe.

La sekvan tagon mi denove renkontis Anjan, kiam ŝi finis laboron. (Ŝi laboris en la vendejo de la patrino, verŝajne senpage, sed havis loĝejon kaj manĝaĵon).

Mi diris al Anja ke mi deziras ke ŝi revenu ... Ŝi respondis ke mi unue vi devas pensi, pri la pasinteco, kaj pri la estonteco. Mi kapjesis, pensante ke mi ĉion komprenis. Ŝi kisis min, surbuŝe, kaj mi pensas ke ŝi akompanis min al la hotelo, se ni ne troviĝis ĝuste en ŝia vilaĝo. Eble mi vere ĉion komprenis. Aŭ eble ne.

Erika

Hodiaŭ mi vekiĝis inter Renata kaj Erika. Hieraŭ, vespere, ni ne multe drinkis - Erika elverŝis plenan botelon da vino en la bankuvon ĉar ŝi demetis la okulvitrojn. Poste la akvo havis nekutiman koloron kaj odoron, kaj restis al ni nur unu botelo kiun ni zorge trinkadis dum la banado.

Renata rakontis al Erika pri profundaj engorĝigoj kaj aliaj aferoj, kaj la du inoj de tempo al tempo kontrolis ĉu la parolado ekscigigis min. Poste ni vestiĝis ĉar Erika deziris vidi la katon kiu miaŭis ekstere.

En la lito Erika provis engluti min. Ne sukcesiĝis, kial kaŝi tion? Dum momento mi sentis la muskolojn de ŝia gorĝo kontraŭ la pinto. Ŝiaj lipoj ne atingis la radikon. Tiam ŝi rapide retiris la kapon. Poste Erika kaj Renata kunlabore permanis min. Cetere ne multe okazis. Ĉiuj tri dormis en la granda lito.

Bone, mi vekiĝis inter Renata kaj Erika. Renata ankoraŭ dormis. Erika kisis min leĝere. Mi karesis al ŝi la etajn mamojn dum mi enflaris la bonodoron de ŝia korpo post varmlita dormo. Kiam mia mano prokcimiĝis al ŝia subventro, ŝi disigis la femurojn kaj mi facile konstatis ke ŝi estis eĉ pli varma. Mi malrapide perfingis ŝin ĝisorgasme.

Kiam ni ellitiĝis mi deprokcime rigardis la ekscitigitajn lipojn de ŝia pubo. Certe ŝia klitoro estis en la ĝusta loko. En la banĉambro Erika sidiĝis sur la tualeto kaj mi aŭdas la konatan sonon de akvaĵo. Mi demandis ĉu mi povas rigardi. Sed ŝi diras, sufiĉe firme: "Ĉu vi ne pensas ke vi jam vidis sufiĉe?"

Pli-malpli vestitaj ni matenmanĝas. La du inoj diskutas la kolorojn de ŝuoj kaj la longecon de kurtenoj. Bone, mi ne aŭskultas, mi pripensas aliajn aferojn.

Profunda engorĝigo

Hieraŭ ĉe Flavio ni kun Renata rigardis la malnovan filmon "Profunda engorĝigo" (Deap Throwt). Flavio la tutan tagon prelegis pri tiu filmo: Linda, juna rufhara usonanino, laŭ mi ne tiom bela, ne trovas seksan plezuron. Ŝia psikanalisto, d-ro Young, retrovas ŝian klitoron en ŝia gorĝo, aŭ almenaŭ tion li diras. Ŝi havas veran orgasmon nur kiam ŝi tute englutas la penison.

Renata: He, tiel mi ne povus fari ...

La filmo estas el la 70-aj jaroj, kun la haroj kaj hararoj de tiam, ne ĉiam belaj. Surprizis tial la senhareco de Linda Lovelace.

Wilbur, unu el la frenezuloj de d-ro Young, deziras edziĝi kun Linda, sed ŝi deziras 9-colan ilon. (Laŭ PIV colo estas 25 milimetroj). Li plore bedaŭras ke li estas 3 colojn for de la feliĉeco. Evidentiĝas ke li havas 12-colaĵon. Amuziĝe. Linda engorĝigas lin ĝis la radiko kaj ekas ĉiuj sonoriloj.

Renata denove: Vere, mi tuj ekkvrevus!
Mi: Laŭ mi vi eĉ ne provis tion ...
Ŝi: Ĝuste, la via ja ne estas tiom granda ...
Flavio: He, parolu vian esperanton, tion mi vere ne bezonas aŭdi!

Kiom profunde eblus al Renata? Laŭ mi, ŝi neniam enbuŝigis min ĝisradike.

Sume

Ankoraŭ estas multaj alilandaj turistoj en la urbo (sed preskaŭ neniuj el la ĉefurbo) kaj mi denove montris al kelkaj gekoreanoj la vojon al la Placo. Kiuj estas la plej belaj, ĉu koreaninoj, ĉininoj aŭ japaninoj? Laŭdire ĉinaj virinoj nun havas pli grandajn mamojn ol antaŭe, kaŭze de novaj nutraĵoj. (Anstataŭ rizo: kolaaĵo kaj makdonaldaĵoj.)

Pleje plaĉas al mi malgrandaj mamoj, aŭ eble mi jam diris tion. Ŝajne multaj japaninoj ankoraŭ havas etajn, naturajn mamojn. (Ĉu sumo-luktantinoj ankaŭ havas malgrandajn mamojn? Televide oni ne ofte vidas sudumemulinojn, tial mi ne scias.)

Mi ankaŭ revidis la vualulinon, kiun mi vidis kun Rentata. Laŭ Renata ŝi estas studentino (ĝuste) kaj nomiĝas Ajŝa. Kiam ni pasis unu la alian, niaj okuloj renkontiĝis mallongtempe. Mistikaj, malhelaj okuloj, mi nenion komprenis. Poste mi demandis al Renata kial ŝi ne invitas Ajŝan viziti nin. (Ĉu vualulinoj demetas la vualon kiam ili eniras fremdan domon?) Renata diris: Mi ne pensas ke tio estus bona ideo ...

He, kion scias Renata pri tio? Kaj kion scias mi pri sumo-luktado?