Gutoj

Posttagmezo ĉe Erika, studentdome: ni kisiĝas, komencas senvestiĝi. Erika diras: "Atendu, unue mi devas ... en la subetaĝon." (En la suba etaĝo troviĝas ekzemple la necesejoj.) Mi: "Ĉu vi ...?" Ŝi: "Jes, mi devas pisi."

"Plaĉas al mi kiam inoj tiel diras ... " Erika: "Pisi, pisi, pisi, estas nura vorto." Ŝi denove surhavis vestaĵojn kaj malfermis la pordon. Ankaŭ mi prokcimiĝis al la pordo: "Ĉu mi ...?" Ŝi: "He, jam post la unua nokto vi demandis ĉu vi povus rigardi. Tio vere plaĉus al vi, ĉu?"

Erika refermis la pordon: "Bone. Sed ne en la suba etaĝo." Ŝi denove demetis la pantalonon, poste la kalsoneton. Mi atente observis ŝin dum ŝi trovis pelvon kaj metis ĝin sur la plankon. Ŝi kaŭre sidiĝis super la pelvo. Mi kuŝiĝis sur la planko. Post momento ŝi restariĝis kaj ekridis: "Ne, ne eblas al mi ..." Ŝi iomete iris tien kaj reen sur la planko. Ni kisiĝis, mi knedis al ŝi la mamojn sub la blanka T-ĉemizo kiun ŝi ankoraŭ portis, poste ŝi denove sidiĝis sur la kalkanoj. Mi dummomente rigardis ŝian vizaĝon: Ŝi ruĝiĝis kaj jen venis la unuaj oraj gutoj. Ili plaŭdetis en la pelvon. Poste venis la akvofalo: Erika vere urinumis antaŭ miaj okuloj, jen fremda vido.

Poste ŝi kuŝiĝis sur la lito. Mi lange prokcimiĝis al ŝia pubo. Erika denove ekstariĝis: "Ne, ne ankoraŭ, atendu, unue mi devas ..." Ŝi iris al la lavabo kaj zorge lavis al si la subventron. Mi interese alrigardis.

Mi komencis leki al ŝi la preskaŭ senodoran pubon. Iom post iom revenis al ŝi la konataj bonodorojn kaj fine ŝi forte orgasmis.

Poste ŝi diris: "Ne diru al Renata ke mi lasis vin rigardi." (Nu, kial mi diru tion al Renata?)

Mirakloj

Hodiaŭ mi ekvidis junulinon. Ŝi portis blankan supraĵon - kaj nigran mamzonon de la tipo wonderbra ("mirakla mamzono", ĉu?). La du mirakloj alloge kaptis mian atenton: sunbronzitaj, ne tro grandaj, sed tiaj suprenpuŝiloj foje havas pli ol videblan efekton, ĉu ne?

Ŝi pasis min, kaj mi preskaŭ aŭtomate turniĝis: ne malbelforma postaĵo. Super la rando de la somere leĝeraj pantalonoj mi observis la supran parton de nigra ŝnurkalsoneto. Ŝi bele moviĝis, kaj mi vole nevole sekvis ŝin laŭ la strato dum cento da metroj.

Subite ŝi ekturniĝis: "He, ulo, ĉu vi sekvaĉas min?" Mi: " ... ĉu mi?" Mi klopodis ne tro direkte rigardi la miraklajn mamojn, kiuj denove aperis antaŭ miaj senkulpaj okuloj, kaj mia rigardo fiksiĝis je punkto meze inter la duopo. Ŝi: "Bone, lasu tion". Ŝi returniĝis kaj rapide foriris dum ŝiaj koksoj ondadis. Feliĉe, ŝi ne kunportis edzon, aŭ alian gardiston.

Amuziĝe. Ĉu mi vidis ŝin antaŭe? Ĉu kasistino kiun oni senpense anstataŭigis per aŭtomato? Ne, mi pensas ke ne.

Sur la placo mi vidis ŝin denove. Mi havis la impreson ke ŝi leĝere ridetis al mi antaŭ ol eniri la komercan centron.

Aĵoj

La loka supermerkato provizore anstataŭigis duonon de la kasejoj per aŭtomatoj. Nu, kial oni vizitas supermerkaton? Por aĉeti frandaĵojn aŭ por trovi la plej belan kasistinon? Ambaŭkiale, ĉu ne? Bone, mi unufoje testis la aŭtomaton, konstatis ke ĉio funkcias perfekte, kaj la venontan fojon mi denove alprokcimiĝis al la kasistinoj. Ĉu pli belaj ol Erika? Eble, eble ne, sed la urbaj merkatistoj ankoraŭ ne forgesis la pekojn de Erika.

Erika jam vizitis la (inan) fotiston. Ni havis etan kverelon, tial mi ne akompanis ŝin, ŝi deziris iri sola. Nu, bone. Laŭ Erika la fotistino ĉefe okupiĝis pri ŝia postaĵo, tiel ke oni verŝajne ne vidos ŝian vizaĝon sur la bildoj. Certe, ŝi havas belforman postaĵon, sed la vizaĝo ankaŭ ne estas malbela. Eble okulvitroj ne plaĉas al la fotistino, kaj sen okulvitroj Erika foje agas iom maltrafe. Eble ĝuste tial ŝi tiom plaĉas al mi. (Erika tutnuda, senokulvitra, serĉante novan paketon da kondomoj. Ekscitaj minutoj.)

Mi jam pagis la aprilan lumonon de Erika. Eble la lastan fojon mi faris tion. Kion vi pensas? Cetere, se Erika sukcesiĝas kiel belpuga modelulino, vestita aŭ malvestita, ŝi eble havos sufĉe da mono. (Almenaŭ tion ŝi pensas.) Cetere, mi ŝajne ankaŭ pagis la luon por ŝia kunĉambranino, kiun mi apenaŭ vidis dum miaj vizitoj al la studenta domo. (La lastan fojon, antaŭ du semajnoj. Erika eĉ tro rapide trovis la kondomojn.)

Kial Anja forigis la cictraboran ringeton? Nature, jen alia demando. Plaĉas al mi la penso pri la plaĝa ĝeniĝo. Sed ne dum tiom da tempo oni vizitas plaĝon, eĉ somere. Ĉu traboraĵoj ne plaĉas al ŝia "amiko de infaneco"? Jen malplaĉa penso.

Bone, kion plu? Nu, Flavio aĉetis veltabulon. Li, la optimisto.

Paŝoj

Paŝoj, sed paŝoj kiudirekten? Mi ankoraŭ ne scias. Mi tamen bone scias ke mi pasigis semajnfinon, du noktojn, kun Anja.

Ni renkontiĝis en la urbeto je 30 kilometroj de la vilaĝo de Anja. Kiel dirite, Anja jam mendis du ĉambrojn en unu el la tieaj hoteloj. Kaj jes, unu el la litoj fine restis neuzita.

Vendrede, post malfrua tagmanĝo, ni promenis laŭ la stratoj de la urbeto, kiun mi antaŭe vizitis nur unufoje, dum la filmfestivalo. Pro la venta pluvo, ni rapide reiris al la hotelo. En la ĉambro de Anja ni senvestiĝis. Preteksto: malsekaj vestaĵoj. Sub la lita kovrilo Anja demetis ankaŭ la kalsoneton. Mi mane rekonatiĝis kun la korpo de Anja. Mi ame suĉis al ŝi la mamojn. (La traboraĵo estis for. "Ĉu foriĝis?" Ŝi: "Jes". Mi: "Kial?" "Ne kuraĝis montri ĝin sur la plaĝo ..." "He, ĉu vi sunumis nudbruste sur la plaĝo de la vilaĝo?" Ŝi: "Foje, preter la plej fora buĥto de la rivero ...").

Mia mano atingis ŝian sekson, kaj mi ne trovis la etan aron da haroj kiujn ŝi kutimis konservi. Mi fingrumis ŝin kaj mi forte ĝojis kiam mi sentis ŝian orgasmon. Nur en la mateno mi vidis ŝian glatrazitan interfemuraĵon. Ŝi: "Ŝanĝiĝis, ĉu?" Mi: "Jes, bele senhara". "Ĉu plaĉas al vi?" "Jes, plaĉas." Mi prikisis al ŝi la lipojn. Poste ŝi aperigis paketon: "Bonvolu, ni uzu kondomon."

Ni amoris, kaj poste reamoris. Kaj malgraŭ tio, mi sentis ke ĉio ankoraŭ ne enordas. La kondomo nature nur estas eta tamen ne sensignifa indikilo. Ni jam amoris, sed ankoraŭ ne parolis sufiĉe. La hotela ĉambro invitis al amorado dum la pluvgrizaj stratoj de la urbeto ne invitis al promenado kaj parolado.