Kunikle

Kun Renata kaj Sonjo ni ĉeestis prezenton de eŭritmia danco. (Sonjo, ĉiame: "Ne estas danco. Estas eŭritmio.") Laŭ Sonjo tio estos al mi terapio. Renata: "Ĉu eŭritmio?" Sonjo: "Vi konas, ĉu?" Renata: "Jese. Mi vizitadis valdorfan lernejon." Mi: "Ĉu ankaŭ Adriana?" Ŝi: "Ankaŭ Adriana." Mi: "Vere, mi pensis ke Valdorfo estas hotelo." Renata: "Valdorfa lernejo ne estas hotelo." Sonjo ekridis: "Venu ambaŭ!"

Post la prezento ni iris hejmen. Mi: "Kion do vi pensas pri eŭritmia danco?" Renata altigis al si la ŝultrojn. Ni amoris. Renata nun denove razis al si la akselojn. Inter ŝiaj femuroj tamen ankoraŭ libere kreskas la haretoj. (Renata: "Tiretu al mi la pubajn harojn." Mi: "Tiel, ĉu?" Ŝi: "Jese. Daŭrigu, bonvole!" Mi pinĉe tiretis al ŝi la harojn, jen sur la pubo, jen laŭ la lipoj. Fine, post kelkaj minutoj, ŝi ĝeme orgasmis. Ĉi tial ŝi ne plu razas al si la interfemuraĵon?)

Kiam Renata revenis, Tina ankoraŭ ĉeestis. (Poste, kiam Anja reiris al sia patrino, Tina ankoraŭ restis unu tagon, la tagon de la venĝo, poste reiris al Katarina.) Renata: "Jen, mi forestis dum kelkaj tagoj, kaj vi jam turnaĉas al mondon." Mi: "He, Renata, vi forestis dum pli ol duona jaro ..." Renata: "Ne pri tio mi parolas. Antaŭ kelkaj tagoj mi telefone parolis kun Anja. Tiam vi ankoraŭ feliĉe kunvivis." Poste ni amoris. (Tina proponis triopaĵon, sed tio laŭ Renata al ŝi nun estus troe. Tina: "Bone, mi enlitigos mian kuniklon." Renata: "Ĉu kuniklo?") Ĉu Renata ne amoris dum pli ol duona jaro? Verŝajne. Mi rigardis ŝiajn akselojn: "He, plaĉas al mi." Ŝi: "Mi vojaĝis dum tri tagoj. Mi forrazos morgaŭ." Laŭ mi ne tiom kreskas inaj haroj dum tri tagoj. Tutcerte ŝi ne razis al si la akselojn dum pli ol semajno.

La venontan tagon ni triope enlitiĝis, kun Renata kaj Tina. Jen kompreneble ne la unuan fojon. Mi lekis al Tina la pubon dum Renata suĉis min. Poste Tina rajdis min dum mi kisiĝis kun Renata.

Tina reiris al Katarina. Tina: "He, kial ŝi ne eĉ telefonis al mi?" (Katarina sendis nuran tekstmesaĝon pri tio ke Anja foriris. Tial Tina, venĝeme, restis ankoraŭ unu tagon. Sed kiam Renata, tiun tagon, invitis ŝin al nia lito, Tina preferis la kompanion de sia kuniklo.)

Ĉe Antonio mi kun Flavio trotuare trinkis kafon dum ni rigardis la inojn. Antonio ankoraŭ iom ĉagreneme rigardis min. Li paroladis pri sia nova projekto: mezaĝa restoracio en la apuda domo. Mi: "Ĉu sen la junularo?" Antonio: "Ĉu? Mezaĝo! 13-a jarcento!" Flavio: Nu, tio estas la Mezepoko, ne la Mezaĝo ... " Antonio: "He, vi intence miskomrenas!"

Antaŭe, sur la Placo mi parolis kun Antonia, la tatuaĵulino. Antonia amuzeme rigardis min: "Anja forlasis vin, ĉu?" Mi: "Ne por ĉiam, bedaŭrinde ..." Ŝi verŝajne ne komprenis, tial etete ŝanĝis la temon: "Tre plaĉas al mi la tatuaĵo de Anja. Tre malgranda, tamen. Cetere, ĉu vi aŭdis? Mi havas novan tatuaĵon!" Ŝi duone turniĝis kaj fingre montris al mi lokon je la maldekstra pugo. Bela postaĵo, sufiĉe karnoplena. Mi ŝatus vidi ĝin, ne la tatuaĵon. Mi: "Ĉu mikimusaĵo?" Ŝi: "Ne, ne estas mikimusaĵo ..."

Peke

Laŭ mi, ni faris unusolan eraron, tamen grandan. Ni tro longe okupiĝis pri la manĝado de pico, multe tro longe. Maŭra estis malsata, jen unue, laŭ mi, bona signo. Sed Anja ne forestis longtempe ("ne tiom da tempo vi bezonas"). Laŭ Anja ni eĉ faris gravan pekon, kaj jen ŝi verŝajne pravas: ni amoris en nia lito, en la lito de Anja kaj mi, kaj ne, kiel promesite, en la lito de la gastoĉambro. Bone, mi iel-tiel komprenas ŝian ĉagrenon.

Anja, post la rapida foriro de Maŭra: "Ĝuiĝe, ĉu?" Mi: "Kion?" Anja: "Profundan orgasmon, ĉu?" Mi: "He, mi tute ne orgasmis." Ŝi: "Ĉu ne orgasmis? Vi eĉ ne penetris ŝin, ĉu? Ĉu ŝi tion ne deziris, via amantino?" Mi: "Nu, mi penetris ŝin, jese, sed ne orgasmis ..." Anja: "He, lasu la detalojn, bonvole!"

(Kiu demandas pri detaloj? Detalojn mi memoras, kompreneble: la belan postaĵon de Maŭra, la inversajn cicojn, mian ilon kontraŭ la lipoj de ŝia pubo, la dorson kaj la postaĵon de Maŭra kiam ŝi malfermis la pordon, la krieton de Maŭra, la voĉon de Anja, Maŭran kiu rapide serĉis kaj retrovis la plejmulton de siaj vestaĵoj, Anja kiu furioze kriadaĉis, kriaĉadis, Maŭran kiu apenaŭ vestita forkuris tra la pordo, la postan silenton. Sed mi ankoraŭ ne rakontis tion al Anja.)

Anja: "Bone, vi penetris vian amantinon. Kial ŝi tuj fuĝis el la dormoĉambro?" Mi. "Ŝi ne fuĝis. Ŝi devis viziti la necesejon." Anja: "He, ŝi tute ne vizitis la necesejon!" Mi. "Honeste, Anja, mi pensas ke vi iel-tiel baris al ŝi la vojon!" Ŝi: "Nu, kulpas mi, ĉu? Certe, estas mia kulpo, jen diru!"

Anja foriris. Mi suponis tion ke ŝi iras al Tina kaj Katarina.

La venontan tagon mi iris al la Studanta domo, parolonte kun Mandy kaj Maŭra. Mandy: "Kial vi tion faraĉis?" Mi: "Ĉu mi? Ĉio estsis bone ĝis la alveno de Anja." Mandy: "Ĝuste. Kaj ne diru al mi ke Anjan vi ne konas." Mi: "Kie estas Maŭra?" Mandy: "Ŝi ne estas ĉi tie." Mi: "Kiam revenos?" Mandy: "Ne scias. Ŝi ne loĝas ĉi tie. Maŭra loĝas ĉe siaj gepatroj. Mi ne pensas ke ŝi deziras paroli kun vi." Mi: "Kial ne?" Mandy: "Ĉu kial ne? Nu, eble vi rememoras se vi enŝaltos al vi vian cerban ĉelon. Ho, Maŭra, kompatinda kaj naiva senkulpulino ... kaj vi tiel traktaĉas ŝin!" Mi: "Aŭskultu, Maŭra ne estis virgulino, se tion vi intencas diri." Mandy: "He, ne parolu al mi pri la virgineco de miaj amikinoj!"

Mi iris al Franka, dezirante ŝian postaĵon. Ivano malfermis la pordon: "Saluton. Mi tuj diru al vi ke mi ne pensas tion ke Franka deziras paroli kun vi." Male, Franka deziris paroli kun mi. Sed ŝi ne permesis al mi la vojon al ŝia lito, kaj certe ne al ŝia postaĵo. Ŝi kompreneble jam parolis kun Anja. Mi fuĝis al Flavio. (Flavio: "He, la inoj, ili baldaŭ revenos. Ili neniam forgesos, sed ili ĉiam revenos. Trankviliĝu ..." Ĝoni la vakero: "Male, inoj foriros, kaj oni baldaŭ forgesos ilin ...")

Kvin tagoj post la okazaĵoj, Tina posttagmese sidis antaŭ la pordo kiam mi revenis. Ni kisiĝis. Tina: "Dum kiom da tempo ŝi restos?" Mi: "Ĉu Anja?" Tina: "Ŝi detruos mian rilaton!" Jes, mi tion povas imagi al mi: Anja kaj Katarina kiu okupas la liton, dum Tina dormas sur la sofo.

Mi amoris kun Tina. Ŝi: "Vi ne amoris dum semajno, ĉu?" Mi: "Prave." Ŝi: "Ankaŭ mi ne. Katarina la tutan tagon, kaj la tutan nokton, havas siajn manojn ĉirkaŭ kompatinda Anja." Ĉu mi deziris aŭdi tion? Jes, ŝajne plaĉis al mi. Ni refoje amoris. Tina: "Mi nun deziras viziti grupseksaĵon." Mi: "Ĉu nun, post la amorado? Ĉu ne plaĉis al vi?" Ŝi: "Plaĉis, plaĉegis." Mi: "Kaj vi ankoraŭ deziras grupseksaĵon, ĉu?" Ŝi: "Jese. Ĉu vi akompanos min?" Mi: "Hodiaŭ ne." Ŝi: "Domaĝe." Mi: "Iru vi, mi ne detenas vin." Ŝi: "Mi ne iros sola. Mi deziris iri kun vi." Mi: "Kial vi ne diris antaŭ la amorado? Ni irus kune." Ŝi: "Ni ne amoris dum semajno, jen kial." Ni amoris trian fojon. K.t.p.

Nun feliĉe revenis Renata. Posttagmeze, kiam mi revenis, Tina kaj Renata sidis en la kuirejo, babilante.