2010-01-31

Novjare

Mi pasigis novjaron kun Flavio, Ĝoni la Vakero, la gotikulino kaj Renata (verŝajne la islandano pasigis novjaron kun sia edzino, aŭ kun alia koramikino). Jana tiam estis en Rusio (ŝi nun revenis), tial Flavio jam dum tagoj malbonhumoris. Ni hejtigis la saŭnon. Ĝoni interesiĝis pri Renata, kaj faris proponojn kiuj ridigis ŝin, dum Flavio kaj mi okupiĝis kun la gotikulino. Ŝi nun havas novan traboraĵon (maldekstra cico) kaj tatuaĵon (draketo apud la dekstra kalkano). Mi ankoraŭ ne aŭdis ŝin paroli. (Ĝoni, poste, al mi: "Eĉ ne dum la amorado oni aŭdas ŝian voĉon. Oni apenaŭ aŭdas ŝian spiradon. Foje, kiam ŝi prokcimiĝas al la orgasmo, ŝi ŝajne eĉ ĉesas spiradi, kaj post la orgasmo ŝi ĝeme ekspiras profunde. Sed ŝian voĉon oni ne aŭdas." Mi: "Diru, ŝi scipovas paroli, ĉu?" Ĝoni: "Kompreneble. Ne esas malinteligenta ulino.")

Ĝoni okupis la gastoĉambron kun la gotikulino, Flavio dormis malantaŭ la sofo, dum mi enlitiĝis kun Renata. Ni amoris. Renata ĝemadis kiel eble plej mallaŭte, por ne vekigi la gegastojn, kaj kiam mi tro laŭte spiradis, ŝi diris: "He, silentiĝu, karulo." Fine ŝi forgesis tion, kaj ŝi orgasmis kun laŭta ekĝemo. La sekvan tagon la du ulinoj ŝakludis. Ili portis endomajn robojn, kaj konsentrite sidis ĉiu je sia flanko de la malgranda tablo. Tio daŭris verŝajne du horojn, fine venkis la gotikulino. Poste ili senvorte foriris, kaj malaperis en la gastoĉambron. (Flavio: "Kio faradas niaj ulinoj?" Ĝoni: "Nu, mi pensas tion ke ili enlitiĝis.")

La ĉiofaristo nun fine jam riparis la tuban sistemon super la kuirejo, kaj mi tie pasigis iom da tempo kun Ĝoni dum Flavio antaŭ la televidilo kaj la ulinoj enlite pasigis la tempon. Ĝoni demandis al mi pri tio kial mi ne plu vizitas Veronikan. Mi promesis tion ke mi denove vizitu ŝin (almenaŭ unufoje, certe la lastan).

Maŭra nun revenis el la Kanarioj, kun siaj gepatroj. Ŝi vizitis min, sunbronzita. Ŝi: "Estis 25 gradojn, kaj mare kaj aere." Maŭra altigis al si la ĉemizon kaj rapide brilumis la mamojn. Ŝi ne portis mamzonon. (Mi: "He, vi sunumis nudbruste, ĉu?" Ŝi: "Certe." Mi: "Ĉu en la ĉeesto de viaj gepatroj?" Ŝi: "Jes, kial ne? Ankaŭ Panjo faras tiel." Nu, mi ankoraŭ ne vidis ŝian patrinon, la faman advokatinon. Ĉu ankaŭ ŝi havas inversitajn cicojn?)

Mi lekis Maŭran. Ŝi ankoraŭ portis la ĉemizon. Mi komprenis: nudaj mamoj nur surplaĝe, ne enlite. Dum la lekado mi tuŝadis al ŝi la malantaŭan truon, unue per leĝeraj fingromovoj, poste, kiam ŝi tute malsekiĝis, la fingro fine malaperis en la truon. Mi daŭrigis la lekadon kaj Maŭra orgasmadis.

Ŝi: "Venu!" Mi karesis al ŝi la postaĵon: "Kion vi pensas, ĉu eĉ anuse?" Ŝi: "Bone." Mi: "Nu, ĉu vi jam provis antaŭe?" Ŝi: "He, kompreneble ke ne." (Plaĉas al mi la memkomprenebla maniero laŭ kiu ŝi diris tion.)

Mi trovis lubrikaĵon, kiun mi metis en la enirejon. Poste mi premis la kapon de la ilo kontraŭ ŝian truon. Ŝi: "Atentu, ne tiom rapide." Mi malrapide englitiĝis, dum ŝi movetis al si la postaĵon por faciligi la penetradon. Ŝia truo estis agrable strikta, malgraŭ la lubrikaĵo, kaj post kelkaj tiroj mi orgasmis.

Maŭra kuŝis surdorse, femuroj dise. Ŝi leĝere tuŝetis al si la palan haŭton de la pubo, senpense. Mi: "He, ĉu tiel vi plezurigas vin?" Ŝi: "Ne. Tiel ne." Malaperis la mano, ŝi maldisigis al si la femurojn kaj turniĝis surventren. Mi: "He, montru al mi." Ŝi: "Ne. Mi ne deziras tion. Tio estas tro private." (Bone, mi jam vidis ŝiajn mamojn, tiuj de la inversitaj cicoj, mi lekis al ŝi la pubon kaj orgasmadis en ŝian malantaŭan truon, sed la ludo de ŝiaj fingroj estas tro private.)

Ŝi stariĝis, ekridante: "Venu." Ŝi demetis al si la ĉemizon kaj dum momento mi denove ekvidis ŝiajn sunbronzitajn mamojn. Ŝi malfermis al pordon. Kun plaĉo mi rigardadis la movojn de ŝia postaĵo dum ŝi rapidete forlasis la ĉambron.