Renata perfingras min. Mi admiras ŝiajn nudajn mamojn kaj karesas al ŝi la dorson, dum ŝi paroletadas. Mi ĝuas ŝiajn fingrojn kaj ne aŭskultas la vortojn. Fine mi aŭdas:
- Nu, foje li estas beleta.
Mi: - Ĉu li? Kiu?
Renata: - Golo, kompreneble. He, vi ne aŭdas kion mi diras.
- Ĉu kion?
- Vi ne povas diri "ĉu kion" ...
- Ĉu vi trovas Golon bela? Mi ne kredas ke li iam amoris kun virino. Eble li eĉ ne ŝatas virinojn.
- Eble mi iam enlitiĝus kun li. Tiam ni vidus ...
- He, vi ne estas reala!
Renata kaptas mian manon kaj metas ĝin al sia brusto: - Ĉu ne?
Mi knedas al ŝi la dekstran mamon, dum ŝia mano ritme moviĝas. Ŝi donas al mi fortan orgasmon.
Poste mi duŝas. Kiam mi eliras la duŝejon, Renata sidas sur la tualeto, ankoraŭ nuda. Ŝi sidas kun la femuroj iom disigitaj, sed kiam ŝi ekvidas min, ŝi tuj kunigas ilin: - He, vi ne rigardu kiam mi pisas!
Renata, la pudorulino.
No comments:
Post a Comment