Bankuvo

Hieraŭ ni inaŭguris la novan bankuvon. Renata nature jam provis ĝin la unuan tagon, sed por vere ekuzi tripersonan bankuvon, oni devas kunigi kompletan triopon. Mi invitis Flavion. (Mi invitis lin antaŭ ol Renata invitu Frankan. Domaĝe, ŝi laŭdire planis inviti Erikan). Flavio kaj Renata ŝercis kiel ĉiam, li frapetis al ŝi la postaĵon ("He, ne faru!"), kaj kiel mi ete timis, li tuj ekvidis mian senharecon. ("Kion vi faris al vi?"). Mi: "Tion vi jam vidas, ĉu ne?". Li: "Sed kial? Tiel faras nur ulinoj!"

Renata savis min: "Ne nur ulinoj. Se vi kuraĝis viziti nin pasintsemajne, vi jam vidis. Ĉu mi trovu al vi razilon?". Li: "He, ulino, ne dankon, mi permesas al vi ĉion, sed tion ne!"

Li kunportis bieron ("Mi maltrafis la ĉampanon, sed mi trovis bieron"), kiun ni ektrinkis kuŝantaj en la varma akvo de la kuvo. Jen agrabla vespero, kun Flavio, Renata, varma akvo kaj malvarma biero! Poste Flavio kaj mi revestiĝis dum Renata ankoraŭ nuda iris ien-tien antaŭ ol enlitiĝi.

Finiĝis miaj ferioj kaj mi revenis al la laborejo. Surprizas min ĉiam kiel rapide kelkiuj informiĝas. Kiam mi parolis kun Elizabeta, ekster la pordo de Ekonomio, Lada demandis al ni: "Ĉu vere veras ke vi kune vizitis nudistejon?". Elizabeta respondis: "Ne kune. Sed ni jes vizitis la saman kampadejon." Lada: "Mi neniam vizitis nudplaĝon. Mi pensas ke mi sentus min tre nuda ..." Elizabeta: "Nature. Sed nur komence. Estas rekomendinda. Vere" (Bone, se Elizabeta sukcesos inviti Ladan al la Altlerneja Banado, ankaŭ mi membriĝu.)

Ni revenis hejmen

Mankas vorto en la vortaro de Esperanto: vorto pri la sento de vestaĵoj kontraŭ sunbronzita haŭto post dek du tagoj da nudumado. Verŝajne la maljuna verdulo neniam spertis nudecon dum tiom da tempo. He, malspertulo!

Kiam ni revenis hejmen, la metiistoj jam finigis la novan bankuvon. Jen tripersona bankuvo, kio oni nomas tion? Kaj tra la dormĉambra fenestro ni vidis la policon aresti dekduo da genarkotikemuloj post koncerto. Jes, ni forestis dum iom da tempo.

Alia afero: Sur la Placo ĉiuj portas vestaĵojn (jes ja, mi scias ke oni ĉiam faras tiel), kaj mi ne tuj vidis ĉiujn nudajn dorsojn, ventrojn, troe movemajn mamegojn, femurojn, interfemuraĵojn, umbilikojn, mampintojn, traboraĵojn, postaĵajn disfendiĝojn ktp. Mi ne tuj vidis ĉu bela ulino glate razas sin aŭ ĉu ŝi kreskigas abundan hararon. Tio mi devis imagi al mi. Jen nova aventuro. Jen konata aventuro.

Hieraŭ mi vizitis Flavion. Jes, Golo pravis: Flavio aĉetis amorpupon. Unue li montris al mi la kaseton, poste ankaŭ la pupinon. Ĉu vere eblas amori kun tiaĵo? Li montris al mi la mamojn, sufiĉe firmajn kaj ne malbelajn. Kiam mi ekscivolis pri la subventro de la pupo, Flavio haltigis min. Ŝi (la pupino) portis kalsoneton. Se mi ne eraras, estas unu el la kalsonetoj de Ildiko.

Matenmanĝo

Renata demandas: "Kun kiom da inoj vi amoris dum ĉi-tiu jaro?" Mi: "Vi jam scias. Kun kvin." Ŝi: "Bone, kaj kun kiom da uloj?" Mi: "He, mi ne amoras kun uloj!"

Renata trinkas el sia taso: "Mi nur demandas." Mi: "Kaj vi, kun kiom da uloj?": Ŝi: "Kun du". Mi: "Kaj kun kiom da inoj". Renata: "Kun unu."

Mi: "He, ĉu kun ino? Kun kiu?". Ŝi: "Mi tion ne demandis al vi."

Mi tranĉas pecon da fromaĝo. Bone. Kun kiu? Ĉu kun Franka? Ĉu Erika? Aŭ ĉu kun Anja? Interesa penso.

Renata: "Ĉu plaĉis al vi Tania?"

Hieraŭ vespere, malfrue, Renata invitis Tanian, kun kiu ŝi ja "ne plu parolos". Tania kunportis vinon, ni havis bieron, tio ĉiam estas amuziga kombinaĵo.

Mi: "Kial vi foriris?". Ŝi: "Evidente, por ke vi estu solaj. Mi prenis noktan banon."

Tania ne estis tiom strikta kiom mi pensis. Ni kuŝiĝis sur la planko kaj ŝi malrapide rajdis min, tre lerte. Kun kiom da uloj ĉi-jare amoris ŝi? Mi ĝuis, poste mi perfingris ŝin dum ŝi pinĉis al si la cicojn. Ŝi laŭte orgasmis.

Tania duŝadis. Poste mi duŝis (malvarma akvo, ŝi foruzis la varman). Kiam mi finiĝis, Tania jam foriris. Post la koito ni ne interŝanĝis solan vorton. Aliflanke, kiel oni scias, ni ne havas komunan lingvon. Mi enlitiĝis, kaj ne diris vorton kiam Renata poste glitis sub la kovrilon.

Lasta matenmanĝo en la kampadejo. Renata stariĝis, demetis la mamzonon kaj ŝerce ĵetis ĝin al mi.

Mi diris: "Feliĉe ni baldaŭ iros hejmen. Kaj mi deziras ke Anja revenu". Renata: "Bone, mi konsentas."

Ŝi eliris la bangalon. Kia ulino. La amikino de mia amikino.

Nudaj nuduloj

Mi diras: "Renata, vi ne estas nuda". Ŝi tuje ekkontrolas: "Mi ne estas nuda, ĉu?"

Mi montras al ŝiaj piedoj, aŭ pli ĝuste al la malbelegaj, travideblaj ŝuoj de plastiko kiuj malkaŝas ŝiajn piedojn. Se geuloj estu nudaj, ili estu nudaj. Mi dum preskaŭ du semajnoj iris nudpiede, la unuajn tagojn ne ĉiam agrablis, sed post kelkaj tagoj la piedoj sufiĉe hardiĝis. Renata aĉetis nudistajn ŝuojn en la vendejeto.

"Se vi ne estu nudpieda, kial ne simple uzi viajn sandalojn?". Renata: "Ili estas ruĝaj. Oni tuj vidas ilin."

Ĉu Renata deziras ke oni rigardu al ŝi kaj ne al ŝiaj sandaloj? Tio ne ŝajnas al mi granda problemo, tial mi primokas la ŝuojn. Sed mi ne primokas la sportan mamzonon kiun Renata surmetas kiam ni solas en la bangalo. Nature ŝiaj grandaj mamoj bezonas subtenon, eĉ en naturista kampadejo. Sed feliĉe ŝi demetas ĝin kiam ni amoras.

La paro

Hieraŭ, preter la lago, Renata kaj mi ekvidis (kaj iomete ekrigardadis) amorantan paron. Mi tuj rekonis la inon: estis Tania, la plej bela el la du italaj fratinoj de la najbara bangalo. Kaj la ulo estis la belgo de la alia bangalo. Tiu kombinaĵo evidente ne plaĉis al Renata, kaj kiam ni vidis sufiĉe ni reiris laŭ la pado.

Renata flustris: "Kial ŝi lasas lin fari tion al si? Maljuna porko estas li, kun edzino." Kaj ŝi aldonis: "Mi neniam plu parolos al ŝi. Se ŝi deziras amoron, bone, kial ne kun alia ulo? He, ekzemple kun vi!" Mi: "Do, se mi amorus kun Tania, vi tion vere ne malaprobus?" Tuja respondo: "Nun ne plu. Se vi deziras, vi bonvole amoru kun unu el la aliaj italinoj. Tania ne plu estas io por vi". Nu, male, se mi amorus kun unu el niaj italaj najbaroj, mi certe elektus Tanian.

Mi provis ne imagi al mi la dikan ilon de la belgo penetri la ujon de Tania. Dum la lasta pli ol semajno mi ja jen kaj denove havis la okazon rigardi ŝin deprokcime, kaj observante la delikatajn lipojn de ŝia senhara pubo, mi imagas al mi ke ŝia enirejo estas sufiĉe strikta.

Kiam ni revenis al la bangaloj, la belga edzino sidis ekster sia pordo, kun tason da kafo (aŭ teo, mi ne scias). Mi rigardis la okulojn de Renata: "He, vi nenion diru ...!" Renata, kun alta tamen neŭtrala voĉo: "He, via kara edzo fikas vian najbarinon." La belgino nature ne komprenis la lingvon, kaj simple mansalutis amikeme al ni. Mi: "Renata, vi estas malnobla!" Ŝi: "He, ĉu mi?"

Ni eniris nian bangalon. Mi demalantaŭe kaptis la manon de Renata, ŝi ekridis kaj mi donis al ŝi frapeton sur la postaĵo. Ni faligis nin en la liton kaj post kelkaj minutoj Renata komencis suĉi min. Post momento ŝiaj lipoj lasis mian ilon kaj ŝi karese indikis al mi la ekkreskantajn haretojn de miaj ovoj. Ŝi diris: "Ni devas razi vin denove. Jam temp' está!" Iel-tiel min ekscitigis la preskaŭ blasfema uzo de la zamenhofaj vortoj, kaj mi murmuris: "He, poste ..." Feliĉe Renata ree eksuĉis min, kaj mi forte orgasmis inter ŝiaj lipoj.

Vespere, en la restoracio: mi observis kiel la belgo lokigis sin (kaj sian edzinon) kiel eble plej malprokcime de Tania kaj ŝiaj kunulinoj. Renata kaj mi manĝis kun la italinoj. Mi rigardetis al Tania, sed ŝajne ĉio restis normala, ŝi daŭre paroladis kiel ĉiam, kaj la ĉarmaj, etaj brustaĵoj moviĝadis tuj super la manĝaĵoj.

Subite mi sentis la ĉeeston de Rumi la bulgarino, la pintojn de ŝiaj mamoj kiuj leĝere tuŝis al mi la ŝultron. Kiseto survange, kaj ŝi denove estis for.

Plaĝretpilko

Mi iam-tiam televidile rigardis plaĝretpilkon, allogajn norveginojn kaj brazilaninojn kvazaŭ bikine vestitajn. (Mi ne rigardis kiam ludis viroj.) Bone, lunde ni havis plaĝretpilkan turniron, kun miksitaj teamoj.

Mi teamis kun Mette, la danino, kiun mi jam antaŭe menciis. Estis ŝia propono, kaj mi nature ne ne-diris. Ŝia postaĵo nun estas pli bronzita, sed la resto de la korpo estas eĉ pli bronzita. (Krome nenio ŝanĝiĝis ...). Mi pensas ke ni estis bona teamo, kaj ni fakte atingis la finalon de la turneo. (Eble min atendas nova kariero. Aŭ eble ne).

Finale ni ludis kontraŭ germano kaj juna bulgarino (belvizaĝa, svelta, firmaj mametoj, glate razita, umbilika traboraĵo, eta tatuaĵo sur la maldekstra pugo, ktp, do vera revindulino). Ŝi (Rumi, la bulgarino) certe konfucigis mian ludadon, kaj li (la germano) laŭ mi jam dum jardeko ludis plaĝretpilkon profesie. (Evidentiĝis ke li estas piedpilkisto, de la Federacia Ligo, 3-a divido, aŭ almenaŭ tion li diris, mi ne plu memoras la teamon, sed ne estas Bavario Munkeno). Bone, kia surprizo, ni malvenkis ... Post la batalo ni ĉiuj gratule ĉirkaŭbrakis unu la aliajn, kaj dum momento mi sentis deprokcime la diinan, varman, ŝvitan korpon de Rumi.

Poste Udo (la germano) aperigis botelojn da glacie malvarma germana biero, kaj mi povis pli atente admiri bulgaran belecon. (Pliajn detalojn eble alian fojon.) Certe, dum vintra nokto mi revu pri ŝi.

Nuda amoro

La amuzemulo ĉe la enirejo diris: "Ĉi tie vi povas ĉiun komenci, krom senvestiĝ-pokeron ...!" Nu, kion faras la naturistoj? Ludas retpilkon, ripoze sunumas sin, baniĝas, naĝas, manĝas, dormas, paroladas, rigardas unu la alian (jes, konfesu tion!). Ĉu ili foje amoradas? Aŭ ĉu mi vere deziras scii tion?

Nu, Renata kaj mi ne petis la konsilon de la spertaj ortodoksemuloj. Ni rigardis la aliajn (mi la inojn, kaj Renata tutcerte la virojn), kaj almenaŭ unufojon tage ni uzas la duoblan liton. Kiel bela estas la nuda korpo de Renata. Hieraŭ ŝi flustre demandis al mi: "Kun kiu vi dezirus amori?" Tiam la respondo ankoraŭ estis simpla: "Kun vi, belulino".

Sed Renata daŭre flustris: "Vi jam amoras kun mi, ŝercemulo. Ĉu vi ne vidis alian ulinon kun kiu vi dezirus amori? Ĉi tie en la kampadejo? He, venu!" (Se viro enlite tiel demandus, rapide prokcimiĝus la fino de la mondo. Sed inoj ĉiam ĉie ĉion diras). Renata denove: "Ĉu vi dezirus amori kun Franka?". Mi: "He, ne!" Renata: "Ŝi ne plaĉas al vi, ĉu?" (Certe ŝi jam rimarkis tion.) Daŭrigante: "Kaj ĉu kun Elizabeta?". Mi: "Elizabeta estas mia kolegino." Ŝi: "Oni ne amoras kun gekolegoj, ĉu? Kaj ĉu kun Erika?"

Plaĉas al mi Erika, sed kial diri tion nun? "Ŝi estas la amikino de mia amikino." Renata, kun la kruroj ĉirkaŭ miaj koksoj: "Ĉu la amikino de via amikino? Nu, tio ja estus deĵavuon, ĉu ne?"

He, tio ne estis ŝerco. Bone, ŝi aŭdu: "Ĉu vi memoras la junulinon kun kiu mi parolis apud la restoracio?" Renata: "La ulineto kun haraj ŝultroj?" Mi: "Kun la akseloj, jes". Ŝi: "Jes, akseloj. He, ĉu haraj akseloj ekscitigas vin?" Kaj ekpensante pri la juna danino, mi orgasmis. Diable, Renata, kial vi faris tion? Renata poste: "Mi kredis ke vi preferas senharulinojn." Mi: "Ne plu scias ..." Ŝi, karesante mian lacan ilon: "Ĉu tio ŝanĝiĝis kiam mi forrazis viajn harojn?" Mi: "He, aŭskultu, diable, mi ne estas Samsono, mi nur ĝuis, mi ne perdis mian forton." Ŝi: "Trankviliĝu, karulo ..."

Poste ni eliris el la bangalo, kaj fine direktigis nin al la restoracio. Mi ĝojiĝis denove vidi la aliajn nudulojn. Ĉu ili foje amoradas? Ĉu ili paroletadas dum la amoradon? Ĉu ili uzas kondomojn, aŭ ĉu ili restas nudaj?

Kampadeje, ankoraŭ

Mi pasigis la plejparton de la tago ĉe la lago, paroletis kun Elizabeta (jes ja, ŝi tendumas kune kun amikino, jam semajnon), ludis retpilkon kun kelkaj gejunuloj. Nature, kun la nudaj movemaj korpoj ĉiuj ludoj, eĉ la plej sensencaj, iĝas interesaj.

Franka vizitas nin hodiaŭ, morgaŭ venos Erika - Renata invitis ilin. Mi sendis invitan e-poŝton al Flavio, sed la respondo estis nura "eble". Mi ankaŭ klopodis interesigi Golon kaj Sonjon. Sonjo ankoraŭ ne respondis, Golo demandis ĉu ankaŭ Sonjo venos. (Mi ne scias ĉu li deziras ke Sonjo ĉeestu, aŭ ĉu li preferas ke ŝi forestu.)

Mi daŭre havas la impreson ke ĉiuj rigardas mian senharan pubon. Nu, mi nature ne estas la sola senharulo. Sed oni ankaŭ vidas harojn. Unu el la retpilkuloj, juna beleta danino, havas fortajn akselharojn. Oni vidas ke ŝi plej ofte sunumas sin kun kalsoneto (pala postaĵo), sed nudbrusta. Belaj mametoj, alloge larĝeta postaĵo. Ŝvita korpo pro la ludo.

Posttagmeze Renata kaj mi bicikladis tra la arbaro. (Franka preferis resti ĉe la lago.) La arbaro troviĝas ekster la tereno de la kampadejo, sed ni ne revestiĝis. "Oni ne arestos vin," Renata diris kiam ni pasis la barilojn. La arbara vojeto estis dezerta, agrable biciklebla. Post deko da minutoj Renata diris: "Ni devas paroli." (Bone, pri kio? Ĉu pri ni? Ĉu la italinoj? Ĉu Franka? Ĉu Nataŝa?). Mi surpriziĝis kiam ŝi diris: "Mi deziras ke Anja revenu."

Unue mi diris nenion. "Ĉu vi ne deziras ke Anja revenu?" Nu, kion respondi? "Jes, sed la demando estas ĉu Anja deziras reveni, ĉu ne?". Renata: "Eble, eble ne. Ĉiukaze mi deziras ke ŝi revenu". Estis kvazaŭ absurde, ni estis nudaj, en arbaro ie, parolante pri Anja.

Ni senvorte biciklis reen. Vespere ni restoracie manĝis kun Erika. Poste la retpilka danino petis min klarigi afiŝon. Kiam ŝi montradis al la teksto, mi denove pririgardis ŝiajn akselojn. Ne malbele, malgraŭ ĉio.

Kampadeje

La bangalo estas luksa, sufiĉe granda ("kabano" ne estis la ĝusta vorto): kvar litoj (duobla lito + duetaĝa lito), banejo, televidilo (58 kanaloj), interreta konekto. Mi pensis ke kampadeje la naturistoj vivas senlukse, nature. Bone, ankoraŭ ili almenaŭ vivas nudaj ...

Momente pluvegas (post kelktaga sennuba sunbrilado), mi fine testas la reton, dum Renata vizitas la italinojn. Ni havas du najbarajn bangalojn: en la plej fora ferias belga paro (li 40-jara, ŝi 30-jara?). La plej prokciman okupas kvar italaj junulinoj. Du el ili estas fratinoj. Unu el ili iomete parolas la lingvon, sed kun italoj oni ja povas kompreniĝi eĉ senlingve. Fine Antonio pravas: mi amas la italajn knabinojn ... (Laŭ mi, ankaŭ la belgo rigardas la italinojn, kaj tio ŝajne ne treege plaĉas al lia edzino.)

Ni vivas je 500-metra distanco de la lago, kie troviĝas la restoracio, la plaĝo (ŝtonplena, ne tre bona) kaj la tendaro. Tendumas multaj gejunuloj kaj jen ankaŭ kelkaj el tiuj multegaj junulinoj kiuj portas bikinon sur la publika plaĝo - denuncas ilin la palaj mamoj kaj postaĵoj! (Sed laŭ mi ekscitiga vido estas sunbronzita junulino, nuda kun palblankaj mamoj).

Mi sentas min treege nuda. Ne pro la mankanaj vestaĵoj, sed pro tio ke Renata fine forrazis al mi la pubajn harojn (timiga proceso, tamen tre agrable kiam ni poste amoris, nuda haŭto kontraŭ nuda haŭto).