Hieraŭ, preter la lago, Renata kaj mi ekvidis (kaj iomete ekrigardadis) amorantan paron. Mi tuj rekonis la inon: estis Tania, la plej bela el la du italaj fratinoj de la najbara bangalo. Kaj la ulo estis la belgo de la alia bangalo. Tiu kombinaĵo evidente ne plaĉis al Renata, kaj kiam ni vidis sufiĉe ni reiris laŭ la pado.
Renata flustris: "Kial ŝi lasas lin fari tion al si? Maljuna porko estas li, kun edzino." Kaj ŝi aldonis: "Mi neniam plu parolos al ŝi. Se ŝi deziras amoron, bone, kial ne kun alia ulo? He, ekzemple kun vi!" Mi: "Do, se mi amorus kun Tania, vi tion vere ne malaprobus?" Tuja respondo: "Nun ne plu. Se vi deziras, vi bonvole amoru kun unu el la aliaj italinoj. Tania ne plu estas io por vi". Nu, male, se mi amorus kun unu el niaj italaj najbaroj, mi certe elektus Tanian.
Mi provis ne imagi al mi la dikan ilon de la belgo penetri la ujon de Tania. Dum la lasta pli ol semajno mi ja jen kaj denove havis la okazon rigardi ŝin deprokcime, kaj observante la delikatajn lipojn de ŝia senhara pubo, mi imagas al mi ke ŝia enirejo estas sufiĉe strikta.
Kiam ni revenis al la bangaloj, la belga edzino sidis ekster sia pordo, kun tason da kafo (aŭ teo, mi ne scias). Mi rigardis la okulojn de Renata: "He, vi nenion diru ...!" Renata, kun alta tamen neŭtrala voĉo: "He, via kara edzo fikas vian najbarinon." La belgino nature ne komprenis la lingvon, kaj simple mansalutis amikeme al ni. Mi: "Renata, vi estas malnobla!" Ŝi: "He, ĉu mi?"
Ni eniris nian bangalon. Mi demalantaŭe kaptis la manon de Renata, ŝi ekridis kaj mi donis al ŝi frapeton sur la postaĵo. Ni faligis nin en la liton kaj post kelkaj minutoj Renata komencis suĉi min. Post momento ŝiaj lipoj lasis mian ilon kaj ŝi karese indikis al mi la ekkreskantajn haretojn de miaj ovoj. Ŝi diris: "Ni devas razi vin denove. Jam temp' está!" Iel-tiel min ekscitigis la preskaŭ blasfema uzo de la zamenhofaj vortoj, kaj mi murmuris: "He, poste ..." Feliĉe Renata ree eksuĉis min, kaj mi forte orgasmis inter ŝiaj lipoj.
Vespere, en la restoracio: mi observis kiel la belgo lokigis sin (kaj sian edzinon) kiel eble plej malprokcime de Tania kaj ŝiaj kunulinoj. Renata kaj mi manĝis kun la italinoj. Mi rigardetis al Tania, sed ŝajne ĉio restis normala, ŝi daŭre paroladis kiel ĉiam, kaj la ĉarmaj, etaj brustaĵoj moviĝadis tuj super la manĝaĵoj.
Subite mi sentis la ĉeeston de Rumi la bulgarino, la pintojn de ŝiaj mamoj kiuj leĝere tuŝis al mi la ŝultron. Kiseto survange, kaj ŝi denove estis for.
No comments:
Post a Comment