Matenmanĝo

Renata demandas: "Kun kiom da inoj vi amoris dum ĉi-tiu jaro?" Mi: "Vi jam scias. Kun kvin." Ŝi: "Bone, kaj kun kiom da uloj?" Mi: "He, mi ne amoras kun uloj!"

Renata trinkas el sia taso: "Mi nur demandas." Mi: "Kaj vi, kun kiom da uloj?": Ŝi: "Kun du". Mi: "Kaj kun kiom da inoj". Renata: "Kun unu."

Mi: "He, ĉu kun ino? Kun kiu?". Ŝi: "Mi tion ne demandis al vi."

Mi tranĉas pecon da fromaĝo. Bone. Kun kiu? Ĉu kun Franka? Ĉu Erika? Aŭ ĉu kun Anja? Interesa penso.

Renata: "Ĉu plaĉis al vi Tania?"

Hieraŭ vespere, malfrue, Renata invitis Tanian, kun kiu ŝi ja "ne plu parolos". Tania kunportis vinon, ni havis bieron, tio ĉiam estas amuziga kombinaĵo.

Mi: "Kial vi foriris?". Ŝi: "Evidente, por ke vi estu solaj. Mi prenis noktan banon."

Tania ne estis tiom strikta kiom mi pensis. Ni kuŝiĝis sur la planko kaj ŝi malrapide rajdis min, tre lerte. Kun kiom da uloj ĉi-jare amoris ŝi? Mi ĝuis, poste mi perfingris ŝin dum ŝi pinĉis al si la cicojn. Ŝi laŭte orgasmis.

Tania duŝadis. Poste mi duŝis (malvarma akvo, ŝi foruzis la varman). Kiam mi finiĝis, Tania jam foriris. Post la koito ni ne interŝanĝis solan vorton. Aliflanke, kiel oni scias, ni ne havas komunan lingvon. Mi enlitiĝis, kaj ne diris vorton kiam Renata poste glitis sub la kovrilon.

Lasta matenmanĝo en la kampadejo. Renata stariĝis, demetis la mamzonon kaj ŝerce ĵetis ĝin al mi.

Mi diris: "Feliĉe ni baldaŭ iros hejmen. Kaj mi deziras ke Anja revenu". Renata: "Bone, mi konsentas."

Ŝi eliris la bangalon. Kia ulino. La amikino de mia amikino.