Pubharoj

Ni estas nudaj en la kuirejo. Renata karese lasas miajn pubharojn gliti inter siaj fingroj. Ŝi diras: "Kial vi ne razas al vi la harojn?"

"Ĉu vi pensas?"

"Mi pensas ke aspektus tre bele al vi. Multaj viroj faras tion. Ĉu mi razu ilin al vi?"

Mi: "He, prefere ne."

Kiam oni komencis razi al si la pubon? Ĉu tutmunde oni faras tiel? Antaŭ ne tiom multaj jaroj ĉe ni ĉiuj ja kultivis grandan kreskaĵon. Poste la inoj ektondis kaj forrazadis al si la harojn, unue ĉe la flankoj, poste laŭ la lipoj, fine ĉe la venera monto. Kelkaj virinoj lasas etan postsignon de la antaŭa kreskaĵo, kiel linion aŭ punkteton, kaj aliaj forrazas al si ĉion. Ne mise komprenu min. Tio tre plaĉas al mi. Sed kial viroj faras tion, kaj kial tion faru mi?

Bone, se virino razus al mi la pubajn harojn, mi ja elektus Dinjon. Kial? Nu, unue ĉar mi fidas ŝian profesian lertecon, ja ŝi estas bonega frizistino. Cetere, se Dinjo okupiĝus pri miaj plej privataj partoj, mi imagas al mi ke mi sentus la pezon de ŝiaj mamoj kontraŭ miaj femuroj.

He, mi pensas pri alia virino dum Renata perfingras min. Sed mi profunde ĝuas la orgasmon kaj pardonas al mi ĉion. Renata kun manpleno de spermo ŝampuas al mi la harojn. Mi diris: "Eble ... sed nur eble ..."