Manke

Renata revenis dimanĉe, malfrue, malsata, dormema. Ŝi manĝis picon, preskaŭ mortis pro malsato dum ĝi forne prepariĝas, trinkis grandan glason da akvo, duŝadis ("ne bankuve, mi ekdormus"), plonĝis en la liton kaj ekdormis. Kiam mi matene stariĝis, ŝi ankoraŭ dormis.

Kiam mi revenis, posttagmeze, ŝi ankoraŭ kuŝis sub la kovrilo, maldorma nun, legante libron. Ŝi stariĝis, ni ĉirkaŭbrakiĝis. Mi sentis ke ŝi mankas al mi.

Renata preparis hipogloson. Mi: "He, ulino, vi ankorau estas nuda." Ŝajne ke ŝi ankoraŭ ne forgesis siajn tri semajnojn en la naturista kampadejo. Ŝi altigis al si la ŝultrojn. Mi, mokete: "Eĉ kampadeje oni manĝas vestitaj." Renata, larĝe ridetanta: "Eble ĝuste tial!" Ni manĝadis, Renata ankoraŭ nuda, mi vestita.

Poste, en la lito. Mi suĉas al ŝi la cicojn, palpe sentas la ŝvitan varmecon sub la mamoj, serĉas al ŝi la postaĵon. Ŝi rapide masturbas min. Mi lekas ŝin. La unuan fojon mi lekas la razitan pubon de Renata. Ŝi orgasmas kun forta ĝemo.

Denove Renata masturbe karesas min. Poste mi penetras ŝin, misiista pozicio. Ni silente moviĝas, senvorte, forte spiradas. Renata orgasmas duan fojon. Ŝi estas varma, ŝvite malseka. Ŝi perfingras min, kaj mi orgasmas sur ŝian ventron. Mi rigardas ŝin: sunbronzita, malseka, ankoraŭ forte spiranta. Ŝi estas bela, malgraŭ ĉio.