Denove

Renata denove renkontis sian islandanon. Pri tio mi estas certa, preskaŭ certa. Ŝi denove vizitas la prelegojn pri orienta historio, subakva arkeologio ktp. Ĉu ili jam denove amoris? Tion mi ankoraŭ ne scias. Renata, alttalone, kun leĝera supraĵo super nigra mamzono, ĝinzo kun truoj laŭ la femuroj, certe ŝi plaĉus al profesoro pri mezorienta arkeologio. Ĉu kvindek ses jaraĝa? Nu, jam kvindek sep. Renata jam montris al mi lian portreton, en la universita katalogo. Blondulo, tutcerte laŭ la gustoj de Renata. Hazarde mi jam aŭis tion ke lia edzino, la juna belulino, reiris Islanden.

Renata kuŝis surventre, mi malrapide disigis al ŝi la karnoplenajn, ankoraŭ sunbronzitajn duonojn de ŝia postaĵo. Mia fingro leĝere tuŝetis al ŝi la malantaŭan truon (Renata: "Ne faru."). Ĉu la profesoro pri mezorienta arkeologio vidis ŝin tiel, aŭ ĉu nur de antaŭe? Mi plenmane masaĝis al ŝi la pubon, la lipojn kaj la klitoron kaj ŝi ne plu atentis la ĉeeston de mia fingro inter la malantaŭaj duonoj. Ŝi ĝeme orgasmadis. Poste ŝi suĉis min kaj mi orgasmis en ŝian buŝon.

Renata, poste, studante vortaron: "He, mi havas mametojn!" Mi: "Nu, kion?" Ŝi: "Legu mem!" Mi legis: mameto estas cico, mampinto. Renata: "Rigardu miajn mametojn." (Ŝi pinĉis al si la pintojn de la mamoj.) Mi: "Ĉu mameto estas cico? Tio, laŭ mi, estas stultaĵo." Renata altigis al si la ŝultrojn: "Tiuj kiuj verkas vortarojn verŝajne neniam metis manon sur ina brusto."

Mi vizitis Flavion. Flavio: "Kio nun estas via rilato al Renata?" Mi: "Mia rilato, ĉu? Kion?" Li: "Antaŭe vi diris ke ŝi estas la amikino de Anja. Tial Renata provizore loĝis ĉe vi. Nun Anja longtempe estas for, sed Renata ankoraŭ loĝas ĉe vi." Mi: "Nu, ŝi ankoraŭ estas la amikino de Anja." (Kompatinda Flavio, li ankoraŭ deziras amori kun Renata, sed Renata lin konsideras kiel fraton. Cetere, ŝi estas lia bofratino.)

Mi faris viziton al Ĝoni la vakero. Ĝoni: "Vi perdos vian postenon, ĉu?" Mi: "Nenio ankoraŭ certas." Ĝoni montris al mi fotojn pri la gotikulino (kiu ankoraŭ ne ĉeestas) kaj kelkaj aliaj ulinoj, jen vestitaj, jen duonnudaj. Ĝoni: "Mono ne manku al vi. Jen, mi proponas al vi laboreblecojn." Li montris al blondulino kun grandaj mamoj. "Mi planas serion de fotoj pri ŝi, kun ulo. Mi pensas tion ke vi farus belan paron." Mi: "He, kion dirus miaj gepatroj ..." Li: "Bone. Alia ebleco: ĉu vi memoras la junan inon kiu mallonge vizitumis kiam vi estis ĉi tie, antaŭ semajno?" Mi: "Nu, vage." Li. "Kiam ŝi foriris vi diris tion ke plaĉus al vi amori kun ŝi." Mi: "Bone. Mi memoras ke mi diris tion." Li: "Se tion vi ankoraŭ deziras, vi povas amori kun ŝi. Ŝi bone pagas." Mi: "He, ulo, mi ne pagas pro amoro!" Li: "Vi miskomprenas. Ne pagas vi. Ŝi pagas. Eble estas surprizo al vi, sed ekzistas inoj kiuj pagas pro amoro." Mi: "Mi povas tion imagi al mi. Kial ne? Sed ĉefe malbelaj, diketaj kvindekjaraĝulinoj, ĉu ne?" Li: "Jes, mi vizitis multajn tiaĵulinojn." Mi: "Honeste, vi parolas kiel iu kiu tre bone konas la aferojn." Li: "Ĉu vi ne sciis?" Mi: "Ne, mi ne sciis tion. Kaj la juna belulino vi lasus al mi?" Li: "Nur ĉi tie en la urbo estas tiom da inoj. Mi ne povas prizorgi ĉiujn. Cetere, la kvindekjarulinoj kompreneble eĉ pli multe pagas." Mi: "Bone. Sed vi forgesis gravan detaleton: eble la belulino tute ne deziras amori kun mi." Li: "Mi nenion forgesas. Mi jam parolis kun ŝi."

Sur la Placo mi ekvidis la islandan profesoron, kun juneca ulino. Ĉu la edzino? Ne, tiu laŭdire reiris al Islando. Ĉu kun studantino aŭ kun alia profesorino? Ili kune eniris la mezepokan restoracion de Antonio. Jes, tie oni bone manĝas.