Semajne

Bone, mi pasigis semajnon nuda, kampadeje. Mi iris tien vendrede, kaj revenis vendrede (kaj hodiaŭ denove vendredas). Renata ankoraŭ restas tie. Ŝi luis la bangalon ĉe la lago, kie ni loĝis ankaŭ pasintjare (mi pagis). Franka kaj Renata jam semajnon kune dormis en la granda lito de la alkovo, kaj nur pene mi sukcesis akiri al mi lokon. La unuan vesperon mi amoris kun Renata, la postan antaŭtagmezon kun Franka (Renata rigardis televidon).

Renata nun forrazis al si la mohokaĵo, kaj ŝi tuttempe plendis pri tio ke mi ne estas razita. Plaĉas al mi la razita pubo de Renata, malgraŭ tio ke ŝi nun ne plu deziras ke mi tuŝumu.

En la restoracio ĉi jare ne nur la kelneroj portis vestaĵojn, sed ankaŭ ni, la gegastoj. Tio laŭdire estas pro la porka gripo, malgraŭ tio ke tute ne estas porkoj en la kampadejo. Kelkiuj rapide vestiĝis antaŭ la pordo de la manĝejo, aliuloj vestiĝis kabane, poste iradis vestitaj tra la kampadejo. Tio estas stultaĵo. Udo la germano rifuzis senvestiĝi (kaj la kelnerino rifuzis servi al li manĝajojn). Ĉu vestoj en la manĝejo de naturista kampadejo? Tio kompreneble estas stultaĵo. Ĉu la nudaj korpoj estas malpuraj? Mi pensas ke ĝenerale la vestaĵoj kiuj gehomoj portas en restoracioj estas pli malpuraj.

Apud la lago oni konstruis minigolfejon, tial ĉi jare la tendaro de la germanaj gejunuloj troviĝas je la alia flanko de la kampadejo, apud la arbaro. Udo: "Ĉu vi serĉas vian amikinon el Osnabruko?" Laŭ Renata la osnabrukanino loĝas ne en la tendaro, sed en kabano, kun tri amikoj. (Renata: "Tutcerte sufiĉas al ŝi."). Kun Udo ni trovis la kabanon de la germanoj, kaj observadis la mamojn de la osnabrukanino.

Dimanĉe, post mia reveno el la kampadejo, mi partoprenis la malfermon de la mezepoka manĝejo de Antonio. Ĉar Renata ankoraŭ estas en la kampadejo, mi iris kun Flavio. (Antonio ankoraŭ parolas pri "mezaĝa", ne "mezepoka", kaj anoraŭ same furioziĝas se oni atentigas lin pri tio.) Mi rakontis la Flavio pri la restoracio de la naturistejo (kaj pri tio ke mi telefonis al Sonjo demandante ĉu ŝi venu un tagon manĝi kun ni. Mi pensas ke la minigolfado donis al mi la ideon. Bedaŭrinde ŝi pensis tion ke estas ŝerco. Ne la minigolfo, sed la vestita manĝado.). Flavio: "La mondo pudoriĝas, pudoriĝis."

Poste Flavio montris al mi filmeton, kiu montras ke la usona prezidanto ne rigardadis la postaĵon de la filino de la brazila ambasadoro. S-ro Obama rigardas la ĉirkaŭaĵojn, la ŝtupojn de la ŝtuparo, la preterpasantajn. Male, la franca prezidanto firme rigardas la postaĵon de la brazilanino. Bone, kio estus plej rimarkinde, ke la usona prezidanto rigardadis la postaĵon, aŭ ke li tute ne rigardis ĝin?

Mardon - aŭ ĉu merkredon? - mi trotuare renkontis paron, irante man-en-mane. La trotuaro estis mallarĝa, kaj mi intencis pasi inter ili. Ili ankoraŭ tenis al si la manojn. Nur tiam mi ekvidis ke estas Ĝoni la Vakero kun la Gotikulino. Ni mallonge paroladis. Ĝoni: "Vizitu nin ..." Ĉu nin?