Faste

Jana revenis al Flavio. Ŝi preparis kukon, aŭ trovis ĝin vendeje, mi ne scias. Karotan kukon, bongustan. Mi demandis al Jana: "Kial ne manĝas vi?" Jana, kompreninte, kapneis. Flavio klarigis: "Jana nun praktikas faston." Jana serioze kapjesis. Mi: "Ĉu vi tute ne manĝas?" Flavio: "Ne estas ramadano, estas ortodoksa fasto: nek kukon nek viandon ŝi manĝas, sed legumojn kaj foje fiŝon." Evidente tio okazis antaŭ kelkaj semajnoj. Poste Flavio interrete montris al mi bildojn pri Antaŭfasta Mardo kaj la karnavalo de Nov-Orleano. Jen inoj brilumas al si la mamojn ricevante ĉenojn da perloj. Flavio: "Rigardu. Jen belulino, kia duopo da sonigiloj!" Mi: "Ĉu poste ŝi manĝas legumojn kaj fiŝon?"

Nu, kie komenciĝi? Bone, dum la pasintaj semajnoj mi multe parolis kun Anja, kun Mandy kaj fine ankaŭ kun Maŭra. Kiel resisti al tiaj inoj? Anja denove insistis pri tio ke mi unue kunprenu Maŭran al la restoracio de Antonio. ("Poste vi venu ĉi-tien!" Mi: "Kaj vi, ĉu ĉeestos vi?" Anja: "Mi iros al Katarina, aŭ en la vendejon, ne tiom da tempo vi bezonos ...")

Antonio suspekteme rigardis Maŭran, verŝajne li ne tuj rekonis ŝin. Tutcerte, dum la fifama vespero, li rigardadis Mandy-n, kiel antaŭ kristnasko, kiam ĉeestis mi. Unuafoje mi parolis duope kun Maŭra, kun Antonio irante tien kaj reen. Fine li rekonis Maŭran, sed li diris nenion. Li laŭte kriegis al aliaj gegastoj kaj iris en la kuirejon, kaj Nataŝa anstataŭigis lin. Ŝi ripoĉe rigardis min. Mi sentis la deziron peti pardonon (kaj al Maŭra kaj al Nataŝa). Ni finmanĝis, poste pagis kaj rapide suprenigis la ŝtuparon al la libereco de la Placo.

Maŭra: "Mi estas malsata." Ĉu ankoraŭ post la viandaĵoj de Antonio? Verŝajne ne multe ŝi manĝis. Ni preparis picon kaj trinkis vinon, poste, gaje gesataj, iris en la dormoĉambron. Ni senvestiĝis, Maŭra kuŝiĝis sur la lito, surventre, ŝi ankoraŭ portis leĝerkoloran T-ĉemizon. Mi: "Belan postaĵon havas vi." Ŝi duone turniĝis. Mi permane serĉis ŝian pubon, kaj ŝi permesis al mi la tuŝadon. Mi rigardis ŝian interfermuraĵon (hara linio, cetere razita). Fine mi deziris leki ŝin, sed ŝi mane kaŝis al si la pubon. Mi: "Bone, kaj vian belan T-ĉemizon, ĉu mi helpu al vi?" Ŝi sidiĝis, kaj la mamoj aperis de malantaŭ la ŝtofo. Ŝi: "Atendu, al mi la pintoj estas inversitaj ..." Ŝi pinĉe karesis al si la brustaĵojn, kaj fine videblis la cicoj. Ŝi ne permesis al mi tuŝi la pintojn de ŝiaj mamoj.

Mi metis al mi la ilon kontraŭ ŝian pubon. Dum momento mi rigardis la kapon kiu hezitis inter ŝiaj lipoj. Maŭra: "Venu." Mi penetris ŝin, poste moviĝis, moviĝadis. Ŝi: "He, atendu!" Mi: "Kio estas?" Ŝi: "Mi unue devas viziti la necesejon." Mi: "Bone, mi akompanos vin." Maŭra: "Dankon, sed mi scias kie estas via necesejo."

Ŝi stariĝis, kaj eliris la pordon de la dormoĉambro, nuda. Jen surpriza krio, kaj la voĉo de Anja, laŭte: "Ĉiesulino!"

Inaĵe

Anja denove vizitis Katarinan. Verŝajne ĉeestis ankaŭ Tina. Tutcerte la inoj tripope enlitiĝis. Sendube ili poste surhavigis endomajn robojn, trinkas ruĝan vinon kaj parolis pri inaĵoj. Ĉu Tina kaj Katarina kune ĝuigis Anjan? Ĉu Tina karese pinĉis al ŝi la mamojn dum Katarina lekis al ŝi la pubaĵojn?

Mi parolis kun Mandy. Ŝi gaje kisis min. Mandy: "Ni repagos al vi". Mi: "Kiel?" Ŝi: "Enlite, kion vi pensas." Mi: "Mandy, mi pensis tion ke tio estas pasintaĵo." Ŝi: "Certe. Ne ĉeestos mi. Enlitiĝos kun vi Maŭra." Mi: "Kaj Maŭra, kion pensas?" Mandy: "Estas la ideo de Maŭra." Mi restis silenta. Mandy: "Se tion vi deziras, vi nun povas doni al vi la monon. Sed tiakaze mi ne povas pagi mian lumonon." Mi: "Tion mi scias."

Kun Mandy mi vizitis la naturistan banadon. (Anja ne deziras kunveni. Verŝajne ŝi timas la ĉeeston de Ĝoni la Vakero. Anja: "Mi ne deziras malŝirmi la traboraĵon al la kloraĵo de la basena akvo.") Ĉeestis Franka kaj Ivano. Mi ne vidis ilin dum kelkaj semajnoj. Estis amuze observi kun kiom da malvarmeco Mandy respondis al la invitoj de Ivano. Mi ankoraŭ ne scias ekzakte kio okazis inter ili. Franka ridetis al mi, kiel ĉiam, kaj mi tuj sentis fortan altiriĝon. Ĉu Franka fine plaĉas al mi? Mi parolis kun Ivano. Li altigis al si la ŝultrojn. Ivano probis gajni alian ulinon, grandmamulino kun mallonga hararo. Fine ŝi plonĝis kaj reaperis je la alia flanko de la baseno.

Poste mi akompanis Frankan kaj Ivanon. (Mandy: "Vi iru. Kion mi diru al Maŭra?" Mi: "Mi ankoraŭ ne scias.") Ivano ne sukcesis kunvenigi la grandmamulinon, kiu demonstre kisis lin sur ambaŭ vangoj kaj foriris. Sur la trotuaro ni vidis tri vualulinojn. (Franka: "Dum tia malvarmeco oni komprenas kial ili portas vualon." Ivano: "Ne tial ili portas vualon.")

Ni duŝadis, poste mi kun Franka iris al la dua-etaĝa gastoĉambro. Ni demetis la tukojn kaj kuŝiĝis sur la lito. Franka suĉis min dum mi fingre karesis al ŝi la pubon. Ni sesdeknaŭis: mi lekis al ŝi la lipojn dum mi lude fingrumis al ŝi la du truetojn. Ni amoris, misiista pozicio, kaj mi rigardis en ŝiajn malhelajn okulojn dum ni orgasmis. Ni kisiĝis kaj karesiĝis kaj poste amoris duan fojon. Franka: "Ĉu lastatempe fortimigis vin anusa sekso?" Mi kapneis. Ŝi metis lubrikaĵon sur siaj fingroj, poste preparis al si la malantaŭan truon. Jen fine Franka en hundina pozicio. Malrapide mi premis la ilon en la striktan truon.

Mi rakontis al Anja pri la propono de Mandy kaj Maŭra. Anja: "Bone, kial ne?" Mi: "Ĉu? Vi pensas ke mi devus enlitiĝi kun Maŭra, ĉu?" Anja: "Jes, kial ne?" Mi: "Kial? Mi pensis tion ke vi tuj malaprobu la aferon." Anja: "Nu, mi pensas ke vi unue devas reporti tiun Maŭran al la restoracio de Antonio." Mi: "He, mi ne deziras humiligi ŝin." Anja: "Kial ne? Cetere, ŝi deziras manĝi ĉe Antonio, ĉu ne?"

Teatraĵe

Ni portis endomajn robojn, mi nigran kaj Anja blankan. Anja: "Kiu nun tondis al vi la hararon?" Mi: "La irakano ĉe la Angulo." (Certe, mankas al mi Dinjo.) Ŝi: "Kaj viajn ovojn, ĉu?" (Verŝajne ŝi dum iom da tempo rigardis mian subventron tra la duonmalfermita robo.) Mi: "Se tio plaĉus al vi, mi denove razos ilin." Ŝi kapjesis, kontente.

Anja havas novan fotilon, digitalan. Donacis al ŝi la patrino. Mi prove faris kelkajn fotojn pri Anja, ŝi poze ridetis. Mi: "Malfermu la robon." Anja rapide montris al mi mamon, poste same rapide fermis la robon. Mi ne sukcesis fari foton. Mi: "He, montru al mi!" Anja: "Nu, kial?" Mi: "Mi faros foton pri vi." Anja: "Ne nudan foton." Ŝi ne ridetis. Mi: "Kio estas? Nur senkulpan foton." Ŝi: "Kaj fine mi finiĝos kiel la fratino de mia pra-pra-avino ..." (Mi kompreneble montris al ŝi la kajeron kiun Golo donis al mi.) Mi: "He, tio estis antaŭ cent jaroj!" Anja: "Antaŭ cent jaroj, ĉu? Ankroraŭ uloj deziras fotojn pri nudaj ulinoj. Jen vi, jen Ĝoni la Vakero." Mi: "Ĉu Ĝoni tion proponis al vi?" Ŝi kapjesis, malgaje. Mi: "Kiam?" Ŝi: "Plurfoje."

Alian tagon ni vizitis Tinan kaj Katarinan. (Mi diris al Anja ke mi ne vizitis ilin dum ŝia foresto. Tio kompreneble ne estis tute vere. Sed ni parolis pri amorado, kaj dum tiu vizito ni ne amoris.) Katarina ĉirkaŭbrakis Anjan: "He, karulino, kion vi faris al vi?" Ŝi tuj ekvidis la nukan tatuaĵon malantaŭ la hararo de Anja. Anja ploregis. Tina, al mi: "Venu!" Ni eliris el la domo. Tina: "Kiaj ulinoj ..." Ni eniris kafeon kaj trinkis bieron. Kiam vi revenis post tri horoj, Anja kaj Katarina, malsekharaj, portis endomajn robojn. Anja montris al Tina la umbilikan traboraĵon.

Pasintan vendredon, kia teatraĵo ... Antonio telefonis: "He, fiulego. Tuj venu!" Mi: "Kio okazis? Ĉu al Nataŝa io?" Antonio: "Mia edzino ne estas viaj aferoj. Tuj venu. Reportu viajn ĉiesulinojn. Ĉi-tie estas restoracio, ne bordelo." Bone, mi iris al Antonio. Kaj jen Mandy kun Maŭra, plorantaj. Mandy, al mi: "Estis via ideo!" Mi: "Honeste, kio okazas?" Antonio aperis de malantaŭ kolono: "Jen la fakturo. Nun pagu. Poste por ĉiam forprenu viajn ĉiesulinojn el mia rigardo." Jen fakturo pri seppladaĵo, kun vinoj kaj ĉampano. Feliĉe mi kunprenis mian kreditan karton. Antonio iris en la kuirejon. Servistino stranĝe rigdardis min. La du ulinoj jam forfuĝis el la subteretaĝo.

Mandy atendis min je la alia flanko de la Placo. Ŝi alprokcimiĝis al mi nur kiam ŝi vidis ke mi estas je tridek paŝoj de la restoracia pordo. Mi: "Vi estis malsataj, ĉu? Bone, eble estis mia ideo. Sed mi ne imagis al mi tion ke vi vere proponu tion al Antonio." Mandy: "Vi pravas, certe vi pravas. Estis stultaĵo. Mi repagos al vi." Mi: "Bone. Ĉu vi poste ankaŭ kapablas pagi viajn lumonojn?" Ŝi: "Mi ne scias. Mi pensas tion ke mi devas paroli kun Maŭra. Diable, kia multekosta ejo!" Mi: "Nu, tion vi jam scias de antaŭe, ĉu ne?" Ŝi: "Pardonu al mi, karulo!" Ŝi plorante ĉirkaŭbrakis min. Mi: "Nun lasu tion. Iru hejmen. Poste ni parolu." Mi rigardis ŝin dum ŝi iris preter la bazaron. Jen bela postaĵo.

Malsate

Anja revenis, jam antaŭ tri semajnoj. Ŝi estis malsata kaj dormema. Ni manĝis ruĝan vinon kaj trinkis picon. Mi: "Kio estas?" Anja: "Nu, nenio ..." Fine ŝi ete altigis al si la bluzon, jen ringeto, umilika traboraĵo: "Bela, ĉu ne?" Mi: "Bela. Ĉu aliaj?" Mi serĉis ŝiajn mamojn. Anja rapide kapneis: "Karulo, jen rigardu ..." Ŝi fingre montris al sia nuko, forŝovis harojn. Jen eta tatuaĵo, steleto. Mi: "He, esperanta stelo, ĉu?" Anja: Ĉu plaĉas al vi?"

Anja ne plu estis malsata, ne plu dormema. Ni enlitiĝis. Mi lude tuŝetis al ŝi la umbilikan traboraĵon. Anja: "He, atentu, ĝi ankoraŭ estas sentema." Mi: "Kie vi faris tion? Vi estis en la vilaĝo, ĉu ne?" Anja: "En la apuda urbo."

Ni amoris. Mi rapide orgasmis. Anja: "He, vi tute ne amoris dum mia ĉeesto, ĉu?" Mi: "Ne amoris." Ŝi: "Tion mi ne kredas. Ĉu vi ne vizitis Tinan kaj Katarinan? Aŭ ili vin?" Mi: "Ne vizitis. Kaj vi, ĉu amoris?" Anja: "Ĉiutage!" Mi: "Ĉu?" Anja etendis al mi ŝiajn manojn: "Mi havas dek fingrojn, ĉu ne?" Mi kisis al ŝi la fingrojn: "Vi fingre amorumis, ĉu?" Anja malrapide ektuŝis al si la pubon, poste pli rapide. Ŝi fermis al si la okulojn, fine ŝi orgasmis.

Anja denove dormemiĝis. Ŝi restis enlite, tuj ekdormis. Mi longe duŝadis, faris promenon tra la parko, poste restis en la salono. He, la fingroj de Anja. Kaj la ringeto, umbilike. Sed, Anja, kial la stelo, sur via perfekta haŭto?

Banade

Ĵaŭdon mi kun Elizabeta vizitis la naturistan banadon, sed nur tiam kiam mi scias ke Franka kaj Ivano ne ĉeestos. (Ili pasigas kelkajn tagojn ĉefurbe.) Laboreje mi demandis al Elizabeta ĉu mi povus akompani ŝin, kaj ŝi akceptis. Ni tagmanĝis, poste iris al la Altlernejo.

Ĉi-foje ni devis atendi dek minutojn antaŭ la enirejo, ĉar malfruis la ulino kiu gardas la ŝlosilon. Venis kelkaj paroj, kelkaj solaj ulinoj (kvardekjaraĝaj). Plaĉas al mi tiuj minutoj antaŭ la pordo de la garderobo. Vestitaj gehomoj kiuj baldaŭ senvestiĝos. Fine venis junulina triopo. Mi pensas tion ke mi antaŭe vidis du el ili. Ni eniris la garderobon. Dum la senvestiĝo mi rigardetis unu el la junulinoj. Belaj mamoj, ŝveligitaj cicoj. Jes, mi vidis ŝin antaŭe. Samtempe mi observis la movojn de Elizabeta. Kompreneble ni venis kiel paro, kaj ni demetis la vestaĵojn unu apud la alia.

Ĉeestis anakŭ Ĝoni la Vakero. Lin akompanis (aŭ li ŝin) gotika junulino, nigra hararo, pala haŭto, puntaj mametoj, tatuaĵoj (drako laŭ la brako kaj fiŝo ĉe la kokso), naza traboraĵo. Ŝi naĝis tien kaj reen, tien kaj reen, kaj ne parolis kun la aliaj. Eble ŝi eĉ estas muta. Ĝoni: "Bela, ĉu ne? Modelulino. Mi faris fotaron pri ŝi, kaj ĉe la fino mi demandis ĉu ŝi akompanu min al la banado. Oni postulas ke sola ulo havu inan kompanion, ĉu ne?" Ĝoni longtempe paroletis kun la junulina triopo. Unu el ili forlasis la grupon, dum la du aliaj daŭre paroletadis.

La gotikulino adiaŭis tuj ĉe la elirejo (mute ĉirkaŭbrakis Ĝonin, poste rapide foriris). Ĝoni, al mi: "Morgaŭ mi faros pliajn fotojn pri ŝi. Kial ne venos ankaŭ vi? Nu, ne. Lasu tion, vi ĉiam konfuzigas miajn modelojn. Jen kio ŝi nomiĝas?" (Li celis la nomon de Karolina, sed mi ne helpis al li.) Elizabeta adiaŭis, kaj mi iris tra la stratoj kun Ĝoni la Vakero. Mi malakceptis glason da biero, preferis iri hejmen. Mi longe duŝadis.

Hajlas. Anja revenis dimanĉe. Nun ŝi dormas.

Franka

Ĉu Franka fine plaĉas al mi? Mi ne scias, ankoraŭ ne. Mi ne vidis ŝin post la okazaĵoj de la pasinta tago, sed hodiaŭ mi parolis telefone kun ŝi. (Ŝi telefonis al mi.) Mi pensas tion ke mi kun Franka ne deziras paroli, nur amori. Plaĉas al mi ŝia korpo, la lerteco de ŝia suĉado, ŝiaj firmaj mamoj, la postaĵo, kaj la natureco kun kiu ŝi proponis al mi sian malantaŭan truon. Mi ne demandis pri tio, estis simpla miskompreno. Kun kiom da uloj ŝi tiel amoris? Ĉu eble la sperto de Franka povus respondi al miaj seksaj kapricoj?

Flavio montris al mi bildojn pri nudaj argentinaninoj, du junulinoj nudaj sur lito, kun allogaj mamoj. Ili kisis unu la alian. Flavio: "Mi malŝarĝis tiom da bildoj ke la interreta kompanio sendube fermos mian konton." Mi: "Kial nun vi rigardas tiom da bildoj?" Flavio: "Ĉu vi vidas Janan?" Mi: "Kiam Jana revenos?" Flavio: "Nur kiam la svedaj aŭtoritatoj elĵetas ŝin. Ŝi restos ĉe sia onklino."

Mi jam rakontis al Flavio pri Franka. Mi nur diris tion ke mi tranoktis kun ŝi, Flavio mem faru siajn konkludojn. Flavio: "Bone, vi nun havas Frankan. Ĉu Mandy fine estas libera?" Mi: "Ĉu gravas al vi tion ĉu Mandy estas libera aŭ ne? Vi enlitigis ŝin antaŭ du semajnoj, ĉu ne?" Flavio: "He, foje vi estas pli saĝa ol vi aspektas. Jes, ja. Cetere, kial ni ne kune enlitiĝus kun Mandy?" Mi: "Ĉu?" Flavio: "Mi jam mallonge paroletis kun ŝi. La penso ne estas tro fremda al ŝi, jen mia impreso."

Kiam Anja revenos? Mi pensas tion ke ŝi revenos dum la fino de la semajno. Mi, al Flavio: "Anja forestas. Mi subigas min al fraŭleco." Flavio: "Ĉu fraŭleco? Ĝuste. Cetere, kiam revenos Renata?"

Ĵaŭde

Flavio montris al mi bildojn pri nudaj ulinoj, kiujn li trovis en la reto: "Bela, ĉu ne?" Jen Franziska, blonda sveltulino kun etaj mamoj, razita pubo kaj insisteme malhelaj okuloj. Mi: "Tre ĉarma." Flavio: "Vi dezirus renkontus kun ŝi, ĉu?" Alia bildaro: Daniela, kun grandaj mamoj. Flavio: "Kvazaŭ la mamoj de Renata, ĉu ne?" Mi: "Tiuj de Renata eble estas eĉ pli grandaj." Flavio: "Ne, vi konas ilin." Fine ni rigardis bildojn pri publika brilumado: inoj kiuj montris la mamojn en homamasoj, aŭ iris tutnudaj tra la stratoj. Ŝajne ke multaj bildoj estas el Hungario kaj Ĉeĥio. Mi: "Mojose." Flavio: "Ĝoni la Vakero havas grandajn planojn kun tiu koncepto." Mi: "Ĉi-urbe, ĉu?" Flavio: "Jes, kaj en apudaj urbetoj kaj vilaĝoj." Mi: "Eĉ pli mojose." Flavio: "Cetere, ĉu vi aŭdis tion ke en Svislando oni deziras malpermesi la konstruadon de minaretoj?"

Ĵaŭdon mi kun Mandy vizitis la naturistan banadon. Unue mi demandis al Sonjo, sed ŝi ekridis: "Forgesu tion!" Poste mi demandis Mandy-n, kaj bone, jen ni en la baseno. Mi ĝojiĝis revidi Elizabetan. (Elizabeta kiu laboreje jam la saman tagon subaksele montris haretojn, nun denove estis razita.) Mi rimarkis tion ke Ivano okupiĝis kun Mandy. Franka al mi: "Jen bela amikino kiun vi kunportis. Mi pensas ke ŝi plaĉas al Ivano." (Evidente. Ŝajne ke li ankaŭ plaĉis al ŝi.)

Ivano kaj Franka estis sunbronzitaj. Ivano: "Ni pasigis la kristnaskajn tagojn en Maŭricio." Alia ulo esprimis la deziron pri tio ke li dezirus vojaĝi al tia loko. Mi: "Multekostas, ĉu?" Ivano: "Ni havas monon." Kiam ni revestiĝis, mi komprenis ke Mandy akompanu Ivanon kaj Frankan. Franka: "Venu ankaŭ vi!" (Mi, al Elizabeta: "Ĉu ankaŭ vi?" Ŝi: "He, ne dankon.") Bone, ni iris al Ivano kaj Franka. Jen granda domo! Evidente ke ili havas monon.

Franka kaj Mandy duŝadis. Laŭ Franka la duŝoj de la altlernejoj ne sufiĉas por forigi la kloron de la baseno. Ili revenis, ridantaj, kun bantukoj ĉirkaŭ la korpoj. Kiam Ivano prezentis al Franka glason da vino, la tuko falis planken. Ankaŭ Mandy malfiksis al si la tukon, sed refiksis ĝin ĉirkaŭ la koksoj. Franka ĉirkaŭbrakis Ivanon, poste: "He, uloj, duŝadu!" Ivano, al mi: "Venu!" Mi: "Nu, ne samtempe, he!" Ivano: "Neniu danĝero. Mi uzos la banejon de la dua etaĝo."

Kiam mi revenis Ivano kaj Franka jam okupiĝis kun la mamoj de Mandy en la sofo. Ivano kun Mandy iris al alia ĉambro, tutcerte dormoĉambro. Franka al mi: "Jen fine, ĉu ne?" Ŝi tiris la tukon de miaj koksoj: "Venu, karulo!" Ŝi kondukis min al gastoĉambro de la dua etaĝo. Jen grandega lito. Franka suĉis min, tre lerte, poste mi kuŝiĝis sur ŝin. Mi rigardis la oran kruceton kiu restis inter ŝiaj mamoj. Mi kisis al ŝi la pintojn de la mamoj, poste penetris ŝin.

Mi rigardis en ŝiajn malhelajn okulojn kaj malrapide moviĝis. Post momento ni ŝanĝis pozicion. Mi: "Ĉu de malantaŭe?" Franka: "Anuse, ĉu? Bone. Atendetu." Ŝi trovis ujon kaj metis lubrikaĵon sur sian fingron. Mi rigardis kiel ŝi preparis al ŝi la truon. Fine ŝi turniĝis, hundina pozicio: "Venu. Malrapide premu." Mi sentis tion kiel mia ilo malrapide glitis en la varman truon de Franka. Jen fremda sento. Franka: "Nun moviĝu." Mi moviĝis, tien kaj reen, poste rapide orgasmis. Franka: "He, la unuan fojon, ĉu?"

Ni kune duŝadis. Mandy jam forlasis la domon, kaj Ivano altigis al si la ŝultrojn. Franka, al mi: "Vi restu, bonvole!" Ivano: "Estu miaj gastoj." Bone, mi kun Franka tranoktis en la gastoĉambro. Franka: "Nun fine, ĉu mi iomete plaĉas al mi?" (He, kion diri. Mi ankoraŭ ne scias.) Ni amoris, ne anuse ĉi-foje, sed longe kaj malrapide en la misiista pozicio.

En la mateno mi matenmanĝis kun Franka. Feliĉe Ivano jam ne vekiĝis, aŭ eble li vekiĝis, kaj jam iris al sia laborejo kie li gajnas tiom da mono. Mi telefonis al mia laborejo, kie mi ne gajnas tiom da mono, dirante ke mi estas malsana. Eble mi estas malsana. Mi matenmanĝis kun Franka, poste ni denove enlitiĝis. Franka leĝere karesis al mi la korpon, sed ni ne amoris. Mi ludetis kun ŝia ora kruceto. Fine mi suĉis al ŝi la pintojn de la mamoj.

Novjare

Novjaron mi pasigis kun Sonjo kaj Golo. Stranga paro da gefratoj, simpatikaj, ambaŭ siamaniere. Golo nun loĝas ĉe Sonjo, post kiam li elĵetiĝis el sia loĝejo (mi ne konas la kialon). Li kompreneble neniam gajnus virinon, dum Sonjo, eleganta kaj mistika, povus elekti tiun kiun ŝi deziru. Tamen mi neniam vidis Sonjon kun ulo. Ĉu ŝi ankoraŭ estas virgulino? Tion kompreneble mi ne scias. Eble nur ŝi tion scias. Kompreneble mi dezirus amori kun ŝi.

Golo donis al mi libreton ("He, mi forgesis doni al vi tiun ..."). Estis kajero de la Historia Fako ĉe la Ĉefurba Princa Universitato, kun i.a. artikolon pri malnovaj fotoj. Mi tuj rekonis la malnovajn nudfotojn kiujn montris al mi Golo antaŭ kelkaj jaroj. Ĉeestis ankaŭ folio, manskribita, apenaŭ legebla, de emerita profesoro. Jen fine la historio de la nudulino el 1892: La simileco kun Anja ne estis hazarda. Ne estis la pra-pra-avino de Anja, sed la fratino de la pra-pra-avino, Aleksia, kiu mortis 33-jaraĝa, en 1907, post vivo ne ĉiam gaja. Ŝi posis por la fotisto kelkfoje dum la 1890-aj jaroj, dum ŝi laboris en la trinkejoj de la urbo. (Golo: "Mi ja diris ke mi serĉu la aferon." Mi: "He, dankon." Nu, ne li serĉis la aferon, sed la maljuna profesoro.)

Golo ĉiam frue enlitiĝis, pretekstante tion ke li multe laboris. Li dormis ĝis kiam Sonjo vekigis lin. Mi dormis sur la sofo. Iun matenon Sonjo kuŝiĝis apud min sur la sofo. Mi kisis ŝin sur la vangoj kaj palpis al ŝi la mamojn tra la ŝtofo de ŝia nokta ĉemizo. Mi: "He, atentu. Eble Golo vekiĝas." Sonjo: "Li dormos ĝis kiam mi vekigas lin." Ŝi sidiĝis, kaj demetis al si la ĉemizon. Mi ludis kun ŝiaj belaj mamoj, poste ni matenmanĝis.

Sonjo: "Kaj nun, ĉu vi jam havas novjarajn intencojn?" Mi: "Mi neniam havas novjarajn intencojn." Ŝi: "Ĉu vere? Mi ankoraŭ memoras viajn intencojn de antaŭ unu jaro: reporti Anjan." Mi: "Nu, tiu sukcesiĝis." Ŝi: "Jen vi vidas. Nun komencas via monogama vivo, ĉu ne?" Mi: "Nur birdoj estas monogamaj." Ŝi: "Honeste ... he, kun kiom da inoj vi do enlitiĝis dum la pasinta jaro." Mi altigis al mi la ŝultrojn: "Ne memoras." Ŝi: "Vere vi malkontentigus min se tion vi jam forgesis."

Kompreneble mi ankoraŭ memoras tion kun kiom da inoj mi amoris: "Kun kvar." Sonjo: "Bone, kun Anja kaj Renata. Tion mi supozas. Kaj cetere, kiujn?" Mi: "Kun Mandy kaj Tina." Ŝi: "Mandy-n mi memoras. Kaj Tina, kiu estas?" Mi klarigis tion kiu estas Tina, dum Golo eniris la kuirejon de Sonjo. Li: "Feliĉan novjaron." Sonjo: "Bonan matenon. Novjaro estis hieraŭ." Mi: "Feliĉan novjaron."

Kaj kiaj estos miaj novjaraj intencoj? Ĉu retrovi la Rufulinon? Ĉu amori kun la Dolfeno? Ĉu fine enlitiĝi kun Sonjo? Ĉu amori kun pli ol kvar ulinoj?