Inoj estas inoj

Erika informiĝis ĉe ĉiuj supermerkatoj en la urbo kaj ĉirkaŭaĵoj, sed ĉiuj merkatistoj jes konis unu la aliajn kaj ŝi ne trovis novan postenon. Poste ŝi denove komenciĝis pri la anoncetoj de diversaj fotistoj.

Mi: "Vi gajnos malmulte, kaj dum jaroj ĉiuj anoj de iu orienta vilaĝo scias kie trovi nudbildojn de vi en la interreto." Nu, evidentiĝis ke ŝi jam parolis kun ina fotisto. Mi: "Ĉu fotistino? De la anoncetoj?" Erika: "Ne, alia studentino rekomendis ŝin. Ŝi jam pozis dufoje. Ŝi proponis tre senkulpajn pozojn, ĉe la bordo de rivero kaj simile." Mi: "Ĉe la bordo de rivero, certe, komence de marto." Erika: "Nu, eble ne ĉe la bordo de rivero kaj eble ne nun. Eble unue en ŝia studio. Kaj mi tre ŝatus se vi akompanus min ..." Nu, kion diri? "Bone, mi akompanos vin."

Renata havis aliajn zorgojn: "Rigardu viajn harojn! Se nek vi nek Dinjo okupiĝas pri tiu parto de via korpo, mi denove devas helpi al vi."

Mi protestis. Estas miaj haroj kaj mi ne deziris resti senhara. Tial mi lasis la harojn kreski, esperante ke Renata ne rimarkis tion. Sed inoj estas inoj: "Bone, kun tiom da haroj, mi ne plu deziras suĉi vin ..." Kiu diris ke la inoj ne regas la mondon?

Ŝi komencas lavi min, kun ŝampuo kaj varmega akvo. Mi hardiĝas inter ŝiaj fingroj. Poste aperas ŝia elektra venusrazilo. Helpu! Renata: "Kial ne?" Nu, kiel klarigi tiun bazan timon al persono de alia planedo? Mi diras: "Uloj ne estas inoj ...!" Feliĉe ŝi tuj komprenas tiun argumenton. Ŝi zorge senharigas min per mia propra razilo, la ovojn, la trunkon kaj la pubon, senprobleme. Mi: "Ne ŝaumo, ĉu?" Si: "Ne, ovo ne estas vango ..." Mi: "Kaj ĉu linio?" Ŝi: "Ne, uloj ne estas inoj."

Bone, post dudeko da minutoj mi denove estas senhara. Renata: "Jen! Belege!" Ŝi leĝere kisas al mi la pinton de la kapo. Mi: "Denove suĉinda, ĉu ne?" Ŝi: "Certe. Sed ne nun ..." Nu, kiu diris ke la inoj - ktp.