Praktike

Renata revenos hodiaŭ, ĉu ne? Almenaŭ tion pensas mi, paginte por tri semajnoj da nudumado. Cetere mia kredita konto nun estas profunde sub nul, ĉu Renata scias tion? Mi kompreneble ankaŭ pagis por plena pensiono (tion mi malkovris kiam mi alvenis al la kampadejo, apenaŭ sciante kio estas plena pensiono. Renata: "Jen la kuponoj kiujn ni uzas en la manĝejo. Praktike, ĉu ne?" Mi: "Jes, belaj kuponoj. Flavaj, eĉ. Kiu uzis miajn kuponojn dum la unua semajno?" Renata: "Franka, kompreneble." Mi: "Ĉu kompreneble? Kial Franka ne povas pagi siajn manĝajojn mem?" Renata: "Vi amas ŝian postaĵon, sed vi ne permesas al ŝi manĝi, ĉu?" Kompreneble ne eblas diskuti tiaĵojn kun Renata. "Vi ĉiam palpas al ŝi la postaĵon.")

Jes, mi kampadeje unu fojon anuse amoris kun Franka, sed tio okazis kelkajn tagojn post la diskuto pri la kuponoj. Ni estis en la alkova litego, dum Renata rigardadis la televidan ĵurnalon. Kiam Franka laŭte ĝemis, Renata fortigis la laŭton de la televidilo.

Hieraŭ mi vizitis Ĝonin. La gotikulino ne ĉeestis. Gehomoj iris tien kaj reen, venis kaj foriris, sed la gotikulinon mi bedaŭrinde ne vidis.

Ĝoni montris al mi fotojn kiujn li faris antaŭ ses aŭ ok semajnoj, sur nia teraso. (Mi: "Mi ne sciis ke vi kunportis fotilon." Li: "Mi ĉiam kunportas fotilon, ĉu ne?"). Bone, estis varma tago. Sur la teraso mi unue trovis Renatan kun Tina kaj Katarina. Renata kaj Tina estis nudaj, dum Katarina portis blankan kalsoneton. Venis Flavio kun Jana, kaj poste ankaŭ Ĝoni la Vakero kun la Gotikulino. Jana kaj la Gotikulino nudbruste sunbronziĝis. Ĉeestis ankaŭ Sonjo. Ŝi portis leĝeran somerrobon. Mi facile konstatis tion ke ŝi ne portas mamzonon sub la robo. Mi memoras tion ke Ĝoni priparoladis siajn novajn projektojn kun Tina kaj ke Flavio kaj Renata diskutis tion ĉu ekzistis rilatoj inter homoj kaj neandertaloj (Renata forte neis tion). Fine ni retrovis Ĝonin kun la Gotikulino, dum ili amoris, gastoĉambre. Eĉ tiam la ulino ne eligis vorton, nur kaŝis sin sub la kovrilo.

Semajne

Bone, mi pasigis semajnon nuda, kampadeje. Mi iris tien vendrede, kaj revenis vendrede (kaj hodiaŭ denove vendredas). Renata ankoraŭ restas tie. Ŝi luis la bangalon ĉe la lago, kie ni loĝis ankaŭ pasintjare (mi pagis). Franka kaj Renata jam semajnon kune dormis en la granda lito de la alkovo, kaj nur pene mi sukcesis akiri al mi lokon. La unuan vesperon mi amoris kun Renata, la postan antaŭtagmezon kun Franka (Renata rigardis televidon).

Renata nun forrazis al si la mohokaĵo, kaj ŝi tuttempe plendis pri tio ke mi ne estas razita. Plaĉas al mi la razita pubo de Renata, malgraŭ tio ke ŝi nun ne plu deziras ke mi tuŝumu.

En la restoracio ĉi jare ne nur la kelneroj portis vestaĵojn, sed ankaŭ ni, la gegastoj. Tio laŭdire estas pro la porka gripo, malgraŭ tio ke tute ne estas porkoj en la kampadejo. Kelkiuj rapide vestiĝis antaŭ la pordo de la manĝejo, aliuloj vestiĝis kabane, poste iradis vestitaj tra la kampadejo. Tio estas stultaĵo. Udo la germano rifuzis senvestiĝi (kaj la kelnerino rifuzis servi al li manĝajojn). Ĉu vestoj en la manĝejo de naturista kampadejo? Tio kompreneble estas stultaĵo. Ĉu la nudaj korpoj estas malpuraj? Mi pensas ke ĝenerale la vestaĵoj kiuj gehomoj portas en restoracioj estas pli malpuraj.

Apud la lago oni konstruis minigolfejon, tial ĉi jare la tendaro de la germanaj gejunuloj troviĝas je la alia flanko de la kampadejo, apud la arbaro. Udo: "Ĉu vi serĉas vian amikinon el Osnabruko?" Laŭ Renata la osnabrukanino loĝas ne en la tendaro, sed en kabano, kun tri amikoj. (Renata: "Tutcerte sufiĉas al ŝi."). Kun Udo ni trovis la kabanon de la germanoj, kaj observadis la mamojn de la osnabrukanino.

Dimanĉe, post mia reveno el la kampadejo, mi partoprenis la malfermon de la mezepoka manĝejo de Antonio. Ĉar Renata ankoraŭ estas en la kampadejo, mi iris kun Flavio. (Antonio ankoraŭ parolas pri "mezaĝa", ne "mezepoka", kaj anoraŭ same furioziĝas se oni atentigas lin pri tio.) Mi rakontis la Flavio pri la restoracio de la naturistejo (kaj pri tio ke mi telefonis al Sonjo demandante ĉu ŝi venu un tagon manĝi kun ni. Mi pensas ke la minigolfado donis al mi la ideon. Bedaŭrinde ŝi pensis tion ke estas ŝerco. Ne la minigolfo, sed la vestita manĝado.). Flavio: "La mondo pudoriĝas, pudoriĝis."

Poste Flavio montris al mi filmeton, kiu montras ke la usona prezidanto ne rigardadis la postaĵon de la filino de la brazila ambasadoro. S-ro Obama rigardas la ĉirkaŭaĵojn, la ŝtupojn de la ŝtuparo, la preterpasantajn. Male, la franca prezidanto firme rigardas la postaĵon de la brazilanino. Bone, kio estus plej rimarkinde, ke la usona prezidanto rigardadis la postaĵon, aŭ ke li tute ne rigardis ĝin?

Mardon - aŭ ĉu merkredon? - mi trotuare renkontis paron, irante man-en-mane. La trotuaro estis mallarĝa, kaj mi intencis pasi inter ili. Ili ankoraŭ tenis al si la manojn. Nur tiam mi ekvidis ke estas Ĝoni la Vakero kun la Gotikulino. Ni mallonge paroladis. Ĝoni: "Vizitu nin ..." Ĉu nin?

Solule

Renata fine foriris, kampadejen. ("Kial ne venas vi?" Mi: "Certe, mi preferus la universalan kongreson." Ŝi: "Kial, do, vi ne iru al Bjalistoko?" Mi: "Ĉar, post kelkaj tagoj, ankaŭ mi malgraŭ ĉio vizitetos la kampadejon. Cetere, kial vi kunportas tiom da vestaĵoj al naturista kampadejo?" Ŝi: "He, ne estas vestaĵoj". Ktp.)

Bone. Renata forlasis min, kun Franka. Kio estas en la valizo? (Mi ne scias.) Fine, mi estas sola, solule. Poste venis Flavio, kun Jana. (Konsentite, mi unue telefonis lin, kontrolonte ĉu li planas fuĝi kun Renata. Bone, evidente ke ne.) Jana nudbruste sunumis sur la teraso. Flavio: "He, jen fine, mia Skinza kesto! Nu, kion vi pensas?" Mi: "La unua serio estas genia, la dua male." Li altigis al si la ŝultrojn.

Flavio: "Ĉu Renata jam iris al la naturista kampadejo?" Mi: "Jese. Kun Franka." Li: "Du inoj, solaj en nudistejo ..." Mi: "Bone, kial ne iros ankaŭ vi se tion vin ekscitas?" Li: "Jes. Verŝajne jam morgaŭ. Jana povas resti ĉe vi, ĉu ne?" Jana, tutcerte ne kompreninte, laŭte ekridis.

Mi oleumis al Jana la dorson. Poste ŝi oleumis al si la mamojn kaj la ventron. Ŝi portis nigran kalsoneton kun oraĵoj. Fine ekestis kverelo. Jana, survoje al la necesejo, deziris surmeti ĉemizon. Flavio, metante manon sur la ĉemizo: "He, kial vi bezonas revestiĝi antaŭ ol iri tra la loĝejo? Tie ne estas persono." Jana: "Donu!" Flavio eksidis sur la ĉemizo. Jana parolis ruslingve. Flavio respondis (surprizis min kiom da rusaj vortoj li scipovas.) Jana fine, furioze, prenis mian manon kaj tiris min tra la salono. Ŝi ŝlose fermis la pordon de la banĉambro. Mi revenis al Flavio. Post kelkaj minutoj Jana reaperis, en la endoma robo de Renata. Evidente ke ŝi ne kunportis tiun al la naturista kampadejo.

Flavio malaperis, verŝajne al la necesejo ankaŭ li. Mi redonis al Jana la ĉemizon. Ridete ŝi kisis al mi ambaŭ vangojn, russtile, poste demetis la endoman robon antaŭ ol surmeti la ĉemizon. Kiam revenis Flavio, li platmane frapetis al Jana la postaĵon, amikeme. Poste denove kverelo, ruslingve, fine ili foriris.

Rumi

Semajnfine, antaŭ du semajnoj, vizitis nin denove Rumi la bulgarino kaj Udo la germano. Dimanĉe ni nude matenmanĝis sur la teraso, poste ili iris for, al la kampadejo. Post kelkaj tagoj ankaŭ ni iros tien. Almenaŭ Renata iros kampadejen. Eble ankaŭ Flavio pasigos tie la someron. ("La interreta kompanio fine limigis al mi la konton. Mi nur ne komprenas tion kial ne pli frue. Tial mi, jen, kial ne?").

Denove Rumi demandadis al mi pri plaĝretpilko. Doloras al mi la genuo. Mi montris al mia dekstra genuo. Rumi, verŝajne komprenante, leĝere tuŝetis al mi la genuon. Ĉu la genuo tuj saniĝis, pro la ĉeesto de Rumi? Ne, ĝi ankoraŭ doloras al mi. Ĉi-jare Rumi ne havas cicajn traboraĵojn. Mi deziris demandi al ŝi pri tio kial ne plu. Unue ŝi ne komprenis tion kial mi montris al ŝiaj mamoj. Fine mi tuŝetis al ŝi la umbilikan traboraĵon, poste denove montris al ŝiaj mamoj. Ŝi ekridis, poste longe klarigis, verŝajne en la bulgara, kiun mi ne komprenas.

Mi forte deziris tuŝi al Rumi la mamojn. Ŝi rapide kapneis, kaj mi haltis al mi la manojn. Ŝi surprizite rigardis min. Nur poste mi ekmemoris tion ke bulgaroj alimaniere kapjesas kaj kapneas.

Skinze

Renata tondis al si la ungojn de siaj piedfingroj dum ni rigardis epizodon de "Haŭtoj" de dvd-kesto kiun ŝi trovis ĉe Flavio. Renata: "Vi ne povas diri Haŭtoj." Mi: "Kial ne? Ni jam vidis iom da haŭto, ĉu ne." Ŝi: "Skinzo estas sigareda paperaĵo, slangaĵo." Mi: "Oni ne povas serioze nomi serion Sigareda Paperaĵo!" Ŝi: "Ĝuste. Simple diru Skinzo."

Renata: "Ĉu plaĉas al vi Anĝi?" Mi: "Kiu estas?" Ŝi: "La kimra instruistino pri psikologio." Mi: "Belaj mamoj." Renata: "Ŝi tutcerte havas pli ol tridek jarojn." Mi: "Malgraŭ tio ŝi plaĉas al Krizo." (Toneo kaj Krizo jam dum la dua epizodo ekvidis la instruistinon nuda en la vestejo.) Ŝi: "Kaj Kaela, ĉu?" Mi: "Mikalela, ĉu? Ĉu la koramikino de Toneo? Nu ..." (Bone, etaj mamoj, Toneo nomas ŝin Cic, beleta postaĵo kaj allogaj koksoj). "Eble mi preferus Kasinjon ..." Renata: "Ĉu Kasinjo, la frenezulino? Kial ne Enjo?" Mi: "Ĉu Enjo? Kiu estas?" Ŝi: "La fratineto de Toneo." Mi: "Ŝi estas tro juna, ĉu ne? Kaj vi, kiu? Ĉu Toneo?"

Renata: "Ne, Toneo enlitigas ĉiujn. Ne min." (Renata kompreneble ne estas parto de "ĉiuj"). Mi: "He, Sidĉo, ĉu?" Ŝi: "La virgulo, ĉu? Nu, eble mi helpus al li." Mi: "Li memorigas vin pri Golo, ĉu ne? He, Renata, serioze ..." Ŝi: "Bone, vi deziras enlitigi Sonjon, ĉu ne? Kial mi ne enlitigus Golon?" Mi: "Neniu enlitigas Golon." Renata: "Mi ne estas neniu, memoru."

Mi: "Amuza serio." Renata: "Laŭ Flavio la dua serio estas malpli amuza." Malgraŭ tio mi esperas ke Kasinjo aperos ankaŭ en la dua serio. Renata: "He, ŝi prisorĉis vin per sia granda rideto."

Boksade

Renata kuŝis sur la teraso, surventre, nuda. Fine varma tago, sunplena. Renata legis libron, dum mi rigardis al ŝi la postaĵon. Mi duŝadis, poste revenis sur la terason, nuda. Renata stariĝis: "He, vestiĝu." Mi: "Kial?" Renata: "Venos Flavio." Ŝi surmetis kalsoneton, poste T-ĉemizon. Ankaŭ mi revestiĝis.

Kun Renata kaj Flavio ni televidile rigardis boksadon. La uloj boksadis nudbrustaj, dum la inoj portis fortikan mamzonon kaj supraĵon, jen sunbronzita norvegino, eleganta, kaj pala usonanino, tatuita. Flavio: "He, kial tiom da vestaĵoj?" Renata: "Vi revu!"

Flavio, poste al mi: "Mi parolis kun Mandy." Mi: "Nu, ĉu?" Li: "Mi pensas tion ke vi mankas al ŝi, malgraŭ ĉio." Mi: "Tion mi ne kredas. Cetere, ne mankas al mi ŝi." Flavio: "Ĉesu tion." Mi: "Veras. Vere. Antaŭ kelkaj tagoj mi revidis Maŭran." Flavio: "Ĉu la fifama ulino? Nu, ĉu?" Mi: "Ni mallonge salutis unu la alian, poste pluiris." Flavio: "Jen bona signo, kompreneble." Mi: "Ĉu vere?"

Mi pensis, pensas, pensadis, pri Maŭra, pri la inversitaj cicoj, pri ŝia dorso antaŭ la pordo de la dormoĉambro, pri la mallonga saluto en la Komerca Centro.

Poste Flavio lude boksadis kun Renata. Renata: "He, ne frapu al mi la mamojn." Flavio: "Mi ne forte frapas." Renata: "Ĉesu! Ne la mamojn!" Flavio momente paŭzis: "Unuan rondon!" Li demetis al si la ĉemizon. Renata: "Honeste, kion vi faras?" Flavio: "Nun vi." Ŝi: "Kion?" Li: "For la T-ĉemizon. Jen la sonorilo!" Renata: "Forgesu tion. Vi estas kruda." Flavio. "Ĉu mi?"

Post la foriro de Flavio Renata senvestiĝis kaj iris tien kaj reen, nuda, eĉ sur la terason. Ŝi nun frizis al si la puban haron, mohoka stilo. Fine ŝi sidiĝis en la sofo, rigardante televidon, kun gamboj krucitaj.

Pluire

Kun Renata mi iris trans la Placo. Ni pasis preter maljunulo, kiu sidas sur benko. Renata: "He, tiu ulo rigardaĉas al mi la postaĵon." Mi rigardis la ulon. Li portis nigrajn sunŝirmilojn kaj blankan bastonon. Evidente ke li estas blinda. Antaŭ kelkaj semajnoj ulaĉo vere rigardadis la postaĵon de Renata, eĉ defore fotadis ĝin. Li malaperis en la Komercan Centron antaŭ ol Renata sukcesis mortbati lin. Tial ŝi nun dum kelke da tempo zorge atentas la rigardojn de viroj.

Poste Renata montris al mi bildon pri statueto kiun trovis arkeologistoj, farita en Ŝelklingen antaŭ tridek kvin mil jaroj kaj retrovita en Germanio antaŭ kelkaj tagoj. La statueto bildigas virinon, senkapa, senpieda, senbraka, kun grandaj mamoj kaj pubaj lipoj klare videblaj. (Alian tagon Ĝoni la Vakero montris al mi kelkajn vipornajn filmetojn. Ŝajne ne multe ŝanĝiĝis dum la pasintaj tridek kvin mil jaroj.)

Ĵaŭdon, nun jam antaŭ kelkaj semajnoj, mi kun Renata lastan fojon partoprenis la naturistan banadon, en la baseno de la Altlernejo. Aperis ankaŭ Tina kun Ĝoni la Vakero. Ĝoni komentis pri la pubaj haroj de Renata kaj tenis la manoj kvazaŭ li fotus ŝin. Renata ekfurioziĝis kaj puŝis Ĝonin en la basenon. Ĉi-ĉio okazis du tagojn post la okazaĵo sur la Placo. Ĝoni: "He, mia fotilo sekiĝas!" Aŭdinte tiun vorton kelkaj inoj ekis iom da malpaco, ĉar al naturistoj ĝenerale ne plaĉas fotiloj. Poste maljunulo plendis al mi pri tio ke ĉiam ekestas bruado kiam ĉeestas mi, kaj pri tio ke min akompanas jen unu jen alia ulino, foje eĉ du samtempe. (Laŭ Renata tiu viro estas la prezidanto de la loka klubo naturista.) Fine li esperis tion ke mi estonte ne vizitu la banadon. Bone, al mi tio ne estos problemo. Cetere, tiu estis la lasta kunveno antaŭ la somero kaj, verdire, mi tediĝis de tia nudumado.

Post la rimarkoj de Ĝoni mi pensis tion ke Renata tuj razu al si la pubon. Sed tio ne okazis. Post la triopo kun Franka, mi preskaŭ ĉiun fojon lekas al Renata la pubon, malgraŭ la haroj. Ni eĉ foje sesdeknaŭis, sed Renata tiel forte premas al si la subventron kontraŭ mian vizaĝon ke mi preskaŭ sufokiĝas. Mi preferas leki ŝin kiam ŝi kuŝas surdorse. La haroj bele prezentas ŝiajn korpajn bonodorojn.

Mi revidis Maŭran, hazarde, mallonge, en la tria etaĝo de la Komerca Centro. Ŝi diris: "Saluton", poste mallevis al si la rigardon kaj pluiris. Mi turniĝis. Ŝi estis kun amikino, eble tial ŝi simple pluiris. La amikino duone turniĝis, kaj dum momento ŝi rigardis min. Mi nur rigardis Maŭran.

Dum la lastaj monatoj mi ne serĉis Maŭran, ne eĉ Mandy-n. Nur unufoje mi vizitis la Studantan domon, dum la paskaj tagoj, esperante ke mi ne trovu Maŭran kaj Mandy-n. Mi ne vidis ilin. Estis la silentaj tagoj kaj laŭta muziko, en la tria etaĝo, aŭ eble en la dua, malhelharulino malrapide senvestiĝis laŭ la ritmoj de la muziko, Fine ŝi portis etan kalsoneton. Mi trinkis botelaron da biero kaj dormiĝis en la lito de studantino pri la greka lingvo, maldikulino. Mi palpis al ŝi la mametojn, ŝi serĉis mian ilon, ni ambaŭ estis ebriegaj kaj ne amoris.

Triope

Kiam mi revenis, Renata aperis en endoma robo, kun malseka hararo kaj varma vizaĝo: "Saluton, karulo. Franka ankoraŭ estas en la saŭno." Ĉu Franka? Antaŭe Renata neniam kunportis Frankan, tutcerte pro evidentaj kialoj. Nun Franka verŝajne ĉion rakontis al Renata. Ĉu vere ĉion?

Post kelkaj minutoj aperis ankaŭ Franka, kun blanka bantuko ĉirkaŭ la koksoj, nudbrusta. Renata: "Jen robo!" Franka turniĝis, demetis la tukon. Rigardinte ŝian postaĵon, mi devis turniĝi. (Ĉu Franka vere ĉion rakontis?) Kiam mi returniĝis, Franka jam surmetis la endoman robon. Ni ĉirkaŭbrakiĝis.

Ni gustumis oŭzon, greka drinkaĵo de Lesbo, insulo kiun vizitis Franka. (Ĉu kun Ivano? Interese ke la insulo nomiĝas tiel, kaj ke Franka vizitis ĝin.)

Poste mi sidis en la sofo, dum la du inoj suĉis min, unue nur Franka, dum Renata duone ridanta alrigardis. Fine ankaŭ Renata genuiĝis apud la sofo kaj enbuŝigis min. Ili suĉis min, jen Franka, jen Renata, ope. Ili faris malsame, la lipoj de Renata ĉiam strikte glitis laŭ la stango, dum Franka unue, buŝo duone malfermita, englutis la ilon, nur poste ekuzis la lipojn. Dum iom da tempo (ĉu kelkaj minutoj, ĉu horoj?) Renata sola okupiĝis kun mi, dum Franka kuireje parolis telefone (ĉu kun Ivano, aŭ kun alia ulo aŭ kun ulino?). Mi retenis min, ĉar mi volas ĝui en la ĉeesto de ambaŭ. Poste Renata vizitis la necesejon. Kiam mi rigardis Renatan reveni, nuda, bela, mi fine orgasmis en la buŝon de Franka.

Poste ni enlitiĝis. Mi supozas tion ke Franka kaj Renata jam enlitiĝis, antaŭ la saŭna vizito. Renata: "Kaj vi, neniajn anusaĵojn ..." (Bone, Franka ĉion rakontis). Unue Franka lekis al Renata la interfemuraĵon dum mi karesis la ŝi la mamojn. Poste Franka invitis min al la pubo de Renata, kaj je mia surprizo Renata nur etete hezitis antaŭ mia lango. Fine mi lekadis la pubon de Renata. Bone, se mi daŭre faru tiel, mi preferus tion ke ŝi denove razu al si la pubaĵon.

Franka tranoktis nialite. Kiam mi ekdormis Renata kuŝis inter ni, kiam mi vekiĝis mi kuŝis apud Franka. Ni dormeme karesiĝis, dum Renata dormis ankoraŭ. Poste ni matenmanĝis.

La antaŭan tagon, antaŭ la triopaĵo, mi vizitis Sonjon. Sonjo opinias ke mi verku taglibron. (Tiel mi jam faras, sed tion mi ne diras al Sonjo.) Laŭ Sonjo tio havigas al mi terapian efikon. Ĉu vere? (Bone, almenaŭ prefereblas al terapia eŭritmio.) Eble Sonjo pravas. Jen. Fine mi skribu pli ofte.