Anja

Anja renkontis min ĉe la aŭtobusa stacidomo (longa ĉirkaŭbrako). Ni promenis tra la stratoj de la urbo dum la bela aŭtuna vespero. Ĉe restoracio ni tagmanĝis. (Laŭ Anja oni ludis muzikon de Eduardo Grigo. Mi iomete nervoziĝis pro la muziko. Ĉu li estas la frato de Eduardo Munko, la kreanto de la fama krio? Nu, verŝajne ili eĉ ne estas de la sama lando.)

Mi tre ĝojis denove vidi la nudan korpon de Anja. Kiam revenis al la hotela ĉambro ni tuj senvestiĝis. Mi vane serĉis traboraĵojn. Anja: "Nu, kion?" Mi: "Vi sunumis nudbrusta, ĉu?" Ŝi kapjesis kaj leĝere tuŝetis al si la mamojn. Mi memoras ke ni parolis pri tio antaŭ monatoj, dum nia pasinta renkontiĝo. La haŭto de Anja ankoraŭ ne perdis la bronzitecon de la somero. La pubo kaj la postaĵo estis palaj, sed la mamoj estis bele bronzitaj.

Mi, kun intereso: "Ĉu sur via publika plaĝo?" Ŝi, friponete: "Ne, kun kelkaj amikinoj, apud la rivero." Mi: "Mi tre dezirus ke mi estis tie ..." Anja, mallaŭte, malrapide, kun seriozaj okuloj: "Ankaŭ mi tre dezirus ke vi estis tie ..."

Jam estis nokto. Mi serĉis la korpon de Anja. Ni kisiĝis, kun malseke ludemaj langoj. Mi mordis al ŝi la cicojn. Avide mi sentis la bonodorojn de Anja. Mi komencis leki al ŝi la lipojn de la pubo. Kun fingro mi disigis la lipojn, kun alia fingro mi tuŝetis al ŝi la malantaŭan truon. Jam longe mi ne tuŝis tiun parton de ino. Mia fingro eniris la malantaŭan truon dum mi prilekis la klitoron de Anja. Post kelkaj minutoj ŝi forte orgasmis.

Ni amoris, kun kondomo, poste dormis. Sabate: ni vizitis muzeon, vendejojn, kaj vidis la policon aresti rabiston. Anja: "Mojose ..."

En la posttagmezo ni denove amoris en la lito kiun la pola ĉambristino sisifose reordigis. Anja suĉis min, poste ni sesdeknaŭis. Denove mia fingro serĉis ŝian truon. Kia agrabla parto de la ina korpo! Anja rajdis min, malrapide, ritme, dum ŝi tuŝetis al si la klitoron. Fine ni orgasmis.

Vespere, ni gustumis la noktan vivon de la urbo, kineje rigardis svedan filmon "Amalo". Poste, survoje al hotelo, en malluma strateto, mi ekvidis ulinon, kaŭre sidanta, kun pala postaĵo. Anja: "Ne rigardu!" Mi rigardadis. La ulino verŝajne estis tiom ebria ke ŝi apenaŭ sentis nian ĉeeston. Ŝi larĝe ridetis al ni. Anja: "Venu, mi montros al vi." Mi: "Mojose ..." Ni reiris al la hotelo.

Dimanĉe: ni iris al monteto apud la urbo, kiun Anja vizitis antaŭ jaroj. Ni kisiĝis kaj gustumis la varmetan sunon. En la posttagmezo, antaŭ la disiĝo, mi komencis paroli pri la estonteco, sed Anja metis fingron sur mian buŝon.