Malsate

Anja revenis, jam antaŭ tri semajnoj. Ŝi estis malsata kaj dormema. Ni manĝis ruĝan vinon kaj trinkis picon. Mi: "Kio estas?" Anja: "Nu, nenio ..." Fine ŝi ete altigis al si la bluzon, jen ringeto, umilika traboraĵo: "Bela, ĉu ne?" Mi: "Bela. Ĉu aliaj?" Mi serĉis ŝiajn mamojn. Anja rapide kapneis: "Karulo, jen rigardu ..." Ŝi fingre montris al sia nuko, forŝovis harojn. Jen eta tatuaĵo, steleto. Mi: "He, esperanta stelo, ĉu?" Anja: Ĉu plaĉas al vi?"

Anja ne plu estis malsata, ne plu dormema. Ni enlitiĝis. Mi lude tuŝetis al ŝi la umbilikan traboraĵon. Anja: "He, atentu, ĝi ankoraŭ estas sentema." Mi: "Kie vi faris tion? Vi estis en la vilaĝo, ĉu ne?" Anja: "En la apuda urbo."

Ni amoris. Mi rapide orgasmis. Anja: "He, vi tute ne amoris dum mia ĉeesto, ĉu?" Mi: "Ne amoris." Ŝi: "Tion mi ne kredas. Ĉu vi ne vizitis Tinan kaj Katarinan? Aŭ ili vin?" Mi: "Ne vizitis. Kaj vi, ĉu amoris?" Anja: "Ĉiutage!" Mi: "Ĉu?" Anja etendis al mi ŝiajn manojn: "Mi havas dek fingrojn, ĉu ne?" Mi kisis al ŝi la fingrojn: "Vi fingre amorumis, ĉu?" Anja malrapide ektuŝis al si la pubon, poste pli rapide. Ŝi fermis al si la okulojn, fine ŝi orgasmis.

Anja denove dormemiĝis. Ŝi restis enlite, tuj ekdormis. Mi longe duŝadis, faris promenon tra la parko, poste restis en la salono. He, la fingroj de Anja. Kaj la ringeto, umbilike. Sed, Anja, kial la stelo, sur via perfekta haŭto?