2009-03-31

Faste

Jana revenis al Flavio. Ŝi preparis kukon, aŭ trovis ĝin vendeje, mi ne scias. Karotan kukon, bongustan. Mi demandis al Jana: "Kial ne manĝas vi?" Jana, kompreninte, kapneis. Flavio klarigis: "Jana nun praktikas faston." Jana serioze kapjesis. Mi: "Ĉu vi tute ne manĝas?" Flavio: "Ne estas ramadano, estas ortodoksa fasto: nek kukon nek viandon ŝi manĝas, sed legumojn kaj foje fiŝon." Evidente tio okazis antaŭ kelkaj semajnoj. Poste Flavio interrete montris al mi bildojn pri Antaŭfasta Mardo kaj la karnavalo de Nov-Orleano. Jen inoj brilumas al si la mamojn ricevante ĉenojn da perloj. Flavio: "Rigardu. Jen belulino, kia duopo da sonigiloj!" Mi: "Ĉu poste ŝi manĝas legumojn kaj fiŝon?"

Nu, kie komenciĝi? Bone, dum la pasintaj semajnoj mi multe parolis kun Anja, kun Mandy kaj fine ankaŭ kun Maŭra. Kiel resisti al tiaj inoj? Anja denove insistis pri tio ke mi unue kunprenu Maŭran al la restoracio de Antonio. ("Poste vi venu ĉi-tien!" Mi: "Kaj vi, ĉu ĉeestos vi?" Anja: "Mi iros al Katarina, aŭ en la vendejon, ne tiom da tempo vi bezonos ...")

Antonio suspekteme rigardis Maŭran, verŝajne li ne tuj rekonis ŝin. Tutcerte, dum la fifama vespero, li rigardadis Mandy-n, kiel antaŭ kristnasko, kiam ĉeestis mi. Unuafoje mi parolis duope kun Maŭra, kun Antonio irante tien kaj reen. Fine li rekonis Maŭran, sed li diris nenion. Li laŭte kriegis al aliaj gegastoj kaj iris en la kuirejon, kaj Nataŝa anstataŭigis lin. Ŝi ripoĉe rigardis min. Mi sentis la deziron peti pardonon (kaj al Maŭra kaj al Nataŝa). Ni finmanĝis, poste pagis kaj rapide suprenigis la ŝtuparon al la libereco de la Placo.

Maŭra: "Mi estas malsata." Ĉu ankoraŭ post la viandaĵoj de Antonio? Verŝajne ne multe ŝi manĝis. Ni preparis picon kaj trinkis vinon, poste, gaje gesataj, iris en la dormoĉambron. Ni senvestiĝis, Maŭra kuŝiĝis sur la lito, surventre, ŝi ankoraŭ portis leĝerkoloran T-ĉemizon. Mi: "Belan postaĵon havas vi." Ŝi duone turniĝis. Mi permane serĉis ŝian pubon, kaj ŝi permesis al mi la tuŝadon. Mi rigardis ŝian interfermuraĵon (hara linio, cetere razita). Fine mi deziris leki ŝin, sed ŝi mane kaŝis al si la pubon. Mi: "Bone, kaj vian belan T-ĉemizon, ĉu mi helpu al vi?" Ŝi sidiĝis, kaj la mamoj aperis de malantaŭ la ŝtofo. Ŝi: "Atendu, al mi la pintoj estas inversitaj ..." Ŝi pinĉe karesis al si la brustaĵojn, kaj fine videblis la cicoj. Ŝi ne permesis al mi tuŝi la pintojn de ŝiaj mamoj.

Mi metis al mi la ilon kontraŭ ŝian pubon. Dum momento mi rigardis la kapon kiu hezitis inter ŝiaj lipoj. Maŭra: "Venu." Mi penetris ŝin, poste moviĝis, moviĝadis. Ŝi: "He, atendu!" Mi: "Kio estas?" Ŝi: "Mi unue devas viziti la necesejon." Mi: "Bone, mi akompanos vin." Maŭra: "Dankon, sed mi scias kie estas via necesejo."

Ŝi stariĝis, kaj eliris la pordon de la dormoĉambro, nuda. Jen surpriza krio, kaj la voĉo de Anja, laŭte: "Ĉiesulino!"

No comments: