En la granda lito

Nataŝa iris vilaĝen, por prepari la geedzecon. En librovendejo mi parolis kun Dita, unu el la junulinoj de la rokaĵo. Mi serĉis libron, kaj surpriziĝis kiam ŝi alparolis min, malgraŭ tio ke mi scias ke ŝi laboras tie. Estas ĉiam interese revidi homojn kiujn oni nur vidis nudaj.

Renata invitis amikinon. La amikino nomiĝas Erika, alta, okulvitroj, ne tro grandaj mamoj, ĉefurba elparolo de nasaloj, svelta, tamen ĉarme larĝetaj koksoj. Nature ne estis la unua fojo ke Renata invitis amikinon, sed mi havas impreson ke ŝi ne deziris esti sola kun mi tuj post la foriro de Nataŝa. (Nur impreso, neniu diris ion.) La amikino (Erika) kunportis botelon de vino, kaj mi trovis alian botelon.

Krom la studado Erika laboris en supermerkato. (Nu, eble mi vidis ŝin). Ŝajne ne tro interese. Ŝi jam informiĝis pri la eksterstuda laboro de Renata, kaj kun la efekto de la vino ŝi konfesis ke ŝi admiras la kuraĝon de Renata - nuda antaŭ fremduloj. (Laŭ Renata ŝi bezonus pli da kuraĝo se ŝi posus antaŭ gekonatuloj.)

Renata komencis malbutonumi la bluzon de Erika. Tiu nur ridis kaj permane kaŝis la mametojn (ŝi ne portis mamzonon.) Mi trovis trian botelon. Ankaŭ Renata nudigis la bruston, kaj la du amikinoj lasis min kompari la mamojn. Fine ĉiuj vestaĵoj falis planken. Erika deziris posi por ni, kaj pro la alkoholo la resulto estis sufiĉe amuza.

Vespere Erika ekdormiĝis. Ni ĉiuj kuŝis en la grandan liton. Renata diris: "Venu!". Mi kuŝiĝis sur Renatan kaj sentis kiel mi plenigis ŝian subventron. Tiel estis, ne pli kaj ne malpli. Ni ĉiuj dormis en la granda lito.

En la mateno Erika estis bonhumora, malgraŭ la troa drinkado de la pasinta vespero. Renata petis ŝin remeti vestaĵojn kiam ni matenmanĝis.

Nataŝa denove

Mi pasigis partojn de la pasinta semajno kune kun Nataŝa. Kial? Nu, simple: la fratinoj de Antonio venis por la geedziĝo, kaj li ne volas ke ili eksciu ke li jam vivas kun Nataŝa. He, ĉu italoj ankoraŭ pensas tiel?

Mi vizitis la restoracion kaj la fratinoj jam transprenis la lokon, dum Antonio rigardas piedpilkon kun kelkaj aliaj italoj kiujn mi ne konas. Mi unue kredis ke estas sep fratinoj, sed laŭ Antonio estas nur du. (Nataŝa ankoraŭ pensas ke estas tri, kaj eĉ povas nomiĝi ilin: Maria, Kristina kaj Paola. Mi pensas ke unu el ili nomiĝas "Maria Kristina").

Ĉu Antionio scias ke Nataŝa pasigis kelkajn noktojn ĉe mi? Renata ĝentile parolis al Nataŝa, sed nenion plu. (Ne estus troigo diri ke ŝi malamas Antonion, kaj eble tial ŝia rilato al Nataŝa iom malfaciliĝas.)

Amori kun Nataŝa kiel ĉiam estas bone, sed kiam ni enlitiĝis la unuan fojon ŝi sciigis novaĵon: "Lasu la kondomon, mi estas graveda." Kaj: "Antonio ne scias. Se li scius, li tuj diris al la fratinoj, kaj tiam ili scius ke ni jam ...". Nu, ne tre plaĉas al mi aŭdi tiaĵojn kiam mi deziras amori kun belan virinon. Sed, nature, amori kun Nataŝa sen kondomo ekcitigis min.

Mi perfingre esploris la elastecon de ŝia subventro, kaj mi lekis ŝin ĝis orgasmo. Mi prenis ŝin de malantaŭe, ekcitiga vido, kaj nur kun granda peno mi elektis la ĝustan truaĵon. Kiam ni sesdeknaŭis mi tuŝetis al ŝi la alian truon, sed ŝi diris: Ne, lasu tion.

Post dusemajno ŝi edziniĝos al unu el miaj plej bonaj amikoj, kaj mi ankoraŭ estas unu el la invititoj.

Hieraŭ mi denove vizitis la restoracion, kun Golo. Paola (mi almenaŭ kredas ke estas Paola) servis nin, mi rigardetis en la inviteman dekoltaĵon, kaj poste, kiam ni ĵetis rigardon al la postaĵo, mi diris al Golo: "Jen io por vi!". Sed li diris: "Ho, permesu, sed vi faru!". Kaj kial ne? Se ŝi ne estus iu fratino de Antonio, eble mi dezirus alprokcimiĝi al ŝi.

Posttagmezo kun Renata

Renata perfingras min. Mi admiras ŝiajn nudajn mamojn kaj karesas al ŝi la dorson, dum ŝi paroletadas. Mi ĝuas ŝiajn fingrojn kaj ne aŭskultas la vortojn. Fine mi aŭdas:

- Nu, foje li estas beleta.

Mi: - Ĉu li? Kiu?

Renata: - Golo, kompreneble. He, vi ne aŭdas kion mi diras.

- Ĉu kion?

- Vi ne povas diri "ĉu kion" ...

- Ĉu vi trovas Golon bela? Mi ne kredas ke li iam amoris kun virino. Eble li eĉ ne ŝatas virinojn.

- Eble mi iam enlitiĝus kun li. Tiam ni vidus ...

- He, vi ne estas reala!

Renata kaptas mian manon kaj metas ĝin al sia brusto: - Ĉu ne?

Mi knedas al ŝi la dekstran mamon, dum ŝia mano ritme moviĝas. Ŝi donas al mi fortan orgasmon.

Poste mi duŝas. Kiam mi eliras la duŝejon, Renata sidas sur la tualeto, ankoraŭ nuda. Ŝi sidas kun la femuroj iom disigitaj, sed kiam ŝi ekvidas min, ŝi tuj kunigas ilin: - He, vi ne rigardu kiam mi pisas!

Renata, la pudorulino.

Sur la teraso

Merkrede, sur la teraso kun Golo kaj Renata. Kial kun Golo? Nu, ĉar mi deziris klarigi kiel eble plej multajn aspektojn de la antaŭe menciita nokto. Sed neniu memoris ion nun.

Ni estis sufiĉe dece vestitaj: Golo kaj mi ŝorce kaj nudbruste, Renata bikine. Jes, ŝi portis bikinon kiun ŝi aĉetis antaŭ kelkaj tagoj. Nigrakolora. Kuŝante surventre, ŝi tamen dehakis la ŝnuron de la mamzono. Mi tuj komprenis ke Golo atente observis ŝin. Kaj mi pensas ke Renata sciis tion kaj moke ludetis kun li.

Kiam Renata fine turniĝis, ŝi ne rehakis la mamzonon. Mi povas imagi al mi la okulojn de Golo malantaŭ la ŝirmokulvitroj. Aŭ pli ĝuste: mi ne povas tion imagi al mi ... Bone, Renata estis nudbrusta. Jen Golo kiu turniĝis. Li kuŝiĝis surventre, verŝajne kun daŭra hardiĝo.

Dum momento Renata eniris la domon. Golo flustre demandis: "Ĉu vi vidis ŝin nuda?". Renata revenis, sed Golo ne resignis: "Ĉu?". Sed mi respondis simple: "Kion vi pensas?"

Mi aliris la kuirejon por trovi trinkaĵojn. Tiam mi aŭdis krieton de Renata. Kiam mi revenis al la teraso, jen Renata, kolera, en laŭta disputo, evidente kun Golo. Li tuj prenis siajn vestaĵojn kaj foriris sen plia vorto.

"Kio okazis?" Sed Renata nur ridis: "Nenio!" Ŝi demetis la bikinan subaĵojn kaj rekuŝiĝis sur la teraso.

Hieraŭ mi denove parolis kun Golo: "Kion vi faris al ŝi?" Kaj li respondis: "Ĉu kion faris mi?"