2009-02-21

Teatraĵe

Ni portis endomajn robojn, mi nigran kaj Anja blankan. Anja: "Kiu nun tondis al vi la hararon?" Mi: "La irakano ĉe la Angulo." (Certe, mankas al mi Dinjo.) Ŝi: "Kaj viajn ovojn, ĉu?" (Verŝajne ŝi dum iom da tempo rigardis mian subventron tra la duonmalfermita robo.) Mi: "Se tio plaĉus al vi, mi denove razos ilin." Ŝi kapjesis, kontente.

Anja havas novan fotilon, digitalan. Donacis al ŝi la patrino. Mi prove faris kelkajn fotojn pri Anja, ŝi poze ridetis. Mi: "Malfermu la robon." Anja rapide montris al mi mamon, poste same rapide fermis la robon. Mi ne sukcesis fari foton. Mi: "He, montru al mi!" Anja: "Nu, kial?" Mi: "Mi faros foton pri vi." Anja: "Ne nudan foton." Ŝi ne ridetis. Mi: "Kio estas? Nur senkulpan foton." Ŝi: "Kaj fine mi finiĝos kiel la fratino de mia pra-pra-avino ..." (Mi kompreneble montris al ŝi la kajeron kiun Golo donis al mi.) Mi: "He, tio estis antaŭ cent jaroj!" Anja: "Antaŭ cent jaroj, ĉu? Ankroraŭ uloj deziras fotojn pri nudaj ulinoj. Jen vi, jen Ĝoni la Vakero." Mi: "Ĉu Ĝoni tion proponis al vi?" Ŝi kapjesis, malgaje. Mi: "Kiam?" Ŝi: "Plurfoje."

Alian tagon ni vizitis Tinan kaj Katarinan. (Mi diris al Anja ke mi ne vizitis ilin dum ŝia foresto. Tio kompreneble ne estis tute vere. Sed ni parolis pri amorado, kaj dum tiu vizito ni ne amoris.) Katarina ĉirkaŭbrakis Anjan: "He, karulino, kion vi faris al vi?" Ŝi tuj ekvidis la nukan tatuaĵon malantaŭ la hararo de Anja. Anja ploregis. Tina, al mi: "Venu!" Ni eliris el la domo. Tina: "Kiaj ulinoj ..." Ni eniris kafeon kaj trinkis bieron. Kiam vi revenis post tri horoj, Anja kaj Katarina, malsekharaj, portis endomajn robojn. Anja montris al Tina la umbilikan traboraĵon.

Pasintan vendredon, kia teatraĵo ... Antonio telefonis: "He, fiulego. Tuj venu!" Mi: "Kio okazis? Ĉu al Nataŝa io?" Antonio: "Mia edzino ne estas viaj aferoj. Tuj venu. Reportu viajn ĉiesulinojn. Ĉi-tie estas restoracio, ne bordelo." Bone, mi iris al Antonio. Kaj jen Mandy kun Maŭra, plorantaj. Mandy, al mi: "Estis via ideo!" Mi: "Honeste, kio okazas?" Antonio aperis de malantaŭ kolono: "Jen la fakturo. Nun pagu. Poste por ĉiam forprenu viajn ĉiesulinojn el mia rigardo." Jen fakturo pri seppladaĵo, kun vinoj kaj ĉampano. Feliĉe mi kunprenis mian kreditan karton. Antonio iris en la kuirejon. Servistino stranĝe rigdardis min. La du ulinoj jam forfuĝis el la subteretaĝo.

Mandy atendis min je la alia flanko de la Placo. Ŝi alprokcimiĝis al mi nur kiam ŝi vidis ke mi estas je tridek paŝoj de la restoracia pordo. Mi: "Vi estis malsataj, ĉu? Bone, eble estis mia ideo. Sed mi ne imagis al mi tion ke vi vere proponu tion al Antonio." Mandy: "Vi pravas, certe vi pravas. Estis stultaĵo. Mi repagos al vi." Mi: "Bone. Ĉu vi poste ankaŭ kapablas pagi viajn lumonojn?" Ŝi: "Mi ne scias. Mi pensas tion ke mi devas paroli kun Maŭra. Diable, kia multekosta ejo!" Mi: "Nu, tion vi jam scias de antaŭe, ĉu ne?" Ŝi: "Pardonu al mi, karulo!" Ŝi plorante ĉirkaŭbrakis min. Mi: "Nun lasu tion. Iru hejmen. Poste ni parolu." Mi rigardis ŝin dum ŝi iris preter la bazaron. Jen bela postaĵo.

2009-02-09

Malsate

Anja revenis, jam antaŭ tri semajnoj. Ŝi estis malsata kaj dormema. Ni manĝis ruĝan vinon kaj trinkis picon. Mi: "Kio estas?" Anja: "Nu, nenio ..." Fine ŝi ete altigis al si la bluzon, jen ringeto, umilika traboraĵo: "Bela, ĉu ne?" Mi: "Bela. Ĉu aliaj?" Mi serĉis ŝiajn mamojn. Anja rapide kapneis: "Karulo, jen rigardu ..." Ŝi fingre montris al sia nuko, forŝovis harojn. Jen eta tatuaĵo, steleto. Mi: "He, esperanta stelo, ĉu?" Anja: Ĉu plaĉas al vi?"

Anja ne plu estis malsata, ne plu dormema. Ni enlitiĝis. Mi lude tuŝetis al ŝi la umbilikan traboraĵon. Anja: "He, atentu, ĝi ankoraŭ estas sentema." Mi: "Kie vi faris tion? Vi estis en la vilaĝo, ĉu ne?" Anja: "En la apuda urbo."

Ni amoris. Mi rapide orgasmis. Anja: "He, vi tute ne amoris dum mia ĉeesto, ĉu?" Mi: "Ne amoris." Ŝi: "Tion mi ne kredas. Ĉu vi ne vizitis Tinan kaj Katarinan? Aŭ ili vin?" Mi: "Ne vizitis. Kaj vi, ĉu amoris?" Anja: "Ĉiutage!" Mi: "Ĉu?" Anja etendis al mi ŝiajn manojn: "Mi havas dek fingrojn, ĉu ne?" Mi kisis al ŝi la fingrojn: "Vi fingre amorumis, ĉu?" Anja malrapide ektuŝis al si la pubon, poste pli rapide. Ŝi fermis al si la okulojn, fine ŝi orgasmis.

Anja denove dormemiĝis. Ŝi restis enlite, tuj ekdormis. Mi longe duŝadis, faris promenon tra la parko, poste restis en la salono. He, la fingroj de Anja. Kaj la ringeto, umbilike. Sed, Anja, kial la stelo, sur via perfekta haŭto?