La laboro de Renata

Jes, estis Franka, kiun mi vidis en la kafeo. Estis "profesia parolado," laŭ Renata. Nu, Renata longtempe provis trovi postenon, por gajni al si iom da mono, sed nature ne ĉiam facilas, precipe por eksterlandanoj. La lingvaj postuloj estas severaj, eĉ por posteneto en supermerkato. Kaj prefereble oni parolu kun ĉefurba akcento. Mi helpis al ŝi akiri laborpermeson, sed ja malofte oni vidas anoncojn de firmao kiu "preferas alilanda(j)n esperantistino(j)n."

Sed evidentiĝis ke Franka laboras kiel modelino ĉe la Distrikta Artlernejo. Kaj oni serĉis novan model(in)on. "Ĉu modelino?" Anja demandis. Renata: "Jes, por la kursoj pri designo". Anja: "He, ĉu nudmodelino?". Renata kapjesis. Por esti nudmodelino la lingvaj postuloj sufiĉe malaltiĝis, verŝajne oni pleje atentas eksterajn kvalitojn.

Laŭ Franka estas agrabla laboro, perfekta por naturistino. (Sed laŭ mi Franka ne estas kutima naturistino).

Bone, la Distrikta Artlernejo ne estas inter la plej neseriozaj, kaj Renata fine havis sian unan laboran tagon (aŭ pli ĝuste: vesperon). Ŝi revenis tute laciĝinta. "Mi devis pozi senmove dum preskaŭ plenhoro!" (Ĉu Franka ne antaŭe diris tion al ŝi?) Ŝi montris al ni, sed resignis post kelkaj sekundoj. Nu, vere jam sufiĉis ...

Kaj la kursistoj? Nu, sufiĉe ĝentilaj. Ja temas pri kurso por progresantoj. La komencantoj designas kubojn kaj aliajn tiaĵojn. Nur poste ili okupas sin pri designo de vivaj modeloj. Mi povas imagi al mi ke plaĉas al la kursistoj la ŝanĝo de kuboj al pli rondaj formoj. (Aŭ eble ĉe la designantoj ankaŭ ekzistas eternaj komencantoj.)

Mi provis imagi al mi Renatan inter la lernantoj-designantoj dum ili rigarde designis ŝian nudan korpon, la mamojn, la ventron, la postaĵon, la razitan pubon, la femurojn. Kiom estas da ili? Ĉu dek kvin, dudek? Ĉu plejmulte viroj? Jes, eble. Kaj la modelino, kion pensas ŝi?

Bone, Renata duŝis kaj enlitiĝis, dum Anja kaj mi rigardis filmon en la televido.

Ĉu senkulpaj sonĝantoj?

Mi kun Renata kaj Flavio rigardis la filmon "Senkulpaj sonĝantoj" de Bernardo Bertolucci. Itala filmo, oni parolas la anglan, ĝi roliĝas en Parizo, kaj Eva Green kiu ludas Izabelan estas svedino. (Laŭ Flavio, "Green" signifas "verda" en la sveda.)

Usonano, Matthew, ekkoniĝas kun Theo kaj Izabela, parizaj gefratoj. Laŭ Renata Matthew aspektas kiel Leonardo de Kaprio. Nu, eble.

Ni rigardas Izabelan. Renata diras: "Ŝi estas tre bela". En la kuirejo Izabela dancas kun nuda brusto. Flavio: "Se mi dirus ke viaj mamoj estas pli belaj ol tiuj de Eva Green, ĉu ankaŭ vi demetus la bluzon?". Renata: "He, mi ne demetos la bluzon!".

Ni manĝas picon dum Matthew amoras kun Izabela sur la planko de la kuirejo. Renata: "Jes, mi sciis ke ŝi estas virgulino ... "

Izabela havas amason da puba hararo. La intrigo de la filmo estas el 1968. Flavio: "Kiel oni nuntempe trovas aktorinojn kun tiom da hararo? Ja nuntempe ĉiuj razas sin!". Renata: "He, kion scias vi pri tio?" Flavio: "Pli ol vi pensas ...".

Kiam ni iras hejmen, Renata demandas al mi pri tio, kiom longe mi konas Flavion. Mi ekkonis lin kiam ni havis kvin jarojn, kiam li somere vizitis sian avon kiu tiam ankoraŭ vivis en nia vilaĝo.

En malluma strato Renata malfermas sian jakon, kaj malgraŭ la mallumo mi klare perceptas la grandecon de ŝiaj mamoj.

Nun laŭ mi vere komencas la nova jaro

Ĵaŭde mi atendis Renatan ĉe la stacidomo. Larĝan rideton kaj ĉirkaŭbrakon. Vere ŝi mankis al mi.

Renata longe parolis kun Anja. Mi ne scias pri kio, sed mi ja tion povas imagi al mi. Kaj al mi amikajn vortojn kaj zorgemajn rigardojn. Nu ja, jen Renata!

Ŝi kunportis al mi libron, "La nuda feino. Ok erotikaj rakontoj". En esperanto! Kiel donaco de ortodoksa kristnasko, ŝi diras. He, tiun mi nature legos.

Anja kaj mi amoris. Ŝi ame suĉis min, mi leke malsekigis ŝin, poste ŝi rajdis min kaj fine mi prenis ŝin de malantaŭe. Ho, la delikata dorso kaj la alloga postaĵo denove ekcitigis min.

Poste mi konsciis pri tio, ke ni ne amoris dum la foresto de Renata. Sed dum la lastaj tagoj ĉio ŝajne revenas al normaleco.

Sabate, en kafeo, mi vidis Renatan. Ne kun viro, se vi tion pensas. Sed kun Franka. Renata ja iam avertis min pri Franka kaj Ivano. Nu, mi almenaŭ pensas ke mi vidis ŝin kun Franka. Mi serĉis Golon, kaj ne pensis pri tio.

Kaj ĉi-matene - Renata nudbrusta en la banĉambro. Kaj inter ŝiaj mamoj - la ornamaĵeto kiun donis al ŝi Anja kaj mi. Bela vidaĵo.

Ne tre bona ideo

Nu, verŝajne ne estis tre bona ideo. Mi kun Anja iris al la Urba Muzeo por vidi la fotojn de la subteretaĝo. Mi pensis ke eble Anja interesiĝis pri la historio de la fotoj kiam ŝi ekvidis ilin.

La ekspozicio jam finiĝis, sed oni ja nature subteretaĝe havas la kolekton, kaj Golo volonte montris ĝin al ni. Sed mi tuj havis la senton ke ne estis bona ideo. Nu, Golo povas esti simpatika, sed Golo kaj virino en la sama ĉambro ne ĉiam funkcias.

La dua problemo estis ke Anja verŝajne tuj ekvidis la similecon inter si kaj la nudulino el 1892. Ŝi videble ĝeniĝis, sentante sin nuda en la ĉeesto de Golo.

Bone, ni tuj foriris, kaj mi regretis ke mi kunmetis Anjan al la muzeo. Sed samtempe mi nun estas eĉ pli certa pri tio ke temas pri antaŭulino de Anja. Sed al Anja mi ne povas mencii tion dum la venontaj tri monatoj.

Feliĉe, morgaŭ revenos Renata ...

Kelkaj pensoj

Anja revenis, mi ĝojiĝas, kaj hodiaŭ ni manĝis ĉe Antionio. Mi pensas ke Nataŝa estas graveda. Ĉu Anja scias? Kaj kiel fartas Anja, kaj kial tiel malgaja?

Feliĉan Novan Jaron

Novjaron mi pasigis ĉe Flavio, kiu rapide ebrigiĝis. Kial? Mi kisetis kun Ildiko, ŝi estis tre ludema, mia mano glitis laŭ ŝiaj femuroj, sub la ŝtofon de ŝia kalsoneto. Miaj fingroj fine, unuafoje, palpis la sekson, jam sufiĉe malseka. Mi fingrumis ŝin kaj gustumis la bonodoron de ŝia korpo. Ŝi orgasmis kun forta ĝemo. Poste ŝi denove kisis min, kun brilaj okuloj.

Feliĉan novan jaron al ĉiuj!

Antaŭnovjara fotado

La 30-an Flavio vizitis min kun Ildikó. Ŝi kiel kutime varme ĉirkaŭbrakis min kaj mi tuj sentis la agrablan ĉeeston de siaj firmaj mamoj sub sia bluzo. Flavio kunportis sian fotilon kaj estis evidente ke li planis fotadi. Ildikó nature estis taŭga motivo.

Flavio instrukciis ŝin kun gestoj kaj vortoj apenaŭ kompreneblaj, sed mi tuj vidis kien li celis. Ildikó elvoke demetis la bluzon, poste la mamzonon, dum Flavio fotis. Ŝi karesis al si la mamojn, kaj malmoligis la pintojn. Ŝi metis al si la manojn malantaŭ la nukon, kaj mi konstatis ke ŝi verŝajne dum kelkaj tagoj ne razis al si la akselojn.

Poste ŝi demetis la ĝinzon. Ildikó, nudbrusta, pozis diversmaniere. Ĉio estis ludo, kaj mi kredas ke mia ĉeesto ekscitigis ŝin. Ŝi prokcigimis sin al mi, kaj baldaŭ mi komprenis ke Flavio fotis ankaŭ min.

Ildikó fine demetis ankaŭ la nigran ŝnurkalsoneton. Ŝi sidiĝis en la sofo dum Flavio daŭre fotis. Mi vidis ke ŝi ankaŭ ne razis al si la pubon dum la lastaj tagoj. Mi pensas ke ili verŝajne pasigis la lastan semajnon enlite. Flavio petis al ŝi disigi la lipojn, sed Ildikó iom ĝenita rigardis min dum ŝi kape neis.

Finiĝis la seanco. Mi alportis botelon da vino. Ildikó iris tien kaj reen, ankoraŭ tutnuda. Flavio vere scias kie trovi belulinojn. Poste ŝi sidiĝis kun ni en la sofo, kaj ni rigardis la fotojn en la ekraneto de la fotilo. Mi baldaŭ tediĝis de la fotoj, kaj denove admiris deprokcime la korpon de Ildikó. Ŝi invitis min karesi al si la mamojn. Flavio deziris foti nin, sed Ildikó diris ke nun sufiĉas.

Poste ŝi revestiĝis, kaj ili iris hejmen. Kaj verŝajne ili tuj senvestiĝis kaj iris liten. Dum mi solece atendis la novan jaron. En la televido oni montris japanan filmon.