Fingro

Fruvespere, Adriana jam kuŝis sub la kovrilo, mi vidis nur la vizaĝon. Kiam ŝi vidis min, ŝi ellasis agrablan ĝemeton. Mi: "He, la manojn super la kovrilon!" Ŝi ekridis kaj ŝiaj manoj aperis de sub la kovrilo. Samtempe nudiĝis ŝia brusto. Mi rigardis ŝin: ŝi kuŝis surdorse, enlite, kun nudaj mamoj, dum ŝi senkulpece rigardis min.

Adriana: "Vi pensis ke mi fingrumas, ĉu?" Mi: "Kompreneble ke ne. Vi nature ne farus tion, he!" Ŝi, mokeme: "Priflaru al mi la fingrojn, bonvolu ..." Ŝi etendis al mi la brakojn, mi kaptis la manojn kaj naze esploris al ŝi la pintojn de la fingroj: varmaj, leĝera bonodoro de parfumo, jen ĉio. Mi kisetis al ŝi la fingrojn kaj remetis ilin sur la kovrilon.

Ŝi, ankoraŭ kun senkaŝita brusto kaj la manoj senkulpe sur la kovrilo: "Vi pensas ke mi neniam tuŝumetas, ĉu?" Mi: "Bone, eble jen iam jen kelkfoje, ĉu?" Ŝi: "Eble, kelkfoje". Mi: "Ĉu foje kun la dekstra aŭ ĉu kun la maldekstra mano?" Ŝi: "Foje, kun ambaŭ."

Ŝiaj manoj denove glitis sub la kovrilon, sed la brusto restis nuda: "Kisu al mi la pintojn ..." Mi ekknedadis al ŝi la mamojn dum mi mordetis al ŝi la cicojn. Ŝi ekĝemis. Kion faris ŝiaj fingroj sub la kovrilo? Dum momento mi ĉesis okupiĝi kun la mamoj. Ŝi: "Daŭrigu, he!" Mi denove prikisis al ŝi la mamojn. Fine ŝi forte orgasmis.

Ŝi eksidis kaj ni ĉirkaŭbrakiĝis. Ŝi estis varmega, kun rapida spirado. Silento. Fine mi diris: "Adriana, mi deziras amori kun vi!" Ŝi: "Mi scias ..." Silento. Ŝi, denove: "Bonan nokton, karulo."