Raviole

Dimanĉe ni kun Renata vizitis Tinan kaj Katarinan. Ni manĝis raviolojn, kun blanka pano kaj itala vino, ruĝa kompreneble. La du ulinoj ankoraŭ deziras infaneton kaj la problemo restas la sama: la bebon portu ne Tina, kiu ja facile gravediĝus, sed Katarina, la lesbanino. Mi plurfoje provis ŝanĝi la temon, sed la inoj daŭrigis pri gravediĝo, adoptiĝo kaj artefarita ensemado. Tina eĉ menciis mian proponon de antaŭ jaro, sed Katarina feliĉe malakceptis tion: "Vi nur deziras amori kun mi, jen ĉio."

Ĉu mi dezirus amori kun Katarina? Certe, estas bela ulino. Mi kompreneble uzus kondomon, ne dezirante subite ekpatriĝi. Sed Katarina estas lesbanino, kiu verŝajne neniam amoris kun ulo.

Antaŭ kelkaj tagoj Flavio komencis paroli pri la bebo de Adriana: "Kial ĉiuj daŭre pensas ke mi estas la patro de la infaneto? Kial ne vi?" Unue mi ektimis ke li scias tion ke mi amoris kun Adriana. Tio estis ŝoko. Sed tuj evidentiĝis ke li pensis alie: "Mi neniam amoris kun Adriana." (Logike, se neniu amoris kun Adriana, kiel ŝi gravediĝis?) Kial Flavio nun diras ke li ne amoris kun Adriana? Tion mi ne komprenas. Verŝajne tial ne tre plaĉis al mi la pribeba konversacio ĉe Tina kaj Katarina.

Mi plue pensadis pri la vortoj de Ĝoni la Vakero. (Li: "Vi ankoraŭ ne demandis pri tio kiom ŝi pagas." Mi: "Ne interesas al mi la mono." Li: "Ŝi atendas vin jaxudon. La unuan fojon vi povas uzi mian loĝejon. Poste eble ĉe ŝi. Ŝi havas belegan loĝejon." Mi: "Eble ŝi tute ne plaĉas al mi." Li: "Estas agrabla junulino, eĉ studantino pri teologio." Mi: "Kial do ŝi havas tiom da mono?" Li: "Donas al ŝi la patro. Ankaŭ la loĝejon.")

Pluvas. Malvarmetas. Renata: "Ĉu ni preparu la saŭnon?" Antaŭe Anja zorgis pri tio. (Katarina demandadis pri Anja, sed verŝajne ŝi nun scias pli ol mi.)

Denove

Renata denove renkontis sian islandanon. Pri tio mi estas certa, preskaŭ certa. Ŝi denove vizitas la prelegojn pri orienta historio, subakva arkeologio ktp. Ĉu ili jam denove amoris? Tion mi ankoraŭ ne scias. Renata, alttalone, kun leĝera supraĵo super nigra mamzono, ĝinzo kun truoj laŭ la femuroj, certe ŝi plaĉus al profesoro pri mezorienta arkeologio. Ĉu kvindek ses jaraĝa? Nu, jam kvindek sep. Renata jam montris al mi lian portreton, en la universita katalogo. Blondulo, tutcerte laŭ la gustoj de Renata. Hazarde mi jam aŭis tion ke lia edzino, la juna belulino, reiris Islanden.

Renata kuŝis surventre, mi malrapide disigis al ŝi la karnoplenajn, ankoraŭ sunbronzitajn duonojn de ŝia postaĵo. Mia fingro leĝere tuŝetis al ŝi la malantaŭan truon (Renata: "Ne faru."). Ĉu la profesoro pri mezorienta arkeologio vidis ŝin tiel, aŭ ĉu nur de antaŭe? Mi plenmane masaĝis al ŝi la pubon, la lipojn kaj la klitoron kaj ŝi ne plu atentis la ĉeeston de mia fingro inter la malantaŭaj duonoj. Ŝi ĝeme orgasmadis. Poste ŝi suĉis min kaj mi orgasmis en ŝian buŝon.

Renata, poste, studante vortaron: "He, mi havas mametojn!" Mi: "Nu, kion?" Ŝi: "Legu mem!" Mi legis: mameto estas cico, mampinto. Renata: "Rigardu miajn mametojn." (Ŝi pinĉis al si la pintojn de la mamoj.) Mi: "Ĉu mameto estas cico? Tio, laŭ mi, estas stultaĵo." Renata altigis al si la ŝultrojn: "Tiuj kiuj verkas vortarojn verŝajne neniam metis manon sur ina brusto."

Mi vizitis Flavion. Flavio: "Kio nun estas via rilato al Renata?" Mi: "Mia rilato, ĉu? Kion?" Li: "Antaŭe vi diris ke ŝi estas la amikino de Anja. Tial Renata provizore loĝis ĉe vi. Nun Anja longtempe estas for, sed Renata ankoraŭ loĝas ĉe vi." Mi: "Nu, ŝi ankoraŭ estas la amikino de Anja." (Kompatinda Flavio, li ankoraŭ deziras amori kun Renata, sed Renata lin konsideras kiel fraton. Cetere, ŝi estas lia bofratino.)

Mi faris viziton al Ĝoni la vakero. Ĝoni: "Vi perdos vian postenon, ĉu?" Mi: "Nenio ankoraŭ certas." Ĝoni montris al mi fotojn pri la gotikulino (kiu ankoraŭ ne ĉeestas) kaj kelkaj aliaj ulinoj, jen vestitaj, jen duonnudaj. Ĝoni: "Mono ne manku al vi. Jen, mi proponas al vi laboreblecojn." Li montris al blondulino kun grandaj mamoj. "Mi planas serion de fotoj pri ŝi, kun ulo. Mi pensas tion ke vi farus belan paron." Mi: "He, kion dirus miaj gepatroj ..." Li: "Bone. Alia ebleco: ĉu vi memoras la junan inon kiu mallonge vizitumis kiam vi estis ĉi tie, antaŭ semajno?" Mi: "Nu, vage." Li. "Kiam ŝi foriris vi diris tion ke plaĉus al vi amori kun ŝi." Mi: "Bone. Mi memoras ke mi diris tion." Li: "Se tion vi ankoraŭ deziras, vi povas amori kun ŝi. Ŝi bone pagas." Mi: "He, ulo, mi ne pagas pro amoro!" Li: "Vi miskomprenas. Ne pagas vi. Ŝi pagas. Eble estas surprizo al vi, sed ekzistas inoj kiuj pagas pro amoro." Mi: "Mi povas tion imagi al mi. Kial ne? Sed ĉefe malbelaj, diketaj kvindekjaraĝulinoj, ĉu ne?" Li: "Jes, mi vizitis multajn tiaĵulinojn." Mi: "Honeste, vi parolas kiel iu kiu tre bone konas la aferojn." Li: "Ĉu vi ne sciis?" Mi: "Ne, mi ne sciis tion. Kaj la juna belulino vi lasus al mi?" Li: "Nur ĉi tie en la urbo estas tiom da inoj. Mi ne povas prizorgi ĉiujn. Cetere, la kvindekjarulinoj kompreneble eĉ pli multe pagas." Mi: "Bone. Sed vi forgesis gravan detaleton: eble la belulino tute ne deziras amori kun mi." Li: "Mi nenion forgesas. Mi jam parolis kun ŝi."

Sur la Placo mi ekvidis la islandan profesoron, kun juneca ulino. Ĉu la edzino? Ne, tiu laŭdire reiris al Islando. Ĉu kun studantino aŭ kun alia profesorino? Ili kune eniris la mezepokan restoracion de Antonio. Jes, tie oni bone manĝas.

Manke

Renata revenis dimanĉe, malfrue, malsata, dormema. Ŝi manĝis picon, preskaŭ mortis pro malsato dum ĝi forne prepariĝas, trinkis grandan glason da akvo, duŝadis ("ne bankuve, mi ekdormus"), plonĝis en la liton kaj ekdormis. Kiam mi matene stariĝis, ŝi ankoraŭ dormis.

Kiam mi revenis, posttagmeze, ŝi ankoraŭ kuŝis sub la kovrilo, maldorma nun, legante libron. Ŝi stariĝis, ni ĉirkaŭbrakiĝis. Mi sentis ke ŝi mankas al mi.

Renata preparis hipogloson. Mi: "He, ulino, vi ankorau estas nuda." Ŝajne ke ŝi ankoraŭ ne forgesis siajn tri semajnojn en la naturista kampadejo. Ŝi altigis al si la ŝultrojn. Mi, mokete: "Eĉ kampadeje oni manĝas vestitaj." Renata, larĝe ridetanta: "Eble ĝuste tial!" Ni manĝadis, Renata ankoraŭ nuda, mi vestita.

Poste, en la lito. Mi suĉas al ŝi la cicojn, palpe sentas la ŝvitan varmecon sub la mamoj, serĉas al ŝi la postaĵon. Ŝi rapide masturbas min. Mi lekas ŝin. La unuan fojon mi lekas la razitan pubon de Renata. Ŝi orgasmas kun forta ĝemo.

Denove Renata masturbe karesas min. Poste mi penetras ŝin, misiista pozicio. Ni silente moviĝas, senvorte, forte spiradas. Renata orgasmas duan fojon. Ŝi estas varma, ŝvite malseka. Ŝi perfingras min, kaj mi orgasmas sur ŝian ventron. Mi rigardas ŝin: sunbronzita, malseka, ankoraŭ forte spiranta. Ŝi estas bela, malgraŭ ĉio.

Praktike

Renata revenos hodiaŭ, ĉu ne? Almenaŭ tion pensas mi, paginte por tri semajnoj da nudumado. Cetere mia kredita konto nun estas profunde sub nul, ĉu Renata scias tion? Mi kompreneble ankaŭ pagis por plena pensiono (tion mi malkovris kiam mi alvenis al la kampadejo, apenaŭ sciante kio estas plena pensiono. Renata: "Jen la kuponoj kiujn ni uzas en la manĝejo. Praktike, ĉu ne?" Mi: "Jes, belaj kuponoj. Flavaj, eĉ. Kiu uzis miajn kuponojn dum la unua semajno?" Renata: "Franka, kompreneble." Mi: "Ĉu kompreneble? Kial Franka ne povas pagi siajn manĝajojn mem?" Renata: "Vi amas ŝian postaĵon, sed vi ne permesas al ŝi manĝi, ĉu?" Kompreneble ne eblas diskuti tiaĵojn kun Renata. "Vi ĉiam palpas al ŝi la postaĵon.")

Jes, mi kampadeje unu fojon anuse amoris kun Franka, sed tio okazis kelkajn tagojn post la diskuto pri la kuponoj. Ni estis en la alkova litego, dum Renata rigardadis la televidan ĵurnalon. Kiam Franka laŭte ĝemis, Renata fortigis la laŭton de la televidilo.

Hieraŭ mi vizitis Ĝonin. La gotikulino ne ĉeestis. Gehomoj iris tien kaj reen, venis kaj foriris, sed la gotikulinon mi bedaŭrinde ne vidis.

Ĝoni montris al mi fotojn kiujn li faris antaŭ ses aŭ ok semajnoj, sur nia teraso. (Mi: "Mi ne sciis ke vi kunportis fotilon." Li: "Mi ĉiam kunportas fotilon, ĉu ne?"). Bone, estis varma tago. Sur la teraso mi unue trovis Renatan kun Tina kaj Katarina. Renata kaj Tina estis nudaj, dum Katarina portis blankan kalsoneton. Venis Flavio kun Jana, kaj poste ankaŭ Ĝoni la Vakero kun la Gotikulino. Jana kaj la Gotikulino nudbruste sunbronziĝis. Ĉeestis ankaŭ Sonjo. Ŝi portis leĝeran somerrobon. Mi facile konstatis tion ke ŝi ne portas mamzonon sub la robo. Mi memoras tion ke Ĝoni priparoladis siajn novajn projektojn kun Tina kaj ke Flavio kaj Renata diskutis tion ĉu ekzistis rilatoj inter homoj kaj neandertaloj (Renata forte neis tion). Fine ni retrovis Ĝonin kun la Gotikulino, dum ili amoris, gastoĉambre. Eĉ tiam la ulino ne eligis vorton, nur kaŝis sin sub la kovrilo.

Semajne

Bone, mi pasigis semajnon nuda, kampadeje. Mi iris tien vendrede, kaj revenis vendrede (kaj hodiaŭ denove vendredas). Renata ankoraŭ restas tie. Ŝi luis la bangalon ĉe la lago, kie ni loĝis ankaŭ pasintjare (mi pagis). Franka kaj Renata jam semajnon kune dormis en la granda lito de la alkovo, kaj nur pene mi sukcesis akiri al mi lokon. La unuan vesperon mi amoris kun Renata, la postan antaŭtagmezon kun Franka (Renata rigardis televidon).

Renata nun forrazis al si la mohokaĵo, kaj ŝi tuttempe plendis pri tio ke mi ne estas razita. Plaĉas al mi la razita pubo de Renata, malgraŭ tio ke ŝi nun ne plu deziras ke mi tuŝumu.

En la restoracio ĉi jare ne nur la kelneroj portis vestaĵojn, sed ankaŭ ni, la gegastoj. Tio laŭdire estas pro la porka gripo, malgraŭ tio ke tute ne estas porkoj en la kampadejo. Kelkiuj rapide vestiĝis antaŭ la pordo de la manĝejo, aliuloj vestiĝis kabane, poste iradis vestitaj tra la kampadejo. Tio estas stultaĵo. Udo la germano rifuzis senvestiĝi (kaj la kelnerino rifuzis servi al li manĝajojn). Ĉu vestoj en la manĝejo de naturista kampadejo? Tio kompreneble estas stultaĵo. Ĉu la nudaj korpoj estas malpuraj? Mi pensas ke ĝenerale la vestaĵoj kiuj gehomoj portas en restoracioj estas pli malpuraj.

Apud la lago oni konstruis minigolfejon, tial ĉi jare la tendaro de la germanaj gejunuloj troviĝas je la alia flanko de la kampadejo, apud la arbaro. Udo: "Ĉu vi serĉas vian amikinon el Osnabruko?" Laŭ Renata la osnabrukanino loĝas ne en la tendaro, sed en kabano, kun tri amikoj. (Renata: "Tutcerte sufiĉas al ŝi."). Kun Udo ni trovis la kabanon de la germanoj, kaj observadis la mamojn de la osnabrukanino.

Dimanĉe, post mia reveno el la kampadejo, mi partoprenis la malfermon de la mezepoka manĝejo de Antonio. Ĉar Renata ankoraŭ estas en la kampadejo, mi iris kun Flavio. (Antonio ankoraŭ parolas pri "mezaĝa", ne "mezepoka", kaj anoraŭ same furioziĝas se oni atentigas lin pri tio.) Mi rakontis la Flavio pri la restoracio de la naturistejo (kaj pri tio ke mi telefonis al Sonjo demandante ĉu ŝi venu un tagon manĝi kun ni. Mi pensas ke la minigolfado donis al mi la ideon. Bedaŭrinde ŝi pensis tion ke estas ŝerco. Ne la minigolfo, sed la vestita manĝado.). Flavio: "La mondo pudoriĝas, pudoriĝis."

Poste Flavio montris al mi filmeton, kiu montras ke la usona prezidanto ne rigardadis la postaĵon de la filino de la brazila ambasadoro. S-ro Obama rigardas la ĉirkaŭaĵojn, la ŝtupojn de la ŝtuparo, la preterpasantajn. Male, la franca prezidanto firme rigardas la postaĵon de la brazilanino. Bone, kio estus plej rimarkinde, ke la usona prezidanto rigardadis la postaĵon, aŭ ke li tute ne rigardis ĝin?

Mardon - aŭ ĉu merkredon? - mi trotuare renkontis paron, irante man-en-mane. La trotuaro estis mallarĝa, kaj mi intencis pasi inter ili. Ili ankoraŭ tenis al si la manojn. Nur tiam mi ekvidis ke estas Ĝoni la Vakero kun la Gotikulino. Ni mallonge paroladis. Ĝoni: "Vizitu nin ..." Ĉu nin?