Vampiroj

Pasintan sabaton: Matene Renata televide rigardis elsendaĵon de Bufi la Mortigantino de Vampiroj, poste ŝi kun Ŝila la Najbarino trajne veturis ĉefurben. ("Mi revenos dimanĉe je la 23-a kaj 16 minutoj.") Unue mi pensetis ke Renata tro serioze interpretis la filmon, sed verŝajne la du alilandaninoj nur deziras semajnfine gustumi la alogaĵojn de nia kara ĉefurbo. Eble tiaĵojn trovos ili.

Bone, mi restis sola dum la tuta semajnfino kaj la sekvan semajnon ... ne tio ne estas vere. Erika endomiĝis malpli ol horon post la forveturo de Renata.

Ni amoris ("kiel kunikloj," laŭ Erika). Lite, sofe, bankuve, fine ankaŭ terase. Kial ne? La najbaro estas en Aŭstralio kaj la najbarino traserĉas la vendejojn de la ĉefurbo.

Iun tagon ni havis kverelon. Erika diris ke mi tro forte pinĉis al ŝi la mampintojn. (Verŝajne ŝi pravis. Estas ŝiaj cicoj, ĉu ne?) Poste ni trinkis kafon ĉe Antonio. ("Pli multekoste ol la studentaj kafejoj trans la Ponto.") Antonio, kiel ĉiam, demandadis pri Anja.

Eble Erika poste diris kelkajn saĝajn vortojn: "Anja ne revenos ..." Kiel povas scii tion ŝi? Laŭ mi Erika neniam parolis kun Anja, eĉ ne renkontis ŝin. Erika: "Ĉu post tiom da tempo? Ĉu vi ankoraŭ kredas tion?"

Lundon posttagmeze ni vizitis la rokaĵojn. La paro de la antaŭaj fojoj okupiĝis sian kutiman lokon. (Evidentigis ke ili venas ĉiun tagon du la lastaj semajnoj.) Ŝajne la belmamulino fine alĝustiĝis al la etoso (aŭ eble ŝi nur forgesis kunmeti la kalsoneton).

Post la unua nokto, mi akompanis Erikan en la banĉambro. "Kara Erika, mi petas sur miaj genuoj, ĉu mi povus denove vidi viajn orajn gutojn?" Erika: "Mia karulo, tiaj vidaĵoj turnigas al vi la kapon." Ŝi sidiĝis. Mi: "Ne, ne sur la necesejo!" Ŝi: "Kial ne?" - "Mi ne deziras rigardi en la necesejon ..."

Bone, sed kie? Mi proponas: "En la bankuvon!" Erika: "He, mi ne pisas en la bankuvon." - "Bone, sur la planko, tutsimple!" - Erika energie kapneas. Mi: "Honeste, temas pri banĉambra planko, de kaheloj, facile laveblaj." Kapneado denove. Mi: "En vinglason, ĉu?" Ŝi: "Tiel celtrafa mi ne estas." Mi: "Ĉampana glaso eble pli taŭgus, ĉu?"

Fine Erika stariĝis. Ŝi iris en la kuirejon kaj trovis la pelvon de Anja (nu, kion fari?). Erika seremonie metis ĝin sur la blankaj kaheloj de la banĉambra planko. Ŝi kaŭre sidiĝis kaj post iom da hezitado, fine venis la orajn gutojn. Kiaj sorĉigaj estaĵoj estas la inoj.

Verŝajne mi preskaŭ forgesis diri ke Renata ankoraŭ ne revenis el la ĉefurbo. Hodiaŭ estas ĵaŭdo, ĉu ne? Ĉu Renata ankoraŭ forestos kiam alvenas Adriana? Alloga pensaĵo. (Kaj la televidaj novaĵoj ankoraŭ ne raportis pri ĉefurbaj vampiraĵoj. Nu, mi pensas ke ĉi tiun semajnon eĉ ne unufoje rigardis la televidan ĵurnalon. Mi eĉ ne vizitis la laborejon. Tio eble estas pli grave.)