2007-07-30

La mamoj de Adriana

Adriana ne dormas nuda. Ŝi portas longan, rozkoloran T-ĉemizon, kun novjorka motivo. ("Mi neniam dormas nuda. Ne diru tion al la deĵorantoj." Eble, iun tagon, mi denuncos ŝin.) Tial niaj bangalaj matenmanĝoj estas mallonga fuĝo el la nuda mondo de la kampadejo. (Adriana ankoraŭ portas sian noktan T-ĉemizon, kaj Renata surmetas fortan mamzonon.) Hodiaŭ Franka vizitis nin. Ŝi venis tre frue, kaj tial matenmanĝis kun ni. Franka tute senvestiĝis ĉe la enirejo, kaj tiel prezentis la solajn nudajn mamojn ĉe nia manĝotablo.

Nu, Franka ne tre plaĉas al mi, sed dum la manĝado mi nature rigardetis al ŝiaj brustaĵoj, kiujn mi ne vidis dum pli ol jaro (ĉu?). Mi havis la impreson ke la nudeco de Franka ne plaĉis al Adriana. (Ĉu ŝi vidis miajn rigardojn en la direkto de Franka? Eble. Adriana, viaj mamoj estas pli belaj ol tiuj de Franka ...) Poste Renata kaj Franka iris al la lago.

Mi rigardis kiel Adriana demetis al si la T-ĉemizon, jam frumatena ritualo. Tiun fojon la ritualo havis elementojn de nudrivela danco, kaj mi tuj perceptis ke ni estas solaj. Tiel ŝi ne farus en la ĉeesto de sia fratino. Fine ŝi ĵetis la T-ĉemizon al mi. Mi enflaris ŝiajn noktajn bonordorojn. Kiam Adriana komprenis tion, ŝi deziris rekonkeri la vestaĵon. Post nia luda bataleto, ni sidiĝis sur la rando de la duobla lito. Adriana lasis min tuŝi al ŝi la mamojn. Kiam miaj manoj serĉis ceterajn partojn de ŝia korpo, ŝi donis al mi amike firman frapeton. Ridete ŝi aldonis: "Neniam!" (Adriana nun lernis ankaŭ la tabelon pri korelativaj vortoj.) Mi admire rigardis ŝian belan postaĵon dum ŝi eliris la ĉambron.

Venontan semajnon okazos la plaĝretpilka turniro. (Pasintjare mi atingis la finalon, kun Mette la danino.) Ĉi-jare Mette teamos kun sia dana amiko. Renata ne partoprenos, kaj Adriana trovas retpilkon neinteligenta ludo. Ŝi preferas piedpilkon. Ĉiuj siajn gustojn! Bone, verŝajne mi trovu mian lokon inter la spektantoj. Jes, senzorge pririgardadi la turniron, jen certe agrabla ideo!

En antaŭa posto mi menciis kantistinon. Hieraŭ mi aŭdis ke ŝi tranoktis en la kampadejo, post la koncerto. Mi ne dubas pri tio - la koncerto finiĝis malfrue, kaj eble la gitaristo kaj la tamburisto deziris resti inter la genuduloj. Sed, laŭdire, la sekvan matenon ŝi banis sin nuda en la lago. Kiel mi diris: mi tre ŝatus vidi ŝin nuda. Vere aŭ malvere? Mi ne scias. Kiam mi revenos hejmen, mi certe rakontu al Flavio ke mi vidis ŝin tutnuda ĉe la rando de la lago.

2007-07-28

Kial ŝi ne kantas nuda?

En naturista kampadejo ne ĉiuj senvestiĝas. (Mi ne parolas pri la ŝuoj de Renata.) Ekzemple: la deĵorantoj ĉe la enirejo. Kaj la kelneroj de la restoracio. Pasintjare almenaŭ unu el la inoj de la bufedo deĵoris kun nudaj mamoj.

Hieraŭ Flavio vizitis nin. (Renata: "Vi kunportis fotilon, ĉu?" Flavio: "Ne, kompreneble ke ne. Promeso estas promeso. He, serĉu min se vi deziras ..."). Dum Renata traserĉis ne lin sed la sakon de Flavio, Adriana prenis lian brakon kun la evidenta deziro de montri al li la kampadejon. Ili revenis, ridantaj, post pli ol horo. (Ĉu Flavio deziras enlitiĝi kun Adriana? He, mi fakte preferus se Flavio faris tiel kun Renata, ne kun Adriana. Nu, verŝajne ili atendas ankoraŭ kelkajn semajnojn, kaj tiam Adriana jam revenis hejmen ...)

Flavio kaj Adriana ŝajne trovis komunan komunikilon, eksterlingvan. Post kelkaj tagoj en tia kampadejo, post la unuaj vidaj impulsoj, mi vere ŝatus paroli kun kelkaj el la alilandaj kampadejan(in)oj, kaj mi regretas ke mi ne pli bone regas la anglan aŭ la germanan. (Mi ankaŭ ŝatus koni la japanan lingvon, sed tio povas atendi momente, ĉar ĉi-tie bedaŭrinde ne estas japanoj.)

Ĉe la restoracio mi ekzamenis la landajn standardojn de ĉiuj ĉeestantoj, inklude tiun de Renata kaj Adriana. Ĉeestas do ekzemple gehomoj el Hispanio, Francio, Danio (mi jam paroletis kun Mette la danino), Germanio, Hungario, Belgio, Sud-Afriko, Britio, Usono kaj Pollando. Cetere kelkaj, kies standardoj mi ne tuj rekonis. Sed neniu japano (aŭ japanino).

Mette la danino ĉi-jare alvenis en kompanio de amiko (granda dano). Mi tuj vidis lian influon: ĉi-jare Mette razas al si la akselojn kaj ŝia pubhararo nun friziĝas kiel mallarĝa linio.

Hieraŭ vespere ni havis konserton kun loke kontata muzik-grupo. Mi pensas ke Flavio tial vizitis nin ĝuste tiun tagon. Nu, ankaŭ mi tre ŝatus vidi la kantistinon nuda. Sed bedaŭrinde: ili estis nudpiedaj sed cetere ne demetis la vestaĵojn. Bone, la kantistino, kiel ĉiam, estis minimale vestita (jupeto kaj supraĵo kiu montris grandajn partojn de ŝia ĉebrusto, tamen la malpli interesajn partojn). La muziko ankaŭ estis kiel ĉiam, sed la gitaristo kaj la tamburisto malfacile observis la takton, eble pro la mamoj de la junulinoj kiuj dancadis tuj antaŭ la scenejo.

2007-07-26

Kampadeje

Tri semajnoj sen vestaĵoj, kia ideo! Post 45 minutoj da aŭtobusado ni fine atingis la kampadejon. Adriana kaj mi senvestiĝis dum Renata zorgis pri la formalaĵoj. Mi scivoleme rigardis la unuajn paŝojn de Adriana en ĉi-tiun mondon de genuduloj, unue kun tuko ĉirkaŭ la koksoj, poste, post la vido de la unuaj nuduloj, ankaŭ tutnuda.

La kampadejo ne multe ŝanĝiĝis. Ĉe la lago oni tamen faris novan plaĝon kun blanka sablo kaj artefaritan lagunon. Sur la apuda herbejo tendumas grupo da junulaj gegermanoj. (Kelkaj el la inoj vere meritas atenton.)

Kiam ni eniris nian bangalon, Adriana tuj ekokupis la duoblan liton. Renata: "Nu, vidu ..." Adriana kuŝis kiel ikso, kun ĉiuj membroj etenditaj. Jes, la lito estas sufiĉe granda por tri personoj. La du fratinoj nacilingve solvis tiun disputon.

En la najbara bangalo ankoraŭ residas la belga paro de la pasinta jaro. Li (la belgo) iom timeme rigardis Renatan dum li kun intereso pririgardis Adrianan. Verŝajne Renata informos sian fratinon pri la okazaĵoj de la pasinta jaro. En la tria bangalo loĝas kvar francoj (du inoj, du uloj, gravas nur ke la pasintjaraj italinoj ne najbaras).

Por eviti la scivolemajn okulojn de Adriana, Renata kaj mi jam dufoje ŝtelumis en la arbaron malantaŭ la lago. Kiel agrable estas amori sub la somera ĉielo ...

2007-07-22

Agrablaj tagoj

Hieraŭ, sabaton, mi kun Erika decidis frue iri al la rokaĵoj. Kaj Renata? Nu, Renata preferis butikumi antaŭ la foriro al la kampadejo (lunde). Ĉu ŝi aĉetus vestaĵojn? (Inoj iam-tiam estas iom senraciaj. Sed tio estas nur mia privata opinio.) Adriana, male, deziris iri al la rokaĵoj. Belege, jen mi survoje al la rokaĵoj, kun Adriana, sen Renata, dum Erika estas pordeca kunulino. (Erika kiel por-deca kunulino, he, jen kio!)

Ni senvestiĝis. Adriana ankoraŭ ne demetis la kalsoneton, sed la vido de ŝiaj firmaj mamoj kun la fortaj cicoj jam estis al mi pli ol sufiĉe. Mi faris rondeton de la tereno, por plonĝi en la malvarman akvon de la rivero, malgrandigi la efekton de la ĉebrusto de Adriana kaj pririgardi la aliajn ulinojn.

Kiam mi revenis, post dudek minutoj, ambaŭ inoj kuŝis surventre. Ankaŭ Adriana nun estis sen kalsoneto. Mi admiris la du belajn postaĵojn. Poste ili banis sin en la rivero. Kiam ili revenis, man-en-mane, mi la unuan fojon vidis Adrianan deantaŭe. Mi turnis min kaj kuŝiĝis surventre.

En la vespero, kun Flavio kaj Golo mi rigardis hungaran filmon, "Agrablaj tagoj", kiun Flavio kunportis el Hungario: Maja vendas sian bebon al Marika, la fratino de Petro. Poste Petro altiriĝas al Maja. Marika estas nuda en la ĉeesto de sia frato, eĉ kun alia frato. Majan oni traktas malbone. Cinika mondo, ĉu tiel estas Hungario? Ĉu tiel ili traktis Ildikon? Ĉu tiel ni mistraktis Ildikon?

Poste ni rerigardis kelkajn scenojn el la filmo Lie With Me. Laŭ mi, la filmo estis pli bona tiun fojon. Eble oni devus rigardi ĉiun filmon dufoje. Eble oni devus ĉion legi duan fojon.

2007-07-18

Hieraŭ

Hieraŭ Renata kaj Adriana kun Erika pasigis la tagon sur la Rokaĵoj. Laŭdire ankaŭ Franka akompanis ilin. Kaj mi? Nu, kelkaj personoj ankoraŭ devas gardi sian laboron, eĉ dum la someraj tagoj. Bone, dum la ina kvaropo gustumis la sunon, mi karceriĝis en la nova oficeja pejzaĝo de la laborejo. Mi somerteme paroletis kun Lada, Elizabeta, Tania kaj Agneŝka, dum mi laboris kiel eble plej malmulte.

Renata kaj Adriana revenis vespere. Adrianan surprizis la nudeco de la rokaĵuloj, almenaŭ tion ŝi rakontis. ("Kaj vi ...?" Adriana: "Ĉu mi? ... topless.") Ŝi uzis la anglan vorton. Bone, Adriana hodiaŭ sunumis sin nudbrusta sur la rokaĵoj.

Erika trovis postenon, ĉe Lidlo. ("Ne, mi ne fikis la mastron ...") Ŝajne tiom da kasistinoj malaperis dum la somero, ke oni devis redungi tiujn kiuj malaperis dum la novjaraj ferioj. Jen bela sistemo!

Dum Adriana rigardis reelsendon pri ia franca kunkurso de biciklado, mi puŝis Renatan en la dormoĉambron. Ni senvestiĝis. Renata permanumis min dum ŝi de tempo al tempo lekis al mi la ovojn. Mi ĉuris sur ŝian ventron. Poste mi kuŝiĝis sur ŝin, kaj ni amoris ĝis mi orgasmis la duan fojon.

Mi ekvidis ke la pordo de la dormoĉambro ne estis tute fermita. Mi estas certa pri tio ke mi zorge fermis ĝin. Tion mi ne diris al Renata, tamen rapidege iris en la banĉambron, kie mi renkontis ... Adrianan. Feliĉe ŝi estis vestita. Jen mi, nuda, antaŭ la fratineto de mia amantino, tuj post la amorado. Adriana rapide pririgardis min, diris du vortojn ("bela birdo") kaj forlasis la ĉambron. Mi eniris la duŝejon kaj turnis la ŝaltilon al malvarma.

2007-07-16

Fratinoj

Adriana ankoraŭ amuzite rigardas nin kiam ni direktiĝas al la dormoĉambro. Ne ĝenas min. (Ŝajne tio ĝenas Renatan.) Mi eble eĉ ekscitiĝas: la plej juna fratino kiu gardas sian pli aĝan fratinon.

Mi ĉeestis studentdoman festenon, kun Erika. Mi pensas ke mi trinkis almenaŭ kelkajn botelojn da biero. Ĉeestis ankaŭ multaj el tiuj kiuj vizitas la someran universitaton. (Ŝajnas ke la plej tedaj sciencoj allogas al si la plej belajn ulinojn.) Mi tuŝadis la mamojn de studantino pri generativa fonetiko. Ŝi: "Kion vi studas?" Mi: "Fotogenan cibernetikon!" (Jen la mia sola malveraĵo de la vespero.) Ŝi, flustre: "Interese, ĉu ne?" Kaj denove mi sentis la firmecon de ŝiaj mamoj.

En angulo de unu el la ĉambroj mi rigardis tri ulinojn, malhelharajn, kiuj sidis sur la planko, dum ili dividis sigaredon. (Verŝajne ne estis sigaredo kiun oni ordinare povas aĉeti en vendejo.) Mi tuj rekonis unu el ili: la figuron, la okulojn. Mi demandis al Erika: "Ĉu vi konas ŝin?" Erika: "Konas-nekonas." Mi: "Ŝi kutimas porti vualon, ĉu ne?" Erika: "Aŭskultu, vi ne kaŭzu pliajn problemojn ..." (Mi pensas ke la problemoj tre facile kaŭziĝas ankaŭ sen mia interveno.) "Ŝi nomiĝas Ajŝa, ĉu ne?" Erika: "Mi ne pensas ke ŝi nomiĝas Elizabeta ..."

Erika foriris, verŝajne al la subetaĝa necesejo. Ankaŭ unu el la amikinoj de Ajŝa foriris, eble en la subetaĝon. (Kion ĉiuj ĉiam serĉas en la suba etago?) Bone, mi sidiĝis sur la plankon, inter Ajŝan kaj la lastan amikinon, kiu tuj stariĝis kaj fuĝis en najbaran ĉambron. Ajŝa havas bele buklan hararon. Mi: "Saluton!" Ŝi: "Saluton ..." Ŝi proponis al mi la sigaredon. Mi: "Ne dankon." Ŝi larĝe ridetis. Revenis la amikinoj. Ili kaptis la manojn de Ajŝa kaj fortiris ŝin de mi. Ekestis iom da tumulto.

Erika: "Mi avertis vin, ĉu ne?" Mi, flustre en la orelo de Erika: "Mi nur volas scii ĉu ŝi ankoraŭ havas sian klitoron." Ŝi: "Forgesu tion!" Mi: "Nu, kial?" Erika: "Bone, estu certa pri tio ke ŝi ankoraŭ posedas sian klitoron." Mi: "Kiel tion scias vi?" Ŝi: "Ĉu ŝi aspektas kiel somalianino?"

Mi tediĝis pri Erika, kaj serĉis la studantinon pri generativa fonetiko. Mi trovis ŝin en la koridoro, kie ŝi kisiĝis kun studantino pri kompara teologio. (Aŭ almenaŭ tion ŝi diris.) Interese. Poste mi iris en la suban etaĝon. Tie mi restis sola. Mi pensas ke mi ekdormis en unu el la garderoboj. Verŝajne temas pri la ina garderobo, kaj dum la mateno min forpelis kelkaj akre kriantaj ulinaĉoj.

Mi rampis hejmen kaj bankuve pasigis la plejparton de la tago. Mi eĉ forturnis la kapon kiam la du fratinoj razis al si la akselojn ktp. Kiam Adriana portis al mi glason da oranĝa suko, mi seninterese rigardis ŝiajn mamojn tra la dekolto de ŝia matena robo.

2007-07-15

Lampetoj

Renata aĉetis lampeton. ŝi vizitis la ĉefurbon, certe, kaj aĉetis tiaĵon: lampeto, virforma, la ŝaltilo troviĝas tuj sub la ventro de la vireto. Laŭ mi: sengusta. Kiam mi diris tion al Renata, ŝi malbonhumoriĝis. (Sed duonhoron pli malfrue ĉio forgesiĝis kaj ni amore renkontiĝis sub la kovrilo de la dormĉambra lito.)

La sekvan matenon, Adriana ride okupiĝis pri la lampovireto, dum la matenmanĝo: ŝi dekduon da fojoj rapide ŝalte-malŝalte premadis la butonon, ĝis la aparato ĉesis funkcii. (Kiam ankaŭ mi ekridis, Renata denove malbonhumoriĝis.)

Ĉifoje Adriana havas verdan, ne bluan, hararon. Ĉu pro medipolitikaj kialoj, aŭ ĉu pro la verdlingvaj vortoj kiujn ŝi lernis? Jes, Adriana lernis iom da Esperanto. (Ŝi jam regas impresan aron da vortoj, ŝia uzo de la akuzativo tamen estas iom nefundamenta, kaj ŝi ne komprenas la tabelon de korelativoj.)

Amuzaĵo: Kiam Adriana penis komprenigi sin al Flavio, ŝi malkovris ke li komprenas nenion. (Ĉu Renata vere, verdaĉe, diris al la fratino ke ĉiuj parolas la lingvon?). Flavio, poste: "Se vi dirus al mi ke mi tiel povas interkompreniĝi kun la eta verdulino, mi verŝajne tuj mendis korespondan kurson."

Antaŭ duonjaro mi demandis pri tio kial tiaj ulinoj ne vizitas nin mezsomere. Nun mi demandas al mi: Kial pluvadas la tutan tagon kiam tiaj ulinoj vizitas nin mezsomere? (Adriana scivolis ĉu ni vizitos la kampadejon se ankoraŭ pluvadas. Tio nature estas interesa demando al kiu nur ŝia plej aĝa fratino konas la respondon.)

2007-07-10

Klitoro

Post la foriro de Erika, kaj antaŭ la alveno de la du fratinoj, mi televide rigardis francan elsendaĵon pri klitoro. (Ĉu oni diras "la klitoro" aŭ nur "klitoro"?) Meza klitoro havas la longecon de 8 centimetroj, ĉefe kaŝita malantaŭ la pubaj lipoj. La videbla pinto de la klitoro unuigas pli ol 8000 nervofadenojn, ĝi estas la sola organo de la homa korpo kies sola celo estas la dono de plezuro. Kaj, kiel oni scias, ĝi troviĝas nur en la ina korpo. Certe, mi envias al la inoj tian pinton de plezuro ...

Min trankviligis la informo pri tio ke la g-punkto, malgraŭ ĉio, ne ekzistas. Vere, klitoro estas pli facile trovebla (eĉ uloj povas trovi ĝin). Laŭ la elsendaĵo, klitoro estas la sola (fizika) vojo al ina orgasmo. (Vagina orgasmo ne eblas sen stimulado de klitoro.) Ĉe kelkaj inoj, ekzemple ĉe Renata, tiu parto de la korpo estas tiel sentema, ke senpera tuŝado ne estas bonvena (nedirekta ekscitigo tamen eblas), dum aliaj tie senprobleme havigas al si traboraĵojn.

En la mezepoko, ĝis la 16-a jarcento, oni pensis ke ina orgasmo ludas rolon dum la gravediĝo. (Tiel funkcias la uloj, tial ankaŭ la inoj, eble tiel oni pensis.) Tial stimulado de klitoro estis grava parto de la seksa vivo en tiu epoko. Kiam la unuaj modernaj medicinistoj malkovris ke inoj facile gravediĝas ankaŭ senplezure, oni ekkonsideris malmorala la inan orgasmon kaj forte malkuraĝigis la stimuladon de klitoro. Kelkaj medicinistoj eĉ rekomendis la forigon de klitoro. En Britio, tiaj operacioj okazis ĝis en la 20-aj jaroj de la 20-a jarcento.

En kelkaj religiaj landoj oni ankoraŭ forigas la klitoron de inoj. Tio devas esti unu el la plej grandaj krimoj. (Mi pensas pri Ajŝa, la vualulino. Espereble ŝia lando ne estas tiel religiema.)

2007-07-05

Vampiroj

Pasintan sabaton: Matene Renata televide rigardis elsendaĵon de Bufi la Mortigantino de Vampiroj, poste ŝi kun Ŝila la Najbarino trajne veturis ĉefurben. ("Mi revenos dimanĉe je la 23-a kaj 16 minutoj.") Unue mi pensetis ke Renata tro serioze interpretis la filmon, sed verŝajne la du alilandaninoj nur deziras semajnfine gustumi la alogaĵojn de nia kara ĉefurbo. Eble tiaĵojn trovos ili.

Bone, mi restis sola dum la tuta semajnfino kaj la sekvan semajnon ... ne tio ne estas vere. Erika endomiĝis malpli ol horon post la forveturo de Renata.

Ni amoris ("kiel kunikloj," laŭ Erika). Lite, sofe, bankuve, fine ankaŭ terase. Kial ne? La najbaro estas en Aŭstralio kaj la najbarino traserĉas la vendejojn de la ĉefurbo.

Iun tagon ni havis kverelon. Erika diris ke mi tro forte pinĉis al ŝi la mampintojn. (Verŝajne ŝi pravis. Estas ŝiaj cicoj, ĉu ne?) Poste ni trinkis kafon ĉe Antonio. ("Pli multekoste ol la studentaj kafejoj trans la Ponto.") Antonio, kiel ĉiam, demandadis pri Anja.

Eble Erika poste diris kelkajn saĝajn vortojn: "Anja ne revenos ..." Kiel povas scii tion ŝi? Laŭ mi Erika neniam parolis kun Anja, eĉ ne renkontis ŝin. Erika: "Ĉu post tiom da tempo? Ĉu vi ankoraŭ kredas tion?"

Lundon posttagmeze ni vizitis la rokaĵojn. La paro de la antaŭaj fojoj okupiĝis sian kutiman lokon. (Evidentigis ke ili venas ĉiun tagon du la lastaj semajnoj.) Ŝajne la belmamulino fine alĝustiĝis al la etoso (aŭ eble ŝi nur forgesis kunmeti la kalsoneton).

Post la unua nokto, mi akompanis Erikan en la banĉambro. "Kara Erika, mi petas sur miaj genuoj, ĉu mi povus denove vidi viajn orajn gutojn?" Erika: "Mia karulo, tiaj vidaĵoj turnigas al vi la kapon." Ŝi sidiĝis. Mi: "Ne, ne sur la necesejo!" Ŝi: "Kial ne?" - "Mi ne deziras rigardi en la necesejon ..."

Bone, sed kie? Mi proponas: "En la bankuvon!" Erika: "He, mi ne pisas en la bankuvon." - "Bone, sur la planko, tutsimple!" - Erika energie kapneas. Mi: "Honeste, temas pri banĉambra planko, de kaheloj, facile laveblaj." Kapneado denove. Mi: "En vinglason, ĉu?" Ŝi: "Tiel celtrafa mi ne estas." Mi: "Ĉampana glaso eble pli taŭgus, ĉu?"

Fine Erika stariĝis. Ŝi iris en la kuirejon kaj trovis la pelvon de Anja (nu, kion fari?). Erika seremonie metis ĝin sur la blankaj kaheloj de la banĉambra planko. Ŝi kaŭre sidiĝis kaj post iom da hezitado, fine venis la orajn gutojn. Kiaj sorĉigaj estaĵoj estas la inoj.

Verŝajne mi preskaŭ forgesis diri ke Renata ankoraŭ ne revenis el la ĉefurbo. Hodiaŭ estas ĵaŭdo, ĉu ne? Ĉu Renata ankoraŭ forestos kiam alvenas Adriana? Alloga pensaĵo. (Kaj la televidaj novaĵoj ankoraŭ ne raportis pri ĉefurbaj vampiraĵoj. Nu, mi pensas ke ĉi tiun semajnon eĉ ne unufoje rigardis la televidan ĵurnalon. Mi eĉ ne vizitis la laborejon. Tio eble estas pli grave.)